ΟΤΑΝ Ο ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ
(Ο ΜΟΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΚΛΕΨΕ)
ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Κασιδιάρη τράβα μπρός!
Οι πολιτικοί ο εχθρός!
Απ’ το ψέμα γύμνωσέ τους-
τσάκισε-ξεδόντιασέ τους.

Του Λαού καυτές ευχές
σ’ ακλουθάν-σβήσε το Χτες
κι απ’ τις στάχτες του, Ωραίο,
Αύριο ένα φέρε Νέο!

Χτύπα λόγια πορνικά
με ατσάλινη γροθιά!
Χτύπα διγλωσσία, ψευτιά,
με μαχαίρι και φωτιά!

Ρίζες σπάσε διαφθοράς!
Κλάδους κάψε συφοράς!
Ρίξε φύλλα και κορμούς
που στρεβλός φωλιάζει νους!

Χάσε όποιον με το «θα»
το Λαό νόθα μεθά!
Την τυπολατρία πολέμα!
Της κλεψιάς πίνε το αίμα!

Της πατρίδας ο ουρανός
στέκει-δες τον!-σκοτεινός.
Χάλασέ τον κι εν’ αστέρι
στου Λαού βάλε το χέρι!

Από σένα καρτερεί
ο θλιμμένος να χαρεί
αφού όλοι μπρος στην Άτη
στόμα κλείνουνε και μάτι.

Κι όταν Δύναμη κι Οργή
στο σωστό το δρόμο μπει
αγαθά χίλια θα φέρει
το που γρόνθους δίνει χέρι!

Δε σ’ αφήνουν να μιλάς,
σ’ αποδιώχνουν όπου πας
όμως Δύναμη κερδίζεις
κάθε πίσω που γυρίζεις.

Χώρα σάπια σε κοιτά
όπου ρίξεις τη ματιά
και μπορεί της «βόηθα» ακόμα
να σου πει μόνο το στόμα.

Τιμωρού τήβεννο φόρα
και λαμπρός σα φως προχώρα!
Άκου την! Βοήθησέ την!
Σώσε την! Ανάστησέ την!

Φέρε πάλι τη χαρά
στων ανθρώπων την καρδιά.
Να χαθεί άσε η Κανέλλη
μες στης πάρλας τη νεφέλη.

Δες μον’ όσους σε θωρούν
κι από σένα καρτερούν
να φτερώσεις την ελπίδα-
ν' αναστήσεις την πατρίδα!