ΠΑΙΔΙΑ

Να προσέχουμε τα παιδιά, να μην κακομεταχειριζόμαστε τα παιδιά, να κάνουμε ό,τι θέλουν αυτά…
Γιατί όλα αυτά;
Επειδή είναι μικρά.
Και λοιπόν;
Και λοιπόν, κάθε τι μικρό πρέπει να το καλόχουμε;
 «Τα καημένα, είναι τόσο αθώα…»,
Οι μεγάλοι δεν είναι;
«Είναι το μέλλον μας…»
Και οι μεγάλοι είναι το παρελθόν μας-λοιπόν; Γιατί να διαλέγουμε να καλοέχουμε τους μεν και να μην υπολογίζουμε τους δε;
Μήπως όταν δουλέψουν οι ορμόνες δεν θα γίνουν «κακά» κι αυτά τα σημερινά παιδιά; Και μήπως δεν είναι η αιτία, όντας ακόμα παιδιά, βασανισμού και ενόχλησης των άλλων;
«Να μην χτυπάμε τα παιδιά»!
Γιατί; Στο κάτω κάτω αυτά και ξεχνάνε γρηγορότερα τα χτυπήματα, και το νευρικό τους σύστημα μη όντας τελείως διαπλασμένο τους επιτρέπει να πονάνε λιγότερο στα ίδια χτυπήματα από τους μεγάλους.
Αν υπήρχε περίπτωση με την προσοχή μας στα παιδιά να φτιάχναμε μια καλύτερη κοινωνία, τότε ναι. Μα οι περισσότεροι από τους μεγάλους κλέφτες και δολοφόνους που γνώρισε η ανθρωπότητα, είχαν ιδιαίτερη μεταχείριση όταν ήτανε παιδιά. Μεγάλωσαν με γκουβερνάντες, με ιδιαίτερα μαθήματα, με περισσή φροντίδα. Κι ύστερα έγιναν πρωθυπουργοί, τραπεζίτες, υπουργοί, εκμεταλλευτές όλοι των ανθρώπων.
Να καλοέχουμε λοιπόν τους βασανιστές μας, τους κλέφτες και τους δολοφόνους μας γιατί;