ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Είναι οι άνθρωποι ‘ηχοι καμπάνας
που πένθιμους ήχους σκορπά
που από το ψηλά στημένο καμπαναριό
στη γη πέφτουν και ανακλώμενοι
ανεβαίνουν στα ουράνια.

Όμοιοι σε όλα διαχέονται
και πυργώνουν τη θέληση της ακοής
ενός όντος παράξενου
που ακούγοντας
ασταμάτητα κλαίει.
Που ακούγοντας κλαίει.

Γιατί για το θάνατο
όλες οι καμπάνες χτυπούν.