Γιατί αγαπάμε τον τόπο που γεννηθήκαμε;
Γιατί θέλουμε να ζήσουμε σ’ αυτόν αν όχι όλη μας τη ζωή τουλάχιστον τα τελευταία μας χρόνια και, εν πάσει περιπτώσει να πεθάνουμε εκεί;
Ας δούμε.
ΠΡΩΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ
Κάθε τόπος έχει τη δική του ταυτότητα. Άλλο είναι το υπέδαφός του, άλλη η μορφολογία του εδάφους του, άλλη η χλωρίδα και η πανίδα του, άλλο το νερό του άλλα τα τρόφιμα τα οποία αυτός παράγει.
Ένα παιδί που θα γεννηθεί σε έναν τόπο, θα τραφεί όσον καιρό ζήσει σ΄ αυτόν, με τις τροφές που αυτός παράγει. Και κάθε προϊόν φαγώσιμο ξέρουμε ότι περιέχει εκτός από τα βασικά κοινά χαρακτηριστικά με τα ίδια στοιχεία άλλων περιοχών, και συστατικά (π.χ. ιχνοστοιχεία) που διαφέρουν από τόπο σε τόπο.
Το γάλα που θα πάρει από τη μητέρα του έχει συστατικά που άλλος τόπος δεν έχει, μιας και η μητέρα του τρέφεται με προϊόντα του τόπου εκείνου.
Η πρώτη του μυρωδιά, αν γεννηθεί σε έναν τόπο με δίπλα του έναν πορτοκαλεώνα θα είναι η μυρωδιά των πορτοκαλανθών, αν γεννηθεί σε μια βιομηχανική πόλη θα είναι οι οσμές καπνού και βρωμιάς του αέρα της περιοχής.
Ακόμα το τι θα ακούει και το τι θα βλέπει το παιδί είναι διαφορετικό για κάθε μέρος της γης, για κάθε τόπο, πόλη ή χωριό.
Άλλος ακόμα και ο αέρας που θα αναπνεύσει το παιδί, ανάλογα με τον κάθε τόπο.
Όλα αυτά είναι οι πρώτες εντυπώσεις και καταγράφονται από το παιδί.
Το παιδί μεγαλώνοντας ποτέ δεν θα βρει, όσες χώρες και ηπείρους κι αν γυρίσει, τον ίδιο εκείνο ζωογόνο συνδυασμό, τον πρώτο που το καλωσόρισε στην αφιλόξενη γη.
Ένας λόγος λοιπόν είναι αυτός που θέλει να ξαναβρεθεί στον τόπο που γεννήθηκε.
Σκεφτείτε λίγο. Η πρώτη αγάπη δεν είναι αξέχαστη στους ανθρώπους; Την πρώτη φορά που έγινε κάτι στη ζωή του δεν το θυμάται ο άνθρωπος-είτε καλό είναι αυτό είτε κακό;  
Και πάντα δεν νοσταλγεί  τις πρώτες του φορές;
 Αν η μητέρα ή ο πατέρας ή και οι δύο είναι από την ίδια πόλη, την πόλη του, και αν μάλιστα η μητέρα έχει διανύσει τους μήνες της κυοφορίας του στην ίδια αυτή πόλη, αυτό μεγεθύνει την νοσταλγία, γιατί έτσι αυξάνουν οι παράγοντες που δημιουργούν την επιθυμία του παιδιού για επάνοδο στην πόλη αυτή.
ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ
Το παιδί εκεί πήρε την πρώτη ανάσα του, εκεί είδε το πρώτο φως, εκεί γι αυτό το παιδί είναι όλες οι πρωτιές, που όλες μαζί του δώσανε τη ζωή.
Και αν μία μία θυμάται τις καλές του πρωτιές, πώς δεν θα θυμάται τόσες πρωτιές που είναι μαζεμένες όλες στο ίδιο μέρος και πώς δεν θα θέλει να βλέπει και να μην χορταίνει εκείνο το μέρος;

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΡΙΤΟ
Πολλές φορές, άντρας πια ή γυναίκα, προδομένοι από την ποιότητα της εκτός γενέτειρας ζωής τους, θέλουν να βρεθούν στο μέρος όπου άρχισε η ζωή τους, θεωρώντας ότι όπως έγινε παλιά, θα αρχίσουν πάλι από την αρχή τη ζωή τους.

ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ
Αφήνουμε ανεξέταστη την περίπτωση όπου επιστρέφει κάποιος στην ιδιαίτερη πατρίδα του επειδή εκεί τον προσμένουν υλικά αγαθά ή συγγενείς που γυρεύουν να βρουν σε αυτούς καταφύγιο. Αυτοί δεν μας ενδιαφέρουν εδώ.
ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΕΜΠΤΟ
Αυτό το στοιχείο είναι η σημαντικότερη περίπτωση.
Από τη γέννησή του ο άνθρωπος και μέχρι την εφηβεία του, ζει χωρίς υποχρεώσεις, χωρίς ευθύνες, ανμέμελα.
Από την εφηβεία και ύστερα, αρχίζει να καταλαβαίνει ότι η ζωή είναι απαίσια, αποτρόπαιη, φρικαλέα.
Την ίδια περίοδο, η φύση τον έχει προικίσει με αναπαραγωγικές δυνάμεις.
Το παιδί, την ίδια ώρα, αντιλαμβάνεται ότι καλλίτερα θα ήταν να μην έχει γεννηθεί.
Μα να που η  Φύση του έχει δώσει την ευκαιρία να πάψει να υπάρχει. Πώς; Μα δίνοντάς του τη δυνατότητα να ξαναμπεί μέσα στη μητέρα του, δηλαδή στην ανυπαρξία, στον θάνατο.
Και το προσπαθεί (μέσω του σεξ), να ξαναμπεί μέσα στη μητέρα του και να γλιτώσει. Και επειδή τα ήθη μας δεν του επιτρέπουν να κάνει σεξ με τη μητέρα του, το επιδιώκει μπαίνοντας σε κάποια άλλη γυναίκα. Όμως τι ειρωνεία! Όχι μόνο δεν πεθαίνει αυτός, αλλά η επιθυμία του για θάνατο γεννάει κι άλλη ζωή!
Και εδώ είναι που συναντιέται ο έρωτας με τον θάνατο, το αιώνιο, μοναδικό  και ανεξάντλητο θέμα της ποίησης.
Τι του μένει πια;
Το μόνο που του μένει να κάνει είναι να πάει στην άλλη, τη μεγάλη μητέρα του, στον γενέθλιο τόπο του.
Και επιστρέφει.
Για να μπει μέσα σε κείνη που θα τον δεχτεί χωρίς να τον κοροϊδέψει.
Για να μπει στο σώμα εκείνης.
Στο χώμα της.
Αυτή του έδωσε τη δυστυχία, σε αυτήν θα βρει πάλι την ευτυχία.