ΓΚΛΕΝΑΡΒΟΝ

2. ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΚΙΝΗΜΑΤΙΩΝ




α. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Κ ι αφού
οι ευρωπαίοι
εδιώξανε τους τούρκους απ' τον τόπο
κι έλληνες μας βαφτίσαν από κάποιους
που παλαιά ζούσαν εδώ,
μετά, έτσι έτοιμους, μας δώσαν μια κλωτσιά
και από τότε πια εμείς περήφανοι γυρνάμε.

Εκείνοι μας λαδώνουν κάθε τόσο,
τα σύνορά μας καθορίζουν,
τους ολυμπιακούς κάνουν αγώνες μας,
τους τρομοκράτες μας πιάνουνε,
μας δίνουν όπλα και πηλίκια και στολές
και λέμε μεις "οι ένοπλες δυνάμεις μας",
λεφτά μας δίνουνε και λέμε μεις "η οικονομία μας"...

Όμως κι εμείς από την άλλη τους δουλεύουμε πιστά:
τις κυβερνήσεις έχουμε που αυτοί μας λένε
οι εφημερίδες κι οι τηλεοράσεις μας
γράφουν και λένε ό,τι αυτοί διατάξουνε
κι ως για μπογιά, βάζουμε μπόλικη,
όταν σκυμμένοι τα παπούτσια τούς γυαλίζουμε.

Και ο λαός μ' ολάνοιχτο το στόμα ακούει
το δολοφόνο αρχικινηματία να του λέει
πως η Ελλάδα-επιτέλους!..-ειν' ελεύθερη…





β. ΑΝΑΛΟΓΙΕΣ

Όσοι αν ζούσανε πενήντα χρόνια πριν
θα γίνονταν τσαντάκηδες,
μεσάζοντες σε βρώμικες δουλειές
και άνθρωποι της νύχτας,
όλοι αυτοί.
όταν οι ξένοι εδιώξανε τη χούντα
το κόμμα φτιάξανε των "κινηματιών".

Και τώρα οι βρώμικες δουλειές εγίναν εξουσία'
και τώρα οι άνθρωποι της νύχτας όχι νύχτα
μα μέρα μεσημέρι κακουργούν'
κι όσο για κείνους που θα γίνονταν τσαντάκηδες
τα χρηματοκιβώτια και τις τράπεζες
και τα χρηματιστήρια σήμερα ξαφρίζουν



γ. ΔΟΣΟΛΗΨΙΕΣ

Όταν οι αμερικάνοι
αποφασίσανε να ρίξουνε τη χούντα,
πιάσανε τους δικούς τους
και τους το σφυρίξανε. Αυτοί
μες στο Πολυτεχνείο εμπήκανε
κι αρχίσαν να φωνάζουνε για λευτεριά.

Ο Παπαδόπουλος έπεσε,
ο Ιωαννίδης έδωσε την Κύπρο.

Κι όταν εγίναν όλα
με το σχέδιο σύμφωνα των αμερκάνων
τότε στους «ήρωες» του Πολυτεχνείου
την εξουσία εδώσαν οι αμερκάνοι.

Κι οι «ήρωες», τ’ όνομα μόνο αλλάζοντας-
από δικτατορία σε δημοκρατία-
μας κυβερνήσανε για δυο δεκάδες χρόνια.

Και ρημάξανε τον τόπο.


δ. ΣΥΜΒΙΩΣΙΣ


Χοντροί υπουργοί κι αντιπαθητικοί
κομματικοί παράγοντες και πρόεδροι
οργανισμών και άλλοι τέτοιοι
βγαίνουν στις τηλεοράσεις και μιλάνε
κι η έγνοια όλη τους είναι το πώς
θα φάνε και θα πιούνε και θα κλέψουνε.

Κι ο άνους ο ελληνικός λαός
την τηλεόραση ανοι' και τους ακούει.

Κι αντί στο πρώτο το άκουσμα
να πάρει τ' όπλο και να βγει στους δρόμους,
αντίθετα προσέχει τις κουβέντες τους
σαν άνθρωποι να του μιλούνε
κι όχι κτήνη.




ε. ΣΤΟ ΧΑΟΣ

Εδώ κι εκεί
μέσα στο Χάος
μια γέφυρα υπερσύγχρονη
ένα τούνελ,
λίγο μετρό…

Κι αυτά με χρήματα από ζητιανιά χτισμένα
και με τα χέρια ξένων που ένα ξεροκόμματο
σ' αντάλλαγμα θα πάρουν της ζωής τους
που τηνε χάνουν είτε κεί, πάνω στα έργα
("εργατικά ατυχήματα" τα λέει ο δολοφόνος
αρχικινηματίας)
είτε σιγά σιγά
σε θάνατο ένανε καθημερνό δοσμένοι
μέσα σε διώξεις κι εξευτελισμούς και τρόμους.

Και όλα αυτά για να μπορούνε οι βρωμεροί "κινηματίες"
να λένε "φτιάξαμε" και "χτίσαμε" και "κάναμε"..

Εδώ κι εκεί.
Μέσα στο Χάος.
Μια γέφυρα υπερσύγχρονη
ένα τούνελ.
λίγο μετρό.

Σαν το κεράσι σε μια τούρτα πάνω
φτιαγμένη από σκουπίδια και βρωμόχαρτα.





στ. ΤΟ ΓΥΑΛΙΣΜΑ


Ο λαθρομετανάστης
γυάλισε τα παπούτσια του λιμενικού!
Οι τηλεοράσεις βούιξαν.
Φρύαξε ο Τύπος.
Η ελληνική φιλοξενία τρώθηκε.
Στη Βουλή
Εξετάσεις ζητήθηκαν...
συζητήσεις έγιναν…
(λες και αυτά δεν γίνονται καθημερνά..
μα τώρα βλέπεις ήτανε η κάμερα..)

Μετά
οι κινηματίες
πήρανε τον μετανάστη
τον βάλανε να τους δουλεύει για ένα ξεροκόμματο
τον πέταξαν σ' ένα υπόγειο να κοιμάται
και τον αφήσαν σαν σκυλί
στον δρόμο να πεθάνει αν αρρωστήσει.

Καλά που η τηλεόραση τα τέτοια δεν τα δείχνει-
πώς θα την άφηναν...-
Εδώ μιλάμε για συμφέροντα μεγάλα:
μετρό, αεροδρόμια, έργα ολυμπιακά-
τόσα που οι τσέπες των κλεφτών "κινηματιών"
δεν προλαβαίνουν να γεμίζουν-
τέτοια να δείχνουμε είμαστε τώρα;..







ζ. ΟΙ ΠΕΛΑΡΓΟΙ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ


Οι πελαργοί μειώθηκαν στη Θράκη!
Ω! συφορά! Τώρα
οι άρρωστοι ούτε ράντζα δε θα βρίσκουνε,
οι υπάλληλοι οι δημόσιοι μας δικτατορίσκοι θα 'ναι,
οι Τούρκοι θα μας πάρουν το Αιγαίο,
η διαφθορά στη χώρα θα περσέψει
κι η φτώχεια θα ρημάξει το λαό.
Ω! συφορά!

Μα όχι ευτυχώς!
Η πολιτεία
που μέλημά της η ευτυχία είναι του πολίτη
έλαβε μέτρα προστασίας των πελαργών.

Δόξα τω θεώ-η Ελλάδα σώθηκε.
Όλα καλά θα συνεχίσουν να πηγαίνουν.





η. ΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΜΑΣ


Οι ηθοποιοί μας...
που ανοιγοκλείνουνε τα μάτια τους μπρος στο φακό...
που αγωνίζονται
ποιος θα φωνάξει δυνατότερα
στη σκηνή πάνω...

Οι κακόμοιροι
οι άθλιοι ηθοποιοί μας...





θ. Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΏΝ
ΚΥΡΙΟΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ


"Εργάζομαι δεκαεφτά ώρες την ημέρα.."
Τόσο ανεπαρκής είναι λοιπόν
που δεν του φτάνουν οι οχτώ;

Από τέτοιους που δουλεύουν
παραπάνω απ' ό,τι πρέπει
πάει κατά διαόλου ο τόπος.





ι. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣΙΜΙΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ


Όχι! Δε φεύγω!
Τι να τους κάνω εγώ που δε με θέλουν;
Κ ι άλλος ναρθεί τα ίδια θα κάνει και χειρότερα.
(Τους το 'πα κιόλας-η Ελλάδα αυτή 'ναι)
Δε φεύγω!-

Πού θα ξανάβρω εγώ τέτοιον λουφέ
και τέτοιες ρεβεράντζες;

Μόνο να συνεχίσω να μιλώ για ελευθερίες
δημοκρατίες και δικαιώματα,
και να τους λέω πως εγώ τα έφερα στον τόπο.

Δε φεύγω! Αφού ο λαός με ανέχεται
είμαι ο πρωθυπουργός που του αξίζει.

'Ύστερα, με τον Μπους επάνω,
ούτε στον ύπνο μου πρωθυπουργία δεν ξαναβλέπω.
Δε φεύγω!

Κι αν την Ελλάδα την ερήμαξα τελείως
ε και;
Καλά να είμ' εγώ και τα λεφτά μου μόνο.
Έξυπνος ήμουνα -προόδεψα-
πρέπει γι αυτό λόγο να δώσω;

Δε φεύγω!






ια. ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ


Παιδιά ανεκπαίδευτα ή παμπόνηροι
μεσόκοποι κοιλαράδες.
Περιπολώντας
παίζουν τις αλισιδίτσες τους
καπνίζουνε τα τσιγαράκια τους
μιλάνε με τις γκόμενές τους.

Και καλά κάνουν.
Γιατί να κάνουν τη δουλειά τους;
Έτσι κι αλλιώς θα πληρωθούν.
Ή μήπως αν σακατευόνταν
ή αν σκοτώνονταν επάνω στη δουλειά
θα τους επλήρωνε κανείς;

Μάλιστα τώρα με τους πράσινους
λίγο ν' αφήνουν, σαν να τους ξεφεύγει πού και πού
"δημοκρατία", να ψιθυρίζουνε ή "σοσιαλισμός",
τότε και την προαγωγή τους έχουν σίγουρη.





ιβ. ΑΚΗΣ


Από τον Μουσολίνι γελοιωδέστερος
πολιτικός καθόλου
άδειο κεφάλι
ο γελωτοποιός του θιάσου.

Στα μάτια του μιαν απορία ν' ανθίζει βλέπεις
που τηνε νιώθεις και στα λόγια του
καθώς αρχίζει να μιλά: "και τώρα τι να πω;
Τι ξέρω; Κι όμως, πρέπει να μιλήσω..."
Κι αρχίζουν οι γκριμάτσες μεγαλείου
και οι χειρονομίες που συνέργεια
καμιά δεν έχουν με το λόγο.

Όμως καθώς η ομιλία προχωρεί
και βλέπει όσους τον ακούνε
να μη γελούν αλλά να τον προσέχουνε
τότε το πράγμα φυσικό να βρίσκει αρχίζει
κι εντείνει τις χειρονομίες και τις φωνές.

Γιατί κι αυτός καταλαβαίνει ακόμα
πως σε λαό ανόητον μιλάει.

Και τότε νιώθει άνετα
και απορία δεν έχει.





ιγ. ΟΙ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ


Ο παππούς
προδότης του λαού και της πατρίδας του
με τις πληγές ακόμα της ψυχής μας ανοιχτές
και τους νεκρούς μας άθαφτους
μας επαράδωσε αλυσόδετους στους Άγγλους.
Αντίτιμο της προδοσίας του: η πρωθυπουργία.

Ο γιος
προδότης του λαού και της πατρίδας του
ζωσμένος το αλεξίσφαιρο γιλέκο του-
τάχα πως κινδυνεύει ο γελοίος-
και μ' ένα τσούρμο αλήτες από πίσω του,
με τα πλεμόνια του γεμάτα υποσχέσεις,
πανούργος κι άπληστος σαν αρχηγός Αυλής Θαυμάτων
στα πόδια μπρος μας πέταξε των ευρωπαίων
αφού εφοδίασε πρώτα τον καθένα μας με βούρτσες
μπογιές και μ' ένα κασελάκι.
Αντίτιμο της προδοσίας του: η πρωθυπουργία.

Ο εγγονός
πιστός στις παραδόσεις της οικογένειάς του
και στου λαού του ίδιου πάντα υπολογίζοντας
τη διανοητικήν αναπηρία
τα νύχια του ακονίζει,
στρατολογεί αθόρυβα λακέδες
και σκάβει το λαγούμι του για να βρεθεί
κάτω από την καρέκλα του πρωθυπουργού
ώστε την ώρα την κατάλληλη,
να ορθωθεί
και πια
γεμάτος λάσπη, σκότος και σκουλήκια
να κάτσει πάνω της.

Για να πετάξει τώρα το λαό κι αυτός
σε ποιανού νέου όρνιου τάχα νύχια;







ιδ. ΠΕΡΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ


Το σύνταγμα εφαρμόζοντας
μας γέμισαν ατομικές ελευθερίες
και δικαιώματα (γιατί όχι:
από την τσέπη τους τα βγάζουν;)

Αυτό το παλιο-Σύνταγμα...
να μη λέει τίποτα και για λεφτά...





ιε. Ο ΚΑΛΟΣ ΛΑΟΣ


"Τι καλό παιδί που είναι αυτό!..
Δώσε μου το τόπι σου μωρό μου.."
Και το καλό παιδί το τόπι του δίνει.

Και οι "κινηματίες" έτσι:
"Τι καλός λαός που είναι αυτός!
Δώσε μου λαέ μου τα λεφτά σου..."
Και ο μωρός λαός το χρήμα του δίνει.

Ούτε κλάματα, ούτε γκρίνιες ούτε νάζια'
το χεράκι του απλώνει
κι έτσι απλά
όλα τα δίνει
στους αφέντες του.





ιστ. ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΥΣ

Οι τούρκοι ήσαν ειλικρινείς τουλάχιστον. Μας λέγαν:
"το ένα από τα δέκα είναι δικό μας"

Τώρα έχουν άλλοι δέκα κι άλλοι τίποτα.
Γιατί παλέψαμε λοιπόν το εικοσιένα;
(Μα τι ερώτηση! Κι οι αγωνιστές μας
για τον εαυτό τους δεν εφρόντιζε καθένας;
Άλλο τι λέγανε-κι οι τωρινοί δε λένε ίδια;)

Αμέ οι Γερμανοί;
Μας λέγανε: "καθίστε ήσυχα
και δε θα σας πειράξουμε".
Και δε μας πείραζαν.

Ετούτοι
όχι καθόμαστε ήσυχα
όχι προσέχουμε κάθε μας λέξη
μπαίνουνε μες στα σπίτια μας και μας ρημάζουν.

Έχουμε λέει Βουλή.
Και Σύνταγμα.
Και νόμους.
Ε και λοιπόν;
Μας κλέβουνε και μας σκοτώνουν με Βουλή
με Σύνταγμα και νόμους.







ιζ. ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΣΑΡΗ
(μετά από μιαν εμφάνισή της στην τηλεόραση)


Σ' είδα στο γυάλινο πανί να κλαις
κι ένα παράπονο να ’ναι η μορφή σου όλη.
Πάψε τον θρήνο-δεν ανθούν πολλές
σαν του παιδιού σου τις ψυχές στης γης το περιβόλι.

Λεύτερος σαν πουλί και σαν το φως
στη χώρα μέσα της σκλαβιάς ο γιος σου τριγυρίζει
κι ανθίζει κάθε πόθος του κρυφός
και του θεού τη λεφτεριά η λεφτεριά του αγγίζει.

Αηδιασμένος απ' του κόσμου τη βρωμιά
έδωσε μια και γκρέμισε της αδικιάς τη βία
και τώρα τη ζωή του πια καμιά
δεν την μολύνει κρατική ληστεία κι ατιμία.

Λεύτερος όπως έχει γεννηθεί
έτσι και μες στη ζήση του λεύτερος πάντα μένει'
κι όταν θα λείψει, αυτός δε θα χαθεί
αφού άνθρωπος ελεύτερος ποτέ του δεν πεθαίνει.

Κι αν, μάνα, λες, σου λείπουν τα παλιά-
ο άντρας σου και το παιδί κι ένα μικρό σπιτάκι-
γιατί ζητάς μια πρόσκαιρη σταλιά
όταν, πηγή συ, γέννησες αθάνατο ένα ρυάκι;







       ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Διανοητικά ανάπηρε λαέ, ελληνικέ,
είθε σε κάποια φωτεινή αναλαμπή σου-αν θα 'χεις-
να δεις κι ο ίδιος καθαρά πόσο αστείο φαντάζει
να θες να φαίνεσαι έξυπνος ενώ είσαι χαζός.

Υμνολογείς τους άτιμους αλήτες του ΠΑΣΟΚ
και δουλικά υπηρετείς το κάθε τους καπρίτσιο
κι όσες σου δίνουνε κλωτσιές εσύ τις κάνεις χάδια
τα σιχαμένα τους μ' αυτά σκεπάζοντας κορμιά.

Δημοκρατία και λεφτεριά ότι σου δώσαν λεν
και στην αναπηρία σου όλος εσύ χωμένος
νομίζεις πως ελεύθερος και δημοκράτης είσαι
ενώ αυτοί το δούλο σου το αίμα σου ρουφάν.

Φιέστες σου ρίχνουν και γιορτές και τις αρπάζεις συ
και με το λίγο σου μυαλό πας και γλεντάς με κείνες'
μα η γιορτή η πραγματική στην τσέπη εκείνων είναι-
και χρήμα λέγεται-και συ την έχεις βάλει εκεί.

Διανοητικά ανάπηρε λαέ, ελληνικέ,
μοναδική σαχλή φυλή στης γης τη φλούδα πάνω
μείνε στην αυταπάτη σου και στην μικρόνοιά σου'
χρειάζεσαι-είσαι ο φαιδρός παλιάτσος των λαών.

...Μα να σ' αφήσω-πήγαινε-ο σοβαροφανής
ο Ρέππας απ' την τσέπη του μία δεκάρα βγάζει
και στην πετάει. Σήκωσ' την, το χέρι φίλησέ του
και την αναπηρία σου συντήρησε μ' αυτήν.




ιθ. Ο ΦΤΩΧΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ


Την ύπαρξή του μια ελαστικότητα ποτίζει
που τον κάνει παντού να ταιριάζει και σε όλα
να προσαρμόζεται. Κάποια δύναμη
τονώνει την ανεπάρκειά του δίνοντάς του

την αντοχή να κοιτάζει ακόμα γύρω,
τα χρυσά θαυμάζοντας παιχνίδια
και τους ασημένιους κύκλους
των ασεβών συναναστροφών.

Τα δίχως κουρτίνες παράθυρά του
ατενίζοντας, σαν μέσα σ' ένα κλουβί
στο άπειρο πεταμένο, νιώθει.

Κι είναι ως, παίζοντας, κάποιοι,
να παρασπονδούν και, απέξω περνώντας,
ένα ξεροκόμματο κάποτε να του πετάνε.





κ. ΕΛΛΗΝΕΣ


Από φωνή άλλο τίποτα: Φωνακλάδες.
Και λεν και λεν και λεν. Ώσπου νυστάζουν.
Και πάνε και κοιμούνται. Άπρακτοι.
Γιατί δεν ξέρουν άλλο από λόγια.

Όταν ξυπνήσουν, βλέπουνε τριγύρω
υπουργούς που τους εξοντώνουνε,
κλέφτες κυβερνήτες που ό,τι έχουνε τους παίρνουν
και υπαλλήλους που τους λοιδωρούν.

Και πάλι λένε…λένε... και ξανακοιμούνται.
Ξυπνάν, τα χέρια τους δεμένα βλέπουν,
στη φυλακή βαλμένοι μέσα να 'ναι,

και να τους τρων ποντίκια το κορμί.
Το λαιμό τους καθαρίζουν μ' ένα αυγό
και πάλι λεν …και λεν… και μόνο λεν.





κα. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ


Να εκπλήττονται, ψευδώς, για ό,τι έγινε
σαν να μη το 'χαν οι ίδιοι προκαλέσει
να η μπόρεσή τους όλη. Χρηστοί
κι ενάρετοι θεράποντες της αισχρότητας
που με πάθος συντηρούνε κι εκκολάπτουν.

Κι όπως η γάτα αδιαφορεί για το πουλί
που έπιασε και τρώει,
και τ' άστρο που έμεινε γι αυτό που πέφτει,
έτσι αδιάφοροι κι αυτοί μπροστά στα πτώματα
των παιδιών
που οι ίδιοι σκότωσαν
μένουν.





κβ. ΨΕΥΔΟΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΚΕΡΔΟΦΟΡΕΣ

Λένε: "οι αρχαίοι πρόγονοί μας.."
και τους έλληνες εννοούνε. Όμως
εκτός απ' την απάνθρωπη διανόησή τους
δεν έμεινε ούτε σπόρος από δαύτους.

Και λένε: "αυτό το χώμα είναι δικό μας"
όχι γιατί βρεθήκανε απλά εκεί
αλλά γιατί παλιά στους έλληνες ανήκε.

Και περιφέρουν τις αγροίκες φάτσες τους
και βγάζουν λόγους εθνικούς
κορδωμένοι.

Τουλάχιστον αυγά μονάχα αφήνει ο κούκος-
δεν κάνει κατοχή και στη φωλιά.
Και τους χτίστες της
προγόνους του δε λέει.






κγ. ΒΟΔΙΩΝ ΚΟΠΑΔΙ


Ελληνικέ λαέ, βοδιών κοπάδι
που πας καθώς τυφλοί πάνε στον Άδη
ελληνικέ λαέ βουρκοθρεμμένε
λαέ στην ίδια σου τη χώρα ξένε!

Κοπάδι δουλικά υποταγμένο
που μες στη φτώχεια σ' έχουν βουτηγμένο
πότε τα δυο σου μάτια θα σηκώσεις
να δεις, να καταλάβεις και να νιώσεις;

Σα σε κεντρίζουνε με τη βουκέντρα
δακρύζουν λούλουδα, πουλιά και δέντρα.
όμως ηδονικά συ μουγκανίζεις
και τον αυχένα πιότερο λυγίζεις.

Τις γραβάτες τους βλέπεις; αν τις σφίξεις
με τη δύναμη που 'χεις θα τους πνίξεις.
Τις ζωστήρες τους βλέπεις: αν θελήσεις
δυο κομμάτια μπορείς να τους χωρίσεις.

Μ' αντίς δάχτυλα οπλές έχεις στο πόδι-
δεν είσ' άνθρωπος έλληνα, είσαι βόδι
κι αν την έγκυα κοιλιά σου τήνε σκίσουν
Σαν και σένα βοδάκια θ’ αντικρίσουν.








κδ. ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ
ΤΟΥ 2004

Με τον Μπους στον Οίκο τον Λευκό
ούτως ή άλλως πια δε στέκεστε ψοφίμια
όσες κι αν θα πείτε προσευχές
ή κάνετε τσαλίμια.

Κ ι ο Λεπέν που ήρθε τιμωρός
κι έπιασε τον άπρακτο Ζοσπέν στη φάκα
θα 'ναι, σαν θα κείτεστε νεκροί
του τάφου σας η πλάκα.

Έφτασε η ώρα σας μιαροί.
Φάτε όσο το ψητό κρατάτε ακόμα
και προτού σας κλείσει η Δεξιά
για πάντοτε το στόμα.

Τι κι αν βγείτε πάλι παγανιά
μ' ένα πλοίο που ακυβέρνητο βυθίζει-
ο φτωχός. που ακούει σιωπηλός
τα νύχια του ακονίζει.

…Τάχα, εχθροί εσείς κάθε καλού,
οι Καιροί σας έχουν δώσει αυτή τη θέση
ή στου Μηδενός τον βούρκο εσείς
μονάχοι έχετε πέσει;





κε. ΑΛΛΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ


Όταν ήρθε η χούντα βγήκαν έξω
κι αρχίσανε τη ζητιανιά: δώστε...

Κι οι ξένοι δώσαν
κι αγοράσαν τους ζητιάνους.

Μετά τους έστειλαν εδώ
πράκτορες των συμφερόντων τους.

Κι ήρθανε
πιάσανε τα πόστα
πέσαν πάνω μας
μας βάλαν στη γωνιά
μας λιάνισαν, μας έστιψαν,
και,
νέοι φαναριώτες
μας κυβερνάνε.





κστ. Ο,ΤΙ ΚΑΛΟ


Ό,τι καλό από την Αμερική αρχίζει.
Αμέσως ύστερα ο Χρόνος
το φορτώνεται στην πλάτη του
και πάνω απ' τον Ατλαντικό πετώντας
το κουβαλάει στην Ευρώπη.

Κουρασμένος ύστερα κοιμάται.

Όταν ξυπνάει
παίρνει πάλι το σακούλι του
και πάει για την Ελλάδα. Εκείνη,
με τη δύναμη που έχει ν' απωθεί κάθε καλό
χίλια στο δρόμο του βάζει εμπόδια,
ενώ αυτός από την άλλη
τριγυρνώντας δω κι εκεί
τρώει από το τσουβάλι μέσα για να ζήσει.

Έτσι, απ' το καλό που εξεκίνησε
φτάνει το κατακάθι του ως την Ελλάδα
κι η βρωμιά του μόνο.

Αυτά λοιπόν
τα παίρνουν οι αλήτες κυβερνώντες μας
και τα κρεμάν στην αγορά
τα δείχνουν στο λαό και λένε:
γίναμε Ευρώπη..γίναμε Αμερική..

Κι έτσι τραβάει το δρόμο της
η βρωμερή και άθλια Ελλάδα
ράκη ανεμίζοντας του κόσμου τα καλά.








κζ. ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΑ ΜΠΑΤΣΟΥ


Ολόκληρον ο θεός μ' έχει αντίθετον
πλάσει, απ' όπως οι άνθρωποι με θέλουν.
Το αίμα μου, στρεβλό, σε πράξεις
που τη δυστυχία φέρνουν, με οδηγεί.

Συλλήψεις παρανόμων...περιφρούρηση της τάξεως...
και στο θολό μυαλό μου ούτε στιγμή
δίνεται η φρόνηση να ρωτηθώ:
ποιον νόμο
τάξη ποιαν
οπλισμένος εγώ
περιφρουρώ;

Κάποιος παραμορφωτικός καθρέφτης
άνθρωπο με δείχνει
όμως ξέρω:
το μυαλό μου
αντίθετα δουλεύει απ' όλων κείνων
που με τ' όπλο κάθε μέρα σημαδεύω.

Καθώς βάρκα
στου ποταμού το ρεύμα αντίθετα πηγαίνει
έτσι πηγαίνω.






κη. ΡΕΜΑΛΙΑ


Οι τηλεπαρουσιαστές
των μεγάλων εκπομπών
σ' όλα τα κανάλια
ειν' αυτοί που αν ζούσαν χτες
κύκλων παρακρατικών
θα 'τανε ρεμάλια.

Φασιστοειδή οικτρά
που μια θέση έχουν βρει
και καλοπερνάνε,
θέματα βρίσκουν αισχρά
κι ό,τι ο Αρχηγός τους πει
πάντα αναμασάνε.

Ω! δικτατορίσκοι εσείς!
Ω! Ληστών ανδράποδα
που τα ωραία κι ίσα
σαν να πίνετε χασίς
σεις τα λέτε ανάποδα
και κακά περίσσια,

και το λαό κοιμίζετε
με αφιόνια της χαράς
αντί να 'στ' εκείνοι
που θα εφροντίζατε
να παλέψει ο φουκαράς
ευτυχής να γίνει..

Φάτε σκύλοι απ' το λαρδί
που σας ρίξαν-που το λεν
δεκαεφτά Νοέμβρη'
κι η νόησή σας η φτωχή
ας θαρρέψει ότι φταιν
όσοι ο Σύρος έβρει.

Μα η ώρα θα 'ρθει εσείς
έλεος να γυρεύετε
με βαριά τα στήθια΄
και θα είναι δικαστής
για όσα μαγειρεύετε
μια Κική, μι Αλίθια...