ΛΕΥΚΟΤΑΤΟΝ ΤΟ

Λευκότατον το δέρμα της ήτο.
Και τόσον απαλόν
που ως το ήγγιζα
αν δεν το εγνώριζα
βελουδον θα 'λεγα πως ήτο.

Όμως τόσον δεν ήτο η αφή
όσον η όρασις
που υπολογίζονταν.
Μία απέραντος λευκότης. Πάνω
της
ότι ήθελα να γράψω ημπορούσα.
Και λες πως άλλαι λέξεις δεν
υπήρχον-
πόσον τώρα θλίβομαι δι αυτό-
έγραφα πάντα "ηδονή"
και αποχωρούσα.

(από τα μαθητικά-Γυμνάσιο)