ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ

Σαν να ήταν τη Στερνή Κοινωνία να πάρει,
σαν να ήταν το Αίμα του αεί να πιεί,
και σαν πέρα από το Χρόνο να ’ταν
με του Νου τη Βάρκα ν' ανοιχτεί…

Κι ως να μη του Κόσμου αυτού
όλες οι Συγνώμες του ήσαν αρκετές
σαν Αισχρές και Ένοχες πέρα τις σκορπάει,
κι από Σκιές Ανάστατες
κι  Άστατες
και Πελαγοδρόμες,
για όσες Αμαρτίες του
έχει καμωμένα,
τη Συγνώμη τη Μεγάλη-
τη Μεγάλη Άφεση ζητάει.

Όμως, Αμαρτιών Βουερό Κοπάδι,
τη Συχώρια ποιο,
τόσο Μεγαλόψυχο
θα βρεθεί ένα Πνέμα
που σε σας θα δώσει,
ω! Φαντασίες;