Τον συνεπαίρναν θύελλες, που από το αίμα του

μέσα ξεκινούσαν. Στα μάτια του μπρος

πέπλα μύθων απλώνονταν,  που σαν

διαφανείς καθρέφτες

τρομαχτικά όλα παραμόρφωναν.

 

Τα μικρά και ευτελή, μεγάλα και σοβαρά γίνονταν,

και, δράκοι ορμούσανε να τον σπαράξουν:

μια λέξη που σε κάποιον είπε, ένα     

-δικαιολογημένο άλλωστε-αργητό 

προσώπου του αγαπητού το βράδυ,  

του σύμπαντος άλλάζαν τη θολή μορφή,

και καταιγίδας πρόσωπο της δίναν.