ΟΎΤΕ ΨΏΡΑ…

Θάρρος καημένε μου ρωμιέ!
Μη τα όπλα παραδίνεις!
Κι αν όλα σου ’ρχονται στραβά
Εσύ παρά μη δίνεις!

Τον καναπέ μην παρατάς
Και την τιβί μην κλείνεις  
Κι ας πέφτουν όλοι γύρω σου
Λιπόθυμοι εκ πείνης.

Το Γολγοθά σου ανέβαινε
Σέρνοντας το σταυρό σου
Και ας μην έχεις Σίμωνα
κανέναν στο πλευρό σου.

Κι αν κάποτε απ’ τα βάσανα  
Πάει να φύγει ο νους σου
Τράβα μια βόλτα στη Βουλή
Και δες τους υπουργούς σου

Που όλα τα βλέπουν όμορφα
Και όλο προσπαθούνε
Λεφτά να βρούνε και μ’ αυτά
Έτσι να ψευτοζούνε,

Με μια πισίνα κι όχι δυο
με μια οφσόρ και μόνο
και παίρνοντας χιλιάρικα
μόνο εκατό το χρόνο.

και πια προσπάθησε και συ
με μια να ζεις ντομάτα,
με μια σαρδέλα, μια ελιά
κι αγγούρια δυο δροσάτα.

Και τότε πια όλα καλά
Θα είναι μες στη χώρα
Αφού πια θα ’ναι Κώσταινα
Χωρίς ούτε καν ψώρα.