ΤΟΝ ΓΚΡΙΖΟ

Σαν τα πολύβουα πουλιά πετάνε
τριγύρω μας οι λέξεις και ζητάνε
με λέξεις φτερωτές ν’ απαντηθούν-
με νόημα κι αξία για να ντυθούν.

Αλλά εγώ πολύ ’μαι μακριά τους
και τα πολύφερνα πυκνά νοήματά τους
ξένα πολύ μου είναι από καιρό-
τις λέξεις να εννοήσω δεν μπορώ.

Προσπάθεια εχρειάστηκε μεγάλη
ξενύχτια ολόπικρα-γιγάντια πάλη.
Μα όλα παν καλά-οσο πηγαίνω
λυτρώνομαι απ’τις λέξεις-ανασαίνω.

Κι α!  Βλογημένη η μέρα θα ‘ναι
που οι άνθρωποι θα μου μιλάνε
και σαν το λύκο εγώ τον γκρίζο
για να τους απαντώ θα μουγκρίζω.