ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ
(30 Ιουνίου 2015)

Πρόσωπα:
ΈΛΛΗΝΑΣ
ΑΡΕΙΑΝΟΣ
ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Τοποθεσία με δέντρα. Σε ένα ψηλό πολύφυλλο δέντρο, πάνω του στο τελευταίο του κλαδί ανεβασμένος ο Χαζοχαρούμενος καβάλα σε ένα χοντρό μακρύ καλάμι. Πλησιάζουν ένας Έλληνας κι ένας Αρειανός.)

ΕΛΛΗΝΑΣ
Ελάτε κύριε Αρειανέ μου
Κι αφού οι γήινοι δεν μπορούνε,
Για το φαινόμενο αυτό μη κάτι
Οι αρειανοί μπορούν να πούνε;

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Θα δούμε φίλτατε Έλληνά μου.
Χαρτί μολύβι έχεις
Ώστε ό,τι πω να γράψεις
Χωρίς γι αυτό να τρέχεις;

ΕΛΛΗΝΑΣ
Μάλιστα έχω... Ιδού εκείνος
Για τον οποίο σας έχω φέρει.
Τι έχει; Τι θέλει; Πού το πάει;
Κανένας γήινος δεν ξέρει…

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Έχει καιρό που ανεβασμένος
Στο δέντρο απά’ και καβαλώντας
Το μακριό αυτό καλάμι
Μιλάει μόνος φωνασκώντας;

ΕΛΛΗΝΑΣ
Τέσσερους μήνες και. Πες πέντε.
Και γλώσσα μέσα του δε βάνει.
Κι απ’ όλους όσους τον ακούνε
Κανείς συμπέρασμα δε βγάνει.

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
(μιλώντας με μεγαλόπρεπη φωνή και χειρονομίες ενώ κοιτάζει πέρα κάπου μακριά. Δεν τον ενδιαφέρει αν κάποιος τον κοιτάζει και ούτε δείχνει να έχει καταλάβει τους δύο που ήδη βρίσκονται κάτω από το δέντρο παρατηρώντας τον. Και όταν απαντάει στις ερωτήσεις του Αρειανού το κάνει χωρίς να γυρίζει προς αυτόν)

Να την η Ευρώπη! Τηνε βλέπω
Πάνω στον ταύρο καθισμένη
Που απ’ τη Φοινίκη ξεκινώντας
Στην Κρήτη πάει και κατεβαίνει.
Ω! Τι ωραία που είναι κόρη!
Ω! Δία! Δε θα την αφήσω
Στης Γερμανίας να πάει τα μέρη!
Κοντά μου-εδώ θα την κρατήσω!
Είχε μητέρα από τη Θράκη.
Γειτόνισσά μου. Εγώ απ’ το Πράβι.
Κανείς πολλές συγγένειες βρίσκει
Στα παλαιά χαρτιά όταν σκάβει.
Μπορεί ξαδέρφη μου και να ’ναι.
Πολύ κοντά Πράβι με Θράκη.
Λοιπόν ξαδέρφη μια θ’ αφήσω
Να τηνε φαν Μερκέλειοι δράκοι;
Εγώ! θα σώσω την Ευρώπη!
Δε λογαριάζω όποια φοβέρα!
Ξαδέρφη έρχομαι! Κρατήσου!
Του λυτρωμού σου ήρθε η μέρα!
Είμαι ο ήρως καβαλάρης
Που σ’ άλογο ένα πάνω μαύρο
Θα ’ρθω ξαδέρφη να σε σώσω-
Κι όχι επάνω εγώ σε ταύρο…
Βούλγαρος είμαι από μητέρα
Κι από πατέρα ειμ’ αλβανός.
Την τέτοια κλήρα ότι κι αν λένε
Δεν τη χαρίζω κανενός.
Ε τι; Κι ο εθνάρχης μας ο μέγας-
Λέω για τον Καραμανλή-
Τούρκος δεν ήταν; Πρόδωσε όμως
Την ελληνίδα τη φυλή;
Ω! Αγέρα! Γη και συ Αιθέρα!
Στον ήρωα που ’μαι δώστε αλκή
Να λευτερώσει την Ευρώπη
Απ’ τη βαριά της φυλακή!

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον ΄Έλληνα)
Γράψτε: «ιδέες μεγαλείου.»
Αν του μιλήσω μην εκραγεί
και με καμιά μου απαντήσει
ακατανόητη κραυγή;

ΕΛΛΗΝΑΣ
Ρωτήστε τον. Γι αυτό εξάλλου
Κύριε Αρειανέ μου είστε εδώ
Μήπως μπορέστε κι εξηγήστε
Τι λέει ετούτο το ζαβό…

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Χαζοχαρούμενο)
Κύριε Τσίπρα είστε μόνος
Και εναντίος είστε άλλων
Από εσας ισχυροτέρων
Και πολυαρίθμων μάλλον.
Πώς θαρρείτε πως θα βγείτε
Νικητής σ’ αυτή τη μάχη
Κι ότι εν τέλει τη δική σας
Δε θα δουν αυτοί τη ράχη;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
(βλέποντας γύρω)
Ποιος στον ήρωα μιλάει;
ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Εγώ… εδώ πρωθυπουργέ!..
ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Ναι καλό μου ανθρωπάκι,
γιατί όχι; Σου απαντώ.
Έχω το λαό μαζί μου
Που όλως έξαφνα κι αυτός
Έχει πλήρως αναβλέψει
Ενώ πριν ήτο τυφλός.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Μήπως από απελπισία
Έχει εσάς αυτός ψηφίσει
Κι όταν δει λίγο τα σκούρα
Σύξυλον θα σας αφήσει;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Μία φώτιση έχει έλθει
Κάπου από το υπερπέραν
Και ο Έλλην εφωτίσθη
Κι έτσι εψήφισεν εμένα.

Κάτι του είπε ότι είμαι
Ένας άλλος Ναπολέων
Κι ως πολιτικός πως είμαι
Όχι αμνός μα -ιδού με!-λέων!
(βρυχάται σαν λιοντάρι)

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
«Παραλήρημα» σημειώστε.
(στον Χαζοχαρούμενο)
Κύριε Τσίπρα ημπορώ
Να ρωτήσω κάτι ακόμα
Ή όχι; Μήπως ενοχλώ;..

(Ο Χαζοχαρούμενος χωρίς να δίνει σημασία στον Αρειανό συνεχίζει θριαμβευτικά)
Αλλά να! Καλά τις βλέπω!
Οι αγορές χορεύουν όλες
Με νταούλια κι όχι ως έθος
Με βιολιά πιάνα και βιόλες!

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(δυνατά προς τον Χαζοχαρούμενο)
Όμως κύριε κανείς άλλος
Τους χορούς δε βλέπει αυτούς.
Μήπως βλέπετε νταούλια
Και χορούς φανταστικούς;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Χαμηλά πολύ εκεί είστε
και δε βλέπετε μακριά.
Από δω ψηλά που είμαι
Όλα είναι καθαρά.
Αν θελήστε ν’ ανεβείτε
Όπου τώρα είμαι εγώ
Ότι βλέπω σεις θα δείτε
Και θ’ ακούτε ότι ακώ.
Να! Οιμώζουν οι ευρωπαίοι!
Απ’ το δίκαιο σπαθί
Το δικό μου χτυπημένοι,
Έχουν όλοι λαβωθεί.
Κι εις εμέ η Μέρκελ δίδει
Την στυγνήν καγκελαρίαν:
Η λιτότης άλλην λύσιν
δεν της άφησε καμίαν.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
«Διαταραχές αντίληψης!»
Γράψατε; «Ψευδαισθήσεις.»
ΕΛΛΗΝΑΣ
Είν’ άσχημα κύριε Αρειανέ;
ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Αργότερα ερωτήσεις.

(στον Χαζοχαρούμενο)
Κύριε Πρόεδρε Μπορείτε
Να μου πείτε εν συνόψει
της πατρίδος σας Ελλάδος
Πώς θ’ αλλάξετε την όψη;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Μη με απασχολείτε τώρα
Με ζητήματα ως αυτά.
Ο κάθε Έλλην το γνωρίζει.
Του τα έχω πει αυτά.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Πέστε μου πρωθυπουργέ μου
Δίχως διόλου αμετροέπεια
Στην Ελλάδα έχετε φέρει
Έως τώρα αξιοπρέπεια;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Τόσην ώρα τι μου τρέχει
Σε ακράτητα ρυάκια
Από του παντελονιού μου
Τ’ ατσαλάκωτα μπατζάκια;
Αχ ! Θαρρώ έλλην δεν είστε
Διότι αρκούντως μυημένον
Δεν σας βλέπω όπως όλους
Κι αξιοπρεπειοποιημένον.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
Γράψετε: «Αντιλήψεως
Ασυνήθεις εμπειρίες.»
(στον εαυτό του)
Και να τις επικοινωνεί
δεν χάνει ευκαιρίες…

(στον Χαζοχαρούμενο φωναχτά)
Δίκιο έχετε. Δεν είμαι
Από δω ή απ’ το φεγγάρι.
Για να σας ιδώ έχω έρθει
Από τον πλανήτη Άρη.

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
(στρέφει προς τα κάτω για να δει τον Αρειανό)
Μήπως έχετε κει πέρα
Καμιά χώρα που υποφέρει
Να την γράψω στα υπόψιν
Στο σωτήριο μου τεφτέρι;
Ή αν καμιά χώρα σας πνίγει
Επονείδιστο ένα χρέος
να ερθώ και να τη σώσω;-
επι πληρωμή βεβαίως…

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
«Παραμόρφωση» σημειώστε,
«της πραγματικότητος,
ως διαταραχή άλλη μία
Της ψυχοκινητικότητος.»

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Όμως πάψτε να ομιλείτε…
Να η φίλη μου η Ρωσία
Που θα σώσουμε αντάμα
Και Ευρώπη και Ασία.

Να αγωγοί! που όρη και κάμπους
Και ποτάμια θα διασχίζουν
Και τα πορτοφόλια Ελλήνων
Μα και ρώσων θα γεμίζουν.

Να που πάλι θε ν’ ανθίσει
Σοσιαλισμός στη γη
Δίχως φόβο από καμία
Περεστρόικα να χαθεί.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Τι ιδέαν κύριε Τσίπρα
Δια τους ευρωπαίους κρατείτε-
Δι αυτούς που να σας δώσουν
Δισεκατομμύρια αιτείτε;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Παλιανθρώποι και καθίκια
Που το αίμα μας μας πίνουν
Να τι είναι οι ευρωπαίοι
Που ευρώ πια δε μας δίνουν.

Σιχαμένη η Γαλλία
Εγκληματική η Λαγκάρντ
Υγιής μόνο η δική μου
Μέθοδος: η αβάν γκάρντ.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
Κι η χειρότερη απ’ όλες
Κι η αιτία κακών πολλών,
Μεγαλογραμμάτως γράψτε
«ΕΛΛΕΙΨΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΩΝ.»

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Και τι χάνετε αλήθεια-
Δεν σας πάει διόλου στο νου-
Αν ριζόγαλο δεν φάτε
Καμωμένο με «Νουνού.»

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
Το «ριζόγαλο» τι είναι;

ΕΛΛΗΝΑΣ
Είναι μία λιχουδιά
Που περσότερο απ’ όλους
Αγαπάνε τα παιδιά…

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Πού τον βρήκατε αυτόνε;..
…δεν ξεμπλέκουμε μ’ αυτόν…
Όμως να τελειώνω πρέπει.
«Φυγή» γράψτε «ιδεών.»

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Ε! Λαών σεις οι ελπίδες!
Μη μου φεύγετε! Μαζί μου!
Καταφυγιό σας είναι
από τώρα το Μαξίμου.

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
Αν έκανε όπως του ζητάτε
Όλοι, μεταρρυθμίσεις…
Γιατί δεν κάνει;
ΕΛΛΗΝΑΣ
-Έλα ντε!
Αυτόνε να ρωτάτε…

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Χαζοχαρούμενο)
Γιατί Πρόεδρε με φόρους
απειλείτε το λαό;
Σε μεταρρυθμίσεις διόλου
δεν σας πάει το μυαλό;

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Όχι! αφού και η Ευρώπη
Το ζητάει! Να! Γι αυτό!
Εγώ κάνω μόνον ό,τι
Μόνο εγώ-ΕΓΩ!- σκεφτώ!

ΑΡΕΙΑΝΟΣ
(στον Έλληνα)
Αρκετά Έλληνα. Πάμε
Και στο δρόμο θα σου πω
Πού μπλεγμένοι είστε. Πάμε.
ΕΛΛΗΝΑΣ
Πάμε. Έτσι λέω κι εγώ.

(οι δυο απομακρύνονται ενώ ακούγεται η φωνή του Χαζοχαρούμενου πάνω από το δέντρο. Μιλάει όπως και πριν, ενώ αρχίζουν να κελαδούνε, αφύσικα δυνατά, πουλιά που τώρα φαίνεται πως υπάρχουν πάνω στο δέντρο. Οι φωνές των πουλιών σιγά σιγά δυναμώνουν, ώσπου καλύπτουν τη φωνή του Χαζοχαρούμενου)

ΧΑΖΟΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ
Αέρα, σπίτι μου εσύ
Ποτέ δε θα σ’ αφήσω
Δε θα κατέβω από δω
ούτε να κυβερνήσω.

Αέρα μου αέρα μου!
Τι θέλουν εκεί κάτω;
από την κορυφή ζητούν
Να κατεβώ στον πάτο;

Καλάμι μου! Σπιτάκι μου
Εσύ αγαπημένο!
Δε θα σ’ αφήσω εγώ ποτέ.
Στη γη δεν κατεβαίνω!

Απ’ την Ασία να! Έρχονται
Χρυσά ντυμένοι ανθρώποι!
Πρέσβεις σε μένα στέλνουνε
Όλης της γης οι τόποι.

Θέλουν το θείο χέρι μου
Και προς αυτούς ν’ απλώσει
Κι ως την Ευρώπη έσωσε
Κι όλους αυτούς να σώσει.

Μα οι ευρωπαίοι με μισούν.
Δεν θέλουν να πετύχω.
Να μ’ έχουν με την πλάτη μου
Όλοι ζητούν στον τοίχο.

Ξέρω, ως Μέγα με θωρούν,
Ζητούν να μ’ εξοντώσουν
Και μια τυράγνια στους λαούς
Βαρύτερη ν’ απλώσουν!

Κι εγώ τους είμαι εμπόδιο!
Εγώ που εκ του Πραβίου
Ορμώμενος, δοξάστηκα
Νέος έτι ων, δια βίου!

Φύγετε, φύγετε μακριά
Μη με μολύνετε άλλο…

ΑΥΛΑΙΑ