ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ ΤΗΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ (2000-2005)

ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ

(ιδιοκτήτη της πολυκατοικίας Σοφοκλέους 3)

 

 

 

Κυρ-Παναγιώτη κυρ-Παναγιώτη

μες στην καρδιά μας θέση έχεις πρώτη.

 

Κυρ-Παναγιώτη Στη ζήση ετούτη

Ψυχής συ σπάνια Κατέχεις πλούτη.

 

Ευγένεια όλο και καλοσύνη

το πρόσωπό σου γύρω ξεχύνει.

 

Διόλου δεν κρύβεις μέσα σου δόλους

και λόγο έχεις καλόν για όλους.

 

Κι όλους μας έχεις μες στην καρδιά σου

σαν να 'μαστέ όλοι παιδιά δικά σου.

 

Φιλιά κι αγάπη για όλους έχεις

κι α' σε ζητήσουμε αμέσως τρέχεις.

 

Κι όλους φροντίζεις κι όλους προσέχεις

λες μόνη σου έγνοια εμάς πως έχεις.

 

Με τον καλό σου λόγο μας ντύνεις

και με παράπονο δε μας αφήνεις.

 

Μ' ένα πανάκι πάντα στο χέρι

δίνεις την πάστρα στο κτίριο ταίρι.

 

Κάθε βρωμίτσα μάς καθαρίζεις

την πόρτα πάντα καλοσκουπίζεις.

 

Πάντα μαζεύοντας χαρτιά, σκουπίδια,

 κάνεις τα σπίτια μας λαμπρά στολίδια.

 

Στη Σοφοκλέους- το λένε όλοι-

το πι όμορφο έχεις κτίριο στην πόλη.

 

Κάπου αν νοικάρη σου κάτι πειράζει

κι εσυ πειράζεσαι- και σένα νοιάζει.

 

Κάτι καθένας μας θέλει από σένα;

δεν έχει πρόβλημα διόλου κανένα-

 

θα βρει βοήθεια κι αγάπη θα ’βρει

κι η ώρα του πέρα πηγαίνει η μαύρη.        

 

Κάτι από σένανε όσοι ζητάνε

πάντοτε το 'χουνε- ό,τι και να ’ναι.

 

Άλλος ζεσταίνεται άλλος κρυώνει

ο νεροχύτης του κάποιου βουλώνει,

 

άλλου η βρύση του χαλάει και στάζει

το παραθύρι του κρύο κάποιου μπάζει...

 

και τρέχει πάντα ο κυρ-Παναγιώτης

σαν επιτήδειος καλός στρατιώτης,

 

κι όλα διορθώνονται στο άψε σβήσε:

κυρ-Παναγιώτη μου μάγος μην είσαι;

 

Κυρ-Παναγιώτη μας λάμπει η καρδιά μας

λάμπουν το σπίτια μας με σε κοντά μας.

 

Και απονήρευτος κι αγνός τελείως

κυρ-Παναγιώτη μου σου είναι ο βίος.

 

Και αν για σένανε κακό θα πούνε

τ' αυτιά σου κάνουνε πως δεν ακούνε.

 

Κι αν σ' αδικήσουνε δεν τους κακιώνεις

και χέρι φίλιας συ τους απλώνεις.

 

Φίλο σε νιώθουμε όλοι καλόν μας

κυρ-Παναγιώτη μας, κι αγαπητόν μας.

 

Χρόνια εμόχθησες για να προκόψεις.

Όλες εγνώρισες της ζωής τις όψεις.

 

Θηρία ανθρώπινα σου πιάσαν έχθρες.

Πολλοί σου πέταξαν του μίσους πέτρες.

 

Όμως κανένανε συ δεν εμίσησες

κι ίδια να κάνεις σ' αυτούς, δε ζήτησες.

 

Το γιο σου κοίταγες και τ' άξιο ταίρι σου

και όπου σου 'δειχνε τράβαες, τ' αστέρι σου.

 

Κυρ-Παναγιώτη μας ένα θα πούμε:

φίλο σε νιώθουμε και σ' αγαπούμε.

 

Και σου ευχόμαστε γερός να μένεις

κι ό,τι εκέρδισες ν’ απολαβαίνεις.