Έχω ακούσει από βιασμένη ότι κατηγόρησε τον βιαστή της πως την παρέσυρε στο δωμάτιό του λέγοντάς της γλυκόλογα.
Δηλαδή πώς αντιλαμβάνεται η βιασθείσα τον βιασμό; Ίσως ότι ο μέλλων βιαστής θα έπρεπε να της πει: «Είσαι ένας θηλυκός κουασιμόδος, είσαι μια χυδαία πόρνη, ένα σίχαμα της κοινωνίας… έλα να κάνουμε έρωτα σκιάχτρο μου!»;
Έχω ακούσει πάλι ότι ειπώθηκε από βιασθείσα πως όταν ο μέλλων βιαστής είχε καθίσει στο κρεβάτι μαζί της, και αυτός άρχισε να της χαϊδεύει τα πόδια και το στήθος, εκείνη του έλεγε: «Όχι, μη  κύριε βιαστή μου. Δε θέλω. Σας παρακαλώ.»
Και απορώ. Χέρια δεν είχε αυτή να παλέψει μαζί του; Πόδια δεν είχε να τρέξει και να φύγει; Φωνή δυνατή δεν είχε να φωνάξει να ακουστεί από την Ομόνοια ως το Σύνταγμα;
Αν έπεφταν με γλυκόλογα οι γυναίκες θα είχα χαρέμι.