Πέμπτη, 11 Φεβρουαρίου 2010
ΜΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ…

Στη χώρα αυτή που μένω
τα κύματα που δέρνουν,
διόλου να πω δεν ξέρω
γιατί όλο μου παίρνουν-

γιατί όπου κι αν γυρίσω
και όπου κι αν σταθώ
μου παίρνουν κάθε ώρα
και μέρα και λεφτό…

Παίρνουν και μόνο παίρνουν
και τίποτα δε δίνουν
παίρνουν και όλο παίρνουν
τίποτα δε μ' αφήνουν…

Μου παίρνουνε για φόρους
μου παίρνουνε για κλήσεις
για Φι Πι Α μου παίρνουν
μου παίρνουν για αιτήσεις,

μου παίρνουν για τεκμήρια
για ΝΕΤ και για νερό
μου παίρνουν για χωράφια,
γι αέρα καθαρό,

μου παίρνουν για βενζίνα,
μου παίρνουν για ΔΕΗ,
για Νήπια, για Σχολεία,
για Λύκεια, για ΤΕΙ,

μου παίρνουν όταν κλαίω
μου παίρνουν κι αν γελώ
μου παίρνουν αν σωπαίνω
μου παίρνουν σαν μιλώ…
Μου παίρνουνε για γκάζι
Μου παίρνουνε για νοίκι
Μου παίρνουν να μου δώσουν
Για τα γυαλιά μου θήκη.

Παίρνουν-ποτέ δε  δίνουν
Και ρέστον με αφήνουν-
Και τι τους παίρνω εγώ;
Τ' αρχίδια τους τα δυο!

Μου παίρνουν για διόδια,
μου παίρνουν για φαί,
μου παίρνουν σα νυχτώνει
μου παίρνουν το πρωί…

παίρνουνε για τα σπίτια,
παίρνουν για τις αυλές ,
με το καλό μου παίρνουν,
μου παίρνουν μ’ απειλές…

μου παίρνουν για το ένα
μου παίρνουν για το άλλο
για το μικρό μου παίρνουν
παίρνουν για το μεγάλο…
Για γέφυρες μου παίρνουν
Μου παίρνουνε για δρόμους
Κι όλο καινούργια χρέη
Μου βάζουνε στους ώμους.

Παίρνουν για να μ' αλλάξουν
Στ’ αμάξι μου τα λάδια
Παίρνουν για να μ' αφήνουν
Να έχω φως τα βράδια,

Παίρνουν-ποτέ δε δίνουν
Και ρέστον με αφήνουν –
Και τι τους παίρνω εγώ;
Τ' αρχίδια τους τα δυο!

Κι απ’ το πολύ το πάρε
να δώσω άλλο δεν έχω΄
κι όπως με κυνηγάνε
κι όπως εγώ όλο τρέχω

νομίζω να με πιάσουν
ζητάνε, να με γδάρουν,
και το που έτσι αργάσαν
τομάρι μου να πάρουν.

Δε θα τους γίνει όμως
κι αυτή η που θέλουν χάρη,
γιατί, προτού το κάνουν
ο διάολος θα τους πάρει.

             -----