ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ
Γιατί τόση επιμονή και προσπάθεια των ανθρώπων να εκλεγούν;
Είναι για να διακριθούν σε κάτι; Μα διάκριση με τόσες ευθύνες και με άγνωστη απόληξη είναι επιθυμητή;
Για να βοηθήσουν τον λαό;  Ξέρουν όλοι ότι αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες δεν είναι δυνατό.
Για να αποκτήσουν χρήμα-δύναμη; Μάλλον γι αυτό-για τον δικό τους πλουτισμό.
Και για επίρρωση του τελευταίου, έρχεται η εξής υπόθεση. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι αιτούντες την ψήφο μας ήξεραν ότι από όταν θα εκλεγούν παύουν να έχουν πρόσβαση σε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό πέραν ενός μηνιαίου μικρού μισθού. Τότε θα προσπαθούσαν με τόσο πείσμα να εκλεγούν;
Πιστεύω όχι.
Ειδικά για την Ελλάδα το θέμα είναι πιο απλό όσο και πιο πολύπλοκο.
Πιο απλό είναι γιατί όλα θέλουν διόρθωση στη χώρα αυτή, και πιο πολύπλοκο γιατί είναι αδύνατο να διορθωθούν όλα.
Δεν υπάρχει τομέας που να μην θέλει διόρθωση στην Ελλάδα.
Από τα πιο μεγάλα έως τα πιο  μικρά πράγματα.
Είναι σαν να λέγαμε ότι πρέπει να διορθωθεί ένα σπίτι που είναι ερείπιο από τις φθορές του Χρόνου.
Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται χρήματα.
Πού θα βρεθούν;
Και ας υποθέσουμε ότι αγνοούμε ότι οι πολιτικοί καταλήστεψαν την Ελλάδα από της υπάρξεώς της σαν κράτους.
Τι γίνεται τώρα;
Αν οι πολιτικοί, έστω από τώρα και μετά, έπαυαν να κλέβουν, τότε θα περίσσευαν χρήματα για να γίνει το άλφα της ανασυγκρότησης της διαλυμένης Ελλάδας.
Μα για πιο πέρα-στο βήτα, στο γάμα; Για πιο πέρα η Κυβέρνηση θα πρέπει να βάλει χέρι στους πλούσιους-στις περιουσίες τους και στις επιχειρήσεις τους.
Μα αν γίνει αυτό, τότε πρώτον οι πλούσιοι θα αρχίζουν να διαμαρτύρονται, οι διεθνείς Οργανώσεις και τα πλούσια καπιταλιστικά κράτη θα κατηγορήσουν την Ελλάδα γιατί παράνομα παίρνει λεφτά από τους πλούσιους, και ύστερα οι πλούσιοι μαζί με τις επιχειρήσεις τους θα φύγουν από την Ελλάδα.
Ύστερα από πού θα βγουν τα χρήματα που απαιτούνται για την ανάπλαση της Ελλάδας;
Η μόνη λύση τότε θα είναι με «πλάνα» «πενταετίες» να αρχίσει η Ελλάδα να παράγει προϊόντα, και με άλλες
«πενταετίες» να δημιουργεί βαριά βιομηχανία.
Αυτό προϋποθέτει φτώχεια για δεκάδες χρόνια-όμως πώς θα αντιδρούσαν σ’ αυτό οι πολίτες-αν φτάνανε τα πράγματα ως εκεί;
Έτσι δεν μένει παρά να συνεχίσουν τα πράγματα όπως μέχρι τώρα.
Και όλα θα ήταν καλά αν δεν υπήρχαν οι υποσχέσεις των πολιτικών οι οποίες υποσχέσεις δεν τηρούνται, κάτι που είναι γνωστό σε όλους.
Και αυτό ακριβώς είναι που κάνει όλο αυτό ένα θεατρικό έργο-μια κωμωδία ή καλλίτερα μια φάρσα, όπου όλοι ξέρουν αλλά όλοι κάνουν ότι δεν ξέρουν.