ΝΑ ’ΧΑΜΕ ΕΝΑΝ ΑΡΧΗΓΟ…
(δυαρχία Σαμαρά-Βενιζέλου)

Έναν ηγέτη να ’χαμε του Ερντογκάν να μοιάζει
να χτίζει κάθε πράξη του και όχι να ρημάζει…

Να ’ταν πολύς ο Σαμαράς κι όχι όπως είναι λίγος-
κάθε του να μην τελείωνε κουβέντα με γελάκι,
να μη τόσο ήταν ελαφρός και χαζογκομενάκιας,
να μη σκεφτότανε πολύ τη φράση πριν τελειώσει,
να δείχνει πως αληθινά θυμώνει όταν θυμώνει,
να μην τόσο ηθοποίηζε στα «σοβαρά» μιλώντας,
μούτρο να είχε όχι παιδιού αλλά μεσόκοπου άντρα,
εύκολος να μην ήτανε σε πόζες αρχηγίας,
να ’χε μυαλό περσότερο και άχερα πιο λίγα,
να υποσχόταν μοναχά ό,τι μπορεί να κάνει,
να μη το «έπαιζε»-ο χαζός!-σωτήρας της Ελλάδας,
να μην εφασιστόφερνε και πατριδολατρούσε,
να μην κρεμόταν απ’ του νέου Καραμανλή τα φρύδια,
τότε μπορεί να λέγαμε ότι με λίγη τύχη
ίσως να μην κατάστρεφε ό,τι έχει απομείνει.

Έναν ηγέτη να ’χαμε του Ερντογκάν να μοιάζει
να χτίζει κάθε πράξη του και όχι να ρημάζει…
    
Κι ο Βενιζέλος να ’χε εκτός του λίπους και μυαλό-
να μην τόσο κοφτότανε να γίνει αρχηγός,
να μη σκεπάζει με ωραίο κάθε ψευτιά του λόγο,
να μην αντιμνημονιακός-ο βλαξ!- το «παίζει» τώρα,
να μη ενώ λιβάνιζε τον ΓΑΠ τώρα τον «ρίχνει»,
ανέμους ενώ έσπειρε να μην προσμένει αιθρίες,
συγνώμη να μη ζήταγε μόνο για να…ζητήσει,
να μη επειδή είναι παχύς θαρρεί ότ’ είν’ και μέγας,
να μην  τα έκανε μπροστά σε Μέρκελ και Λαγκάρντ
να μίλαγε στους έλληνες με λόγια αληθινά,
να ένοιωθε πως το ΠΑΣΟΚ τα λοίσθια πνέει τώρα
και να μην ήθελε φιλί ζωής σ’ αυτό να δώσει,
τότε μπορεί να λέγαμε ότι με λίγη τύχη
ίσως να μην κατάστρεφε ό,τι έχει απομείνει.

Έναν ηγέτη να ’χαμε του Ερντογκάν να μοιάζει
να χτίζει κάθε πράξη του και όχι να ρημάζει…