ΘΕΟΣ!

«Θεός!», μού λένε.
«Ναι, Θεός. Μα τ’ είναι Θεός;» ρωτώ.

«Είναι αυτό που η ψυχή σου αγαλλίαση γεμίζει
μονάχα που το σκέφτεσαι.
Αυτό σκοπός κι αιτία που είναι της ζωής σου.
Εκείνο που στις ώρες τις σκληρές σου
Σ’ αυτό προσεύχεσαι να σου τις απαλύνει
Αυτό τα βήματα σου που οδηγεί
Εκείνο που όλοι οι δρόμοι της ζωής
Σ’ Αυτό οδηγάνε.
Τέλος αυτό που όσο κι αν θα το ζητάς
ποτέ δε θα το έχεις», μού λένε.

Ήμουνα σίγουρος: Θεός
Το στήθος είναι της γυναίκας.