ΈΡΑ, ΚΟΥΊΚ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΆΤΕΣ

“Αλήτες”, “μπάσταρδοι”, “καθάρματα”,
“της κοινωνίας αποβράσματα”
τέτοια ωραία λόγια ακούμε
κάθε πρωί όταν ξυπνούμε.

Μα εγώ που αγαπώ τους τρομοκράτες
(όπως βεβαίως όλοι οι δημοκράτες)
ν’ ακούω δε θέλω κάποιος να τους βρίζει-
πολύ αυτό το πράγμα με ξενίζει.

Δεν δέχομαι δημόσιο ένα στόμα
γαλάζιο ή όποιο άλλο να ’χει χρώμα:
Δημόσιο ίσον λαικό ένα κάτι
κι όχι δοκάρι στου Λαού το μάτι.

Και επειδή καλό παιδάκι είμαι
κι όχι καθώς εσείς θηρίο ανήμε
ρο, κι ό,τι δω άτοπο μέσα στην πλάση
στον τόπο του το στέλνω ν’ απαγκιάσει,

κι ύβρεις να βλέπω κάποιους ν΄αραδιάζουν
στους εαυτούς τους μόνο που ταιριάζουν,
στον εαυτό μου δεν το επιτρέπω,
γι αυτούς ό,τι είπες, σου το επιστρέφω.