Παρασκευή, 5 Απριλίου 2013
     ΚΩΣΤΑΝΤΟΠΟΎΛΟΥ ΩΡΥΟΜΈΝΗ
τόβαλα
Ήρθε κι η Κωσταντοπούλου να μας γίνει βουλευτής
μιας καριέρας αψηφώντας τα λημέρια ξενικής.
Και στον ΣΎΡΙΖΑ πηγαίνει
και μ’ αυτόν στην πιάτσα μπαίνει.
Και διατάζεται απ’ τον Τσίπρα να ’μπει στην Επιτροπή
που θα κρίνει ποιοι εκλέψαν δίχως τσίπα και ντροπή.
Και τα βάζει με τους πάντες και τους βρίζει αναιδώς
και γι αυτήνε άρθρα γράφουν οι φυλλάδες αφειδώς.

Ποιοι την έστειλαν δω χάμου; Ποιοι της δώσαν εντολή
να κατέβει στην Ελλάδα και να χύνει τη χολή;
Να νομίζει πως σπουδαίο ένα έργο εκτελεί
κι ότι δίνει στην Ελλάδα της ζωής τάχα φιλί;
Ποιος κατάλογος την έχει μέσα στ’ άλλα του ένα πιόνι
κι έχει μέσα του γραμμένα πόσο μακριά ν’ απλώνει,
μέχρι πού μπορεί να φτάσει, πόσα πρέπει να ειπεί-
μέχρις που, σαν σάπιο μήλο, απ’ το δέντρο θα κοπεί;
Ποιος κουνάει τις κλωστές της; Ποιος κινεί τα νήματά της
κανονίζοντας εκείνος πράξεις, λόγια, αισθήματά της;
Ποιος σαν δει πως έχει κάνει ό,τι ήθελεν αυτός
στ’ άχρηστά του θα τη ρίξει να τον βλέπει ατενώς;
Κακομοίρα! Που νομίζει πως ο ΣΎΡΙΖΑ θα σώσει
κι όχι ότι την Ελλάδα, μαζί μ' άλλους, θα σκοτώσει...

Κακομοίρα!.. Και πηγαίνει σ’ εκπομπές που την καλούν
και θαρρεί ότι για κείνην όλοι οι έλληνες μιλούν.
Παίζει το μικρό κι εκείνη θέατρό της στη σκηνή
για να δείξει πως υπάρχει τάχα σαν αληθινή
σ’ όσους αφελείς τη βλέπουν κι όσους βλάκες την ακούν
κι όλο θαυμασμού κι επαίνου γι αυτήν λόγια θα ειπούν.

Στου θεάτρου το σανίδι παίξε μια και συ παρτίδα.
Έχει πλέον συνηθίσει από τέτοια η πατρίδα.
Λέγε, γκάριζε και σκούζε, γαύγιζε, άφριζε και λύσσα!
Παραστάσεις δώσε κι άλλες μες στης Κόλασης την πίσσα!
Για να έχεις και να λες-και δε θα ’σαι δα η μόνη-
σαν εκείνοι σε πετάξουν όπως άχρηστο λεμόνι,
ότι έζησες λαθραία μες στου κόσμου το αλώνι
κι ότι σπόρος συ δεν ήσουν που ο αέρας δε σηκώνει,
μα πως άγανο ένα ήσουν από κείνα που αρμενίζουν
σαν σηκώνουν τη δικράνα όταν, οι τρανοί, λιχνίζουν.