ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Ξέρετε ότι το άτομο είναι μικρογραφία του ηλιακού μας συστήματος;
Προφανώς. Όλοι το ξέρουμε αυτό.
Ξέρετε πως το ηλεκτρόνιο σε μεγέθυνση έχει τη διαμόρφωση της γης; Δηλαδή ότι έχει όρη και κοιλάδες;
Αυτό θα το ξέρουν λιγότεροι.
Μπορείτε να αποκλείσετε ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι το άτομο σε ένα πράγμα ή σε ένα όν διαστάσεων ασύλληπτου μεγέθους για τα δικά μας μέτρα;
Αλλιώς, μπορείτε να αποκλείσετε την πιθανότητα το σύμπαν μας να είναι μια ρόγα σταφυλιού που ένα ον κρατεί στο χέρι του έτοιμο να την καταπιεί;
Μπορείτε να αποκλείσετε το γεγονός ότι βρισκόμαστε κιόλας μέσα στο στομάχι ενός τέτοιου όντος;
Και μήπως το ίδιο συμβαίνει προς τα κάτω-προς την κλίμακα του ηλεκτρονίου αν αυτό εκληφθεί σαν ένα ηλιακό σύστημα -όπως και είναι- σε μικρογραφία;
Και ξέρετε μήπως αυτή η τόσο όμορφα ειπωμένη λέξη "μικρογραφία" πόσο σχετική μπορεί να είναι;
Ίσως μου πείτε: «Τι μας λες; Άσε μας να ζήσουμε τη ζωή που μας δόθηκε!"
Μα δεν σας εμποδίζω. Θα εκτιμούσα όμως αν μου εξηγούσατε τι σημαίνει "ζω", "ζωή", και τι είναι αυτό το "μας", το "να" και  γενικά όλη μας η γλώσσα; Τι είναι αυτό που "ζει"; Και αν κάποιος "έδωσε" τη ζωή εκείνου που "ζει", τι θα πει "δίνω";
Και τι γίνεται τέλος αυτή η ζωή; Και πού είναι- και τι ήτανε οι ημέρες που πέρασαν και όλα όσα είμαστε σίγουροι δα ότι περάσανε-ότι τα ζήσαμε; Πού είναι αυτές οι στιγμές, αυτές οι παλαιότερες πράξεις μας; Χτές περπατήσαμε μέχρι την αγορά. Πού είναι αυτό το περπάτημα;
Και ο τεράστιος γίγαντας που κρατεί στο χέρι του έτοιμος ίσως να φάει τη ρόγα του σταφυλιού εκείνου, έχει άραγε ένα ρολόϊ περασμένο στον καρπό του χεριού του; Και αν ναι, ο χρόνος του (του ρολογιού και του όντος εκείνου) έχει την ίδια σχέση που έχει ο χρόνος με τη ζωή μας όπως τον μετράμε κι εμείς με το ρολόι μας, ή ο χρόνος του πλάσματος εκείνου έχει για ένα του δευτερόλεπτο ένα εκατομμύριο δικούς μας αιώνες;
Μέσα στη λαίλαπα των κοσμογονικών εξελίξεων και μεταβολών του Πολυ-Μεγα- Σύμπαντος, κάποιος γράφει. Και σας ρωτάει: υπάρχετε;
Και είτε απαντήσετε ναι είτε όχι, τι θα πει «υπάρχω»;
Κι αν προχωρήσουμε τη σκέψη μας σε θεωρίες τύπου "Big Bang" και υποθέσουμε πως είναι σωστές, για ποιαν από όλες έκρηξη μιλάμε; Σταματάει ποτέ αυτός ο υποπολλαπλασιασμός και αυτή η υπερμεγέθυνση των αναλογιών;
"Μα τι μας λες τώρα;», θα μου πείτε. «Ζούμε. Υπάρχουμε. Πονάμε και χαιρόμαστε, έχουμε κράτη και κυβερνήσεις, γράφουμε, διαβάζουμε, κινούμαστε, σκεφτόμαστε, παρατηρούμε, φιλοσοφούμε, υπάρχουμε πάλι.
Τι θα πρέπει; Να αυτοκτονήσουμε επειδή κάποιος μεγάλος άνθρωπος ίσως μας τρώει και επειδή ίσως εμείς με κάθε μπουκιά που κατεβάζουμε τρώμε μερικά δισεκατομμύρια Σύμπαντα;"
Ποιος είπε να αυτοκτονήσετε; Εγώ δεν είμαι που σας είπα χρόνια πολλά;
Μόνο ρωτάω αν εννοούμε κάτι-και τι- όταν λέμε «ζω».
Και βάσιμα υποθέτω ότι αφού όλοι μας οι μεγάλοι φιλόσοφοι δεν ξέρουν τι εννοούν λέγοντας «ζω», δεν ξέρετε ούτε εσείς, όπως πρώτος και καλλίτερος δεν ξέρω εγώ.

Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ 2024