ΠΕΡΙ ΝΤΑΟΥΛΙΩΝ
(μετά τις δέκα εφτά ώρες  
της κουραστικής διαπραγμάτευσης)

Ώχου κακό που έβρηκε τη χώρα μας την έρμη
κι αντί δροσίτσα να σκορπά την ψένει τώρα θέρμη.
Ώχου που καβαλάρηδες ενώ ήμασταν ως τώρα
στην πεζουριά τη ντροπερή ξεπέσαμε με φόρα.

Ώχου την ώρια χώρα μας ποια Μοίρα μαύρη εμοίρανε.
Ώχου που τα νταούλια μας οι ευρωπαίοι τα πήρανε.
Ώχου κι αλί και τρισαλί.  Χάσαμε τα νταούλια.
Ώχου κι αλί. Εχάσαμε  Αυγερινό και Πούλια.

Μήνα ο Τσίπρας τα ’χασε πέρα στα Βερολίνα;
Μήνα και όλο δίνοντας τα έδωκε και κείνα;
Μήνα όργανα πεθύμησε να παίξει εκειός ο Ντράγκης
Και δανεικά κι αγύριστα τα ’δωκε ο Βαρουφάκης;

Κι ήταν νταούλια όμορφα με γαιδουρίσο δέρμα.
Και είχανε από λυγιά  και κόπανο και βέργα.
Και πώς σαν τα βαράγαμε χορεύαν οι ευρωπαίοι!
Και πώς μας έδιναν λεφτά χαρίζοντάς μας χρέη!

…Νταούλια που χαθήκανε άντε να ξαναφέρεις…
Και τώρα τι θα κάνουμε και μεις κι ο νταουλιέρης;..