ΚΥΡΙΑΚΗ, 24 ΜΑΡΤΙΟΥ 2013
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗΣ


ΣΑΜΑΡΑΣ
Νίκο για πες μου έλαβες όσα σου είπα μέτρα;
Από τους δρόμους μάζεψες την κάθε μία πέτρα;
Τα παραθύρια έλεγξες στα σπίτια όλα καλά;
Δικός μας κάποιος των σπιτιών τις σκεπές τις φυλά;
Σε κάθε δρόμου εμπασιά τανκ έχεις ένα βάλει;
Άντρες εδιάλεξες καλούς σε άμυνα-σε πάλη;
Γι ανίχνευση έχεις αρκετά συνάξει μηχανήματα
που από πίλον να ερευνούν έως και υποδήματα;
Έφερες σκύλους αρκετούς και άγριους δεόντως
που ενώ ησυχάζουν του καλού κυρίου τους παρόντος
σε προσταγή του όμως ορμούν-σε μια του μόνο λέξη
και τον κακόν ακίνητον κρατούν που πάει να τρέξει;

Στους υφισταμένους σου έχεις οδηγίες
δώσει να μη ορρωδούν βλέποντας κυρίες
μα να φέρονται σ’ αυτές άντρας σαν να ήταν
μη από κάποιαν απ’ αυτές υποστούμε ήτταν
αν αυτή ετύγχανε να ’ναι συριζαία
ή αν ανήκε σε σκληρή κάποια Νεολαία;

Πες μου γιατί αδημονώ-και δικαίως-διότι
η παρέλασις αυτή δι εμέ ειν’ η πρώτη
που τελείως θα εκτεθώ εις πυρά όχι φίλια
και εις όπλα δραστικά και όχι καρυοφύλλια.
Είπα στην Κριστίν Λαγκάρντ κείνη να ερχότανε
και στη θέση μου αυτή όρθια να στεκότανε
και αυτή να έτρωγε του λαού τις σφαίρες
και ν’ ακούσει όσες αυτός πει φρικτές φοβέρες,
αλλ’ αυτή δε θέλησε γιατί όπως μου είπε:
«αφού εσύ τα σκάτωσες, λούσου τα τύπε!»
Ο Όλι Ρεν δεν έκατσε ούτε να μ’ ακούσει-
όπως κάνουν όλοι δα οι ευγενείς και πλούσιοι
όταν κάποιοι πάμπτωχοι κάτι τους ζητάνε-
σχέσεις ξέρεις με πτωχούς δεν τις συζητάνε…
Ίδια μου αρνήθηκε να ’ρθει κι ο Μπαρόζο
γιατί λέει στο πόδι του είχε βγάλει ρόζο…
Τι να πεις… η μοίρα μου το ’χει να σταθώ
όρθιος κάτω απ’ τη βροχή να παρελαστώ!

Κι έχουν γίνει, σε ρωτώ,
όσα ήταν δυνατό-
όσα έπρεπε, ή να πω άρρωστος πως είμαι
και πως στο κρεβάτι μου υποφέρων κείμαι
για να μην παρευρεθώ  
κι ίσως προπηλακισθώ;

ΔΕΝΔΙΑΣ
Όλα κύριε πρόεδρε γίνανε στην τρίχα
και σε όλα αυτά εγώ πάνω έλεγχο είχα.
Θα νεκρώσω πρόεδρε όλη την Αθήνα
για να μην ξανάχουμε τα έκτροπα εκείνα
που προδότη ο λαός είπε τον Παπούλια
και αντί Αυγερινός ότι είναι Πούλια.

ΣΑΜΑΡΑΣ
Όμως να μην είμαστε μόνοι εμείς κι εμείς
γιατί σε αντικαθιστώ  ώσπου κιχ να πεις.
Κάποιους πρέπει να ’χουμε. Και ει δυνατόν
φάτσα να ’χουν χαρωπή σαν καλών αστών.

ΔΕΝΔΙΑΣ
Βεβαίως κύριε πρόεδρε. Το πράγμα έτσι θα γίνει.

ΣΑΜΑΡΑΣ
Έτσι. Γιατί κι η μοναξιά μεγάλως μου τη δίνει.
Πες τώρα για τους δρόμους μας-τους έχεις όλους κλείσει
ή μήπως κάποιους ανοιχτούς σπουδαίους έχεις αφήσει;

ΔΕΝΔΙΑΣ
Δεκάδες δρόμους πρόεδρε. Αλλιώς δεν εγινόταν.
Γιατί κοντά σας να ’ρχονταν κακοί θα εδυνόνταν.
Τώρα από απόσταση θα βλέπουν οι αθηναίοι
να παρελαύνουν ευσταλείς οι στρατευμένοι νέοι.
Και για να καταφέρουνε παρέλαση να δούνε
εξονυχιστικά από μας πρόεδρε θα ελεγχθούνε
μήπως κανένας τους κρατεί καμία τρακατρούκα
ή έστω μιαν που θόρυβο κάνει πολύν ντουντούκα,
ή όπλο ακόμα να κρατά ή γκλομπ είτε δοκάρι.
Και όλοι τους θα πρέπει αυτοί να έχουν άδεια πάρει
από νομάρχη, δήμαρχο, κι από αστυνομία
μη γίνει από κανέναν τους κάποια παρανομία.

ΣΑΜΑΡΑΣ
Αρκούν αυτά; Δε θα ’τανε να έχουνε καλλίτερα
κι από τη Μέρκελ άδεια αυτοί; Δε στο ’πα ενωρίτερα
μα είναι ανάγκη όλα εγώ να τα φροντίζω-μόνος μου;

ΔΕΝΔΙΑΣ
Αμφισβητείτε πρόεδρε το πάθος  του αγώνος μου-
αγώνος που ενάντια στο έγκλημα αγωνίζομαι;

ΣΑΜΑΡΑΣ
Όχι ρε Νίκο, αλλά να! Το ξέρεις πως στηρίζομαι
στη Γερμανία για κάθε τι. Και είπα πως μπορούσε
η Μέρκελ κάτι πιο καλό για μας να υιοθετούσε.
Να χρέωνε τη θέαση ας πούμε της παράτας
με χρήμα όσο η τιμή ενός κιλού πατάτας-
τότε δε θ’ ασφαλίζαμε λιγότεροι πως θα ’ρθουν
όταν πως τέτοιο ένα ποσόν θα α έδιναν να μάθουν;
Και τότε θ’ αραιώνανε περσότερο οι δρόμοι
κι απ’ όσο εσύ τους έκανες με τόσα μέτρα ακόμη.
Και ήσυχο θα ήτανε το έρμο το κεφάλι μας
και για το όλο ζήτημα λιγότερη η ζάλη μας.
Και όσοι, λίγοι, έρχονταν, με δημοκρατικότητα
θα φέρονταν κι όχι-ποτέ με επιθετικότητα
που οι πτωχοί κι οι άποροι για μας επιδεικνύουν.

ΔΕΝΔΙΑΣ
Αυτά που λέτε πρόεδρε σαφώς αποδεικνύουν
ότι δικαίως τη θέση αυτή κατέχετε κι επάξια.
Άλλος πού να κατέβαζε ιδέα αυτής αντάξια…
Ίσως του χρόνου αν εμείς πάλι είμαστε στα πράγματα
γερμανικά ζητήσουμε να έρθουν δέκα τάγματα
ώστε για όλα να ’μαστε καλά προετοιμασμένοι…

ΣΑΜΑΡΑΣ
Μέχρι του χρόνου Νίκο μου, ποιος ζει και ποιος πεθαίνει…