ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΙΝΙΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΠΩΣ
ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΣ
(Φλεβάρης 2013)

Σαν τα σκυλιά γαυγίζουνε τ’ αδέσποτα οι αλήτες
οι διευθυντές των καναλιών κι οι δημοσιογράφοι,
για την που αποφασίσανε οι ναυτικοί απεργία
Και οργισμένοι στρέφονται κατά πασών και πάντων
πλην κατά της κυβέρνησης. Και η Διαμαντοπούλου
λυσσάει κι αυτή τα λόγια της χάνοντας τα βλακώδη.
Και λέει η απεργία αυτή πως θα ισοπεδώσει
τελείως το εμπόριο. Ώστε έχει μείνει κάτι
που δεν ισοπεδώθηκε απ’ της μαντάμ το κόμμα;

Ώστε και κάτι έχει γερό η τάλαινα Ελλάδα;
Ας πάει κι αυτό τότε λοιπόν μαζί με όλα τ’ άλλα-
ας καταστρέψει κι ο λαός κάτι στα τόσα μέσα
που εκατάστρεψε η Βουλή-των τρακοσίων η κλίκα.

Και ο Λοβέρδος ο απειλών με μακελειό τον τόπο,
πάει κι αυτός, αν κι ιταλός, τη χώρα μας να σώσει
με άλλους συσκεπτόμενους σωτήρες στο Μαξίμου.
Ένας μαφιόζος, μια σουσού, συν ένας τραπεζίτης
θα λύσουνε το πρόβλημα και θα σωθεί η Ελλάδα.

Δυο ημερών έτσι έσοδα δε χάνουν τα χοτέλια,
και δε θα κινδυνέψουνε με κραχ οι ξενοδόχοι.
Απ’ το λαό όσα κλέβουνε θα ξανακλέβουν πάλι,
πάλι το πορτοφόλι τους το μαύρο θα χοντραίνει,
πάλι θα φοροκλέβουνε και θα φοροδιαφεύγουν,
πάλι σαν κροίσοι σύγχρονοι θα ζουν ή βασιλιάδες,
πάλι χρυσάφι θα μετρούν σε κάθε μέρας τζίρο,
πάλι θα υψώνουνε τιμές στα κολοδωμάτιά τους
ώστε αυτά απλησίαστα να είναι από τη φτώχεια,
πάλι θ’ ακούν απ’ το λαό βρισίδια και κατάρες,
και σαν γουρούνια θα βουτούν στου χρήματος τη λάσπη.

Μα όμως κι οι παραγωγοί –γεωργοί και κτηνοτρόφοι-
λεν πως πολλά θα χάσουνε από την απεργία.
Μα δεν πειράζει, παίρνανε για χρόνια επιδοτήσεις
για στρέμματα εκατόν οχτώ ενώ είχαν δέκα μόνο,
για ζώα εκατοσταριές ενώ πενήντα είχαν,
και για να παίρνουν τα λεφτά οι δυο μόνον εκείνοι
οι άλλοι ψευτοζούσανε κι έργα δεν εγινόνταν.

Τώρα ας χαρούν λίγο κι αυτοί στη φτώχεια που ήσαν πάντα
που ούτε καν δρόμους είχανε σωστά να περπατήσουν
και που ένα «όχι» παίρνανε από τους ξενοδόχους
σαν το δωμάτιο γύρευαν να μη χρυσοπληρώσουν
κι έτσι να κάναν διακοπές έστω άπαξ στη ζωή τους.
Και που με κα ’να παλαιό, χάλια λεωφορείο
φεύγαν με βιάση το πρωί, πηγαίναν παραπέρα,
και πίσω ξαναγύριζαν προτού να πέσει η νύχτα
για να ειπούν κι οι δόλιοι αυτοί πως πήραν λίγο αέρα.

Λίγο απ’ το αίμα μας λοιπόν κι εμείς παίρνουμε πίσω
ακούγοντας πως βλάφτονται για λίγο οι ξενοδόχοι   
ή πως λιγότερα λεφτά οι παραγωγοί θα βγάλουν.
Αν και ανάγκη ούτε οι μεν ούτε οι δε δεν έχουν,
γιατί κι οι δυο και με ΠΑΣΟΚ και χούντα τα βολέψαν
και με Νου Δου πάλι αν πεις, είχανε πανηγύρι…
Κι ας κλείσω εδώ με την ευχή ν’ αράξει η απεργία
και η σουσού κι ο ιταλός και ο πρωθυπουργός τους
τίποτα να μην κάνουνε για να τη σταματήσουν.
Κι αν πάλι καταφέρουνε-πού ξέρεις-να τη σπάσουν,
οι έρμοι φτωχοί όπως εγώ τι είχανε-τι θα χάσουν…
                                      ---------