(και οι μέρες του Μάρτη κι ας πέρασε)
ΠΑΓΚΙΣΜΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ


15 Μάρτη
παγκόσμια ημέρα καταναλωτή

Καταναλώνουμε.   Και αγοράζουμε.
Παίρνουμε το μικρό και το μεγάλο,
κι ότι ακόμα θέλουμε φωνάζουμε
αυτό, ετούτο, το άλλο, το παράλλο.

Παίρνουμε πράγματα και όλο παίρνουμε
από τον έμπορο που τα πουλάει,
κι όταν στο σπίτι όλα αυτά τα φέρνουμε
από χαρά η καρδιά χοροπηδάει.

Μα σαν τα δούμε λίγο, όταν τα παίξουμε,
όταν τα φάμε ή μ’  αυτά χαρούμε,
τ’ αφήνουμε και θέλουμε να τρέξουμε
και νέα ν’ αγοράσουμε ζητούμε.

Και βέβαια πρέπει να καταναλώνουμε,
μα φίλοι μου καλοί με μέτρο κάποιο.
Αλλιώς παιδιά μου, αν το παραξηλώνουμε,
η κατανάλωσή μας κάτι σάπιο.






21 Μάρτη, ημέρα της Ποίησης

Μέρα της Ποίησης είναι η κάθε μέρα
γιατί όλοι είμαστε λίγο ποιητές-
δε νιώθετε την Ποίηση στον αέρα
και σήμερα να πλέει καθώς εχτές;

Κι αλλιώτικα να γίνει δεν μπορούσε
αφού και ο μεγάλος ο Κριτής,
όταν τον κόσμο έφτιαχνε, «εποιούσε»:
είναι κι Εκείνος δηλαδή Ποιητής.

Λοιπόν αυτή τη μέρα τ’ αγοράκια
«σε αγαπάω!» ας πουν στα κοριτσάκια-
το ποίημα τ’ ομορφότερο θαρρώ
είναι απ’ όλα τους το «σ’ αγαπώ»!





21 Μάρτη, ημέρα ύπνου

Για σκέψου να υπάρχει ημέρα ύπνου!
Και όμως, του αξίζει τέτοια μέρα-
γιατί όλοι, απ’ τα στρωσίδια μας του λίκνου,
κανείς τον ύπνο δεν τον διώχνει πέρα.

Γι αυτό και σήμερα όλοι τιμούμε
το δώρο αυτό της φύσης της σοφής μας.
Κι ας το τιμήσουμε πριν...κοιμηθούμε
κάτω απ’ το βάρος όποιας κούρασής μας.

Γιατί αν ο ύπνος δεν μάς αναπάψει
θα είμαστε συνέχεια κουρασμένοι,
κι η νύστα που δε θα ’λεγε να πάψει
όλη μας τη χαρά θα ’χε παρμένη.




21 Μάρτη, ημέρα κατά των φυλετικών διακρίσεων

Κι αν είναι εβραίος κάποιος είτε γάλλος
τι με νοιάζει;
Κι αν είναι αλβανός ή πορτογάλος
τι πειράζει;

Και κείνος άνθρωπος τάχα δεν είναι
σαν και μένα,
ή μήπως άλλο κάτι εκείνος γίνε-
ται στα ξένα;

Και κείνος ίδια, κάτω αν θα πέσει,
δεν πονάει;
Και ίδια, κλαίει κι αυτός όταν πονέσει-
δε γελάει...

Γι αυτό έθνη και φυλές εγώ δεν ξέρω-
και σας λέω,
πως όταν κάποιος ξένος υποφέρει,
κι εγώ κλαίω.



21 Μάρτη, ημέρα δασοπονίας

Πρέπει να τα προσέχουμε τα δάση.
Αυτά μας δίνουν οξυγόνο, ξύλο,
και το νερό κρατούν μη μας χαλάσει.
Στα δάση εγώ αντικρίζω ένα φίλο.

Ας τα περποιούμαστε λοιπόν με ζήλο.
Ό,τι μας έπλασε κι αυτά έχει πλάσει.
Κι αν δε μας δίνουνε σύκο ή μήλο,
μα της ζωής μας δίνουν το γιορτάσι.

Μετά, σκέφτομαι λίγο και ρωτάω:
δεν είναι τάχα υποχρέωσή μου
στη γη οτ’  υπάρχει να το αγαπάω
αφού η μοίρα του είναι και δική μου;

Κι ακόμα λέω πως δάση αν δεν υπήρχαν,
το άχρωμο κι η θλίψη θα μας είχαν.




22 Μάρτη, ημέρα του νερού

Βροχούλα γλυκομούρμουρη,
λιμνούλα εσύ γαλάζια-
ρυάκια με τη χάρη σας,
θάλασσα με τα νάζια,

ποιος δε σας αγαπάει αφού
μες στο αίμα μας κυλάτε;
ποιος τάχα σας εχθρεύεται
χαρά αφού μας μεθάτε;

Και ή σαν βροχούλα σιγανή.
και ή σαν μεγάλη μπόρα,
να ξέρατε πώς θα ’θελα
να πέφτατε και τώρα...

Κυλήστε, τρέξτε, βρέξετε.
Τη γη βαθιά ποτίστε.
Κι εγώ θα κάνω ό, τι μπορώ
ποτέ να μη μας λείψτε.



23 Μάρτη, ημέρα Μετεωρολογίας

Βαριέμαι ομπρέλα πάντοτε να κουβαλώ μαζί μου.
Μα θέλω πάντα και στεγνό να έχω το κορμί μου.
Γι αυτό μετεωρολόγοι μου κάνετε τη δουλειά σας
και τα παιδιά όλα εμείς θα είμαστε κοντά σας.

Δουλειά τους νόμους έχετε της φύσης σεις να βρείτε.
Παρατηρήσετε λοιπόν, μετρήστε, κι ό, τι δείτε
ζυμώστε το, δουλέψτε το, ταξινομήσετέ το,
και τότε πλέον στο λαό ανακοινώνετέ το.

Έτσι βοηθοί θα γίνεστε σε γεωργό, βαρκάρη,
μα κι ως σ’ αυτούς που ορέγονται ταξίδια στο φεγγάρι.
Κι αν κάτι θε ’τε κι από μας...μα σας το δώσαμε ήδη:
σήμερα χάσαμε για σας λίγη ώρα απ’ το παιχνίδι!..




27 Μάρτη, ημέρα θεάτρου

Τόσο οι μεγάλοι είν’ όλοι τους,
χαζοί και θλιβεροί,
όπου με λόγια θέλουνε
(μιλώντας δηλαδή)

να κρύψουνε, όσο γίνεται,
μ’ αυτά, κάθε κακό τους,
από γειτόνους, φίλους τους,
μα κι απ’ τον εαυτό τους.
 
Και σιχασιά όταν νιώσουνε
απ’ αυτό τους το κρυφτό,
στο θέατρο πηγαίνουνε,
να βλέπουνε σ’ αυτό

τον εαυτό τους μ’ όλα του
τ’ άσχημα και κρυφά του,
κι έτσι να καταφέρουνε
να’ ρθούνε πιο κοντά του...

Κι όταν μας παίρνουνε μαζί
κι εμάς εκεί οι μεγάλοι,
εμείς-και ας μην ξέρουμε
το έργο τι θα βγάλει,

μα κερδισμένοι βγαίνουμε
από τα έργα όλα
γιατί σε κάθε διάλειμμα
πίνουμε κόκα-κόλα!..