Φώτη προχτές  βρισκόμουν σε μια κωμόπολη της Θεσσαλίας. Χρειάστηκε να πάω στο νοσοκομείο της περιοχής για ένα ΗΚΓ.
Δε θα συγκρίνω τα της Αμερικής με τα εδώ νοσοκομεία. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να σου πω.
Το ΗΚΓ θα μου το έκανε ένας βοηθός νοσοκόμος.
Το παλαιϊκό μηχάνημα μετά από πολλές προσπάθειες αποδείχτηκε εν τέλει ανίκανο να εκτελέσει την αποστολή του και έφεραν δεύτερο.
Σε όλο αυτό το διάστημα ο βοηθός, με τα  λόγια, με τις κινήσεις του και με τα όσα του έλεγαν οι υπόλοιποι πηγαινοερχόμενοι μέσα στην αίθουσα των επειγόντων ιατσρονοσοκομοπαρασκευαστές (που όλοι και όλες τους έχω να πω ότι κάνανε πολύ καλά τη δουλειά τους) και απαντούσε αυτός, έδειξε ότι ήταν από αυτούς που δεν έπρεπε να παίρνει το άρθρο «ο» αλλά το άρθρο «η» μπροστά  από τη λέξη που  προσδιορίζει το φύλο του. Ή θα έλεγα το ειδικό για τις περιπτώσεις ανύπαρκτο άρθρο «οη» ή «ηο»-ποιος ξέρει τελικά ποιο θα του ταίριαζε περισσότερο…
Ενώ λοιπόν εγώ βρισκόμουν στα χέρια τους με τα ηλεκτρόδια κολλημένα στο κορμί και στα πόδια μου, αναλογιζόμενος αν θα πέθαινα ή όχι, ο (η) τύπος, ενώ, μαζί με μια νοσοκόμα,  μου τοποθετούσαν για πέμπτη φορά τα ηλεκτρόδια, και ενώ και οι δυο βρισκόνταν πάνω από το κεφάλι μου, λέει στη νοσοκόμα με θαυμαστικό τόνο: «Τι ωραία μάτια! Κοίτα τα! Έχεις ξαναδεί σαν αυτά; Ματάρες!...»
Τριάντα χρόνια είχα να ακούσω κάτι για τα μάτια μου, από τότε που, με την Τζένη, είχαμε μια σχετική συζήτηση για μάτια.
Πες της το για να σου πει την τότε σχετική ιστορία μας για να γελάσεις.
Γεια χαρά