Τετάρτη 1 Ιουνίου 2022

(από ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ 2006)
ΠΑΡΑΠΟΝΟ

Εμείς που περάσαμε
και αφήσαμε πάνω στα χείλη τους την αγάπη
ούτε τ' ό νομά μας δε λ ενε οι ποιη τές.
Τα τραγούδια τους από μας αρχινισμένα κι από μας τελειωμενα-
τέλος και μέση και αρχή εμείς των τραγουδιών τους.
Εμείς τις λέξεις τους φυτέψαμε στο στόμα
και στην ψυχή τους το ιερό το μάντεμα.
Εμείς που στα τραγούδια τους εγίναμε η γυναίκα
Κι όχι η Έλλη κι η Θωμαϊς και η Ελπίδα.

Μέσα απ' τα χείλη τους
από της πέννας τους μέσα την άκρη
η φλόγα Βγαίνει του έρωτά μας.
Σε κάθε στίχο μέσα των ποιημάτων τους
κραυγές που εμείς αφήσαμε ηχούνε
και τα τριξίματα των κρεβατιών
φοράνε τα επίσημά τους ρούχα
και μελωδικά τώρα ηχούν.

Ό, τι κι αν πείτε ποιητές
είναι η αγάπη που σας δώσαμε
και που σε κάθε νέο σας ποίημα, σαν σημαία
στον εραστή μας τον επόμενο θα περαστεί.

Κι όσο για τους ανέραστους ποιητές
εκεί κι αν είμαστε ολόκληρες
μέσα σε κάθε στίχου την ανάναφτη φωτιά
καθώς στη σκέψη μέσα είναι το μυαλό
και στην ανεμοζάλη η τρικυμία.

Ναι
μέσα στους κύκλους της επιθυμίας  
περσότερο είμαστε χρωματισμένες.