ΧΩΡΟΣ


ΣΚΗΝΉ ΠΡΩΤΗ

Χρόνος: οποιοσδήποτε.
Πρόσωπα: ΑΝΤΡΑΣ, ΓΥΝΑΙΚΑ, ΧΩΡΙΚΟΙ
Τόπος: καλύβα σε πλαγιά βουνού, χωρισμένη σε δύο δωμάτια με μέσα τους τα απολύτως απαραίτητα. Στο βάθος κάθε δωματίου πόρτα που δίνει προς τα έξω. Ψηλά, στον κοινό τοίχο, ένας φεγγίτης. Σε κάθε δωμάτιο τζάκι αναμμένο. Στο δωμάτιο του ΑΝΤΡΑ, τραπεζάκι με παλιά σύνεργα μαγειρικής και καρέκλες. Στο δωμάτιο της ΓΥΝΑΙΚΑΣ ένα μικρότερο τραπεζάκι με φέτες ψωμιού επάνω. Σε μια γωνιά σύνεργα για σκι. Σε κάθε δωμάτιο αναμμένη λάμπα πετρελαίου.



ΣΚΗΝΗ ΠΡΩΤΗ

Ο ΑΝΤΡΑΣ στον αριστερό χώρο του δωματίου βράζει νερό σε ένα καμινέτο με αργές και αθόρυβες κινήσεις, δείχνοντας σαν κάτι να έχει στο νου του.
Στο δεξί μισό η ΓΥΝΑΙΚΑ καθιστή στο πάτωμα και μισοκοιμισμένη. Ησυχία.


ΓΥΝΑΙΚΑ (ΓΥΝ)
(Ξυπνάει. Σηκώνεται απορημένη και τρομαγμένη. Δείχνει ταλαιπωρημένη. Είναι ντυμένη με ρούχα σκιέρ. Στέκει για λίγο. Προσπάθεια κάτι να θυμηθεί. Βλέπει γύρω της. Ξάφνου  πηγαίνει προς την πόρτα, την ανοίγει. Ριπές χιονιού και παγωμένου αέρα εισορμούν στο δωμάτιο. Κλείνει γρήγορα την πόρτα, τρίβει τα χέρια της το ’να στ’ άλλο. Μορφασμός πόνου. Πιάνει την αριστερή της ωμοπλάτη με το χέρι της. Ψάχνει για άλλη διέξοδο από το δωμάτιο. Βλέπει τον φεγγίτη. Προσπαθεί πηδώντας προς τα πάνω να δει έξω απ’ αυτόν. Δεν τον φτάνει. Αφουγκράζεται. Δεν ακούει τίποτα έξω από το φύσημα του αέρα. Φωναχτά)
Μ’ ακούτε; Μ’ ακούει κανείς; Έεεεεεε!
(ο άντρας δεν απαντάει. Η γυναίκα πηγαίνει πάλι στην πόρτα. Την ανοίγει και φωνάζει προς τα έξω με όση δύναμη έχει)
Έεεεεεεεε!
(ξανακλείνει γρήγορα την πόρτα και στέκει από πίσω της περιμένοντας. Δεν ακούγεται τίποτα.)
(Κάθεται κάτω απογοητευμένη)
Θεέ μου… Πού είμαι;..Τι έγινε;..
(Πιάνει το κεφάλι της με τα δυο της χέρια. Προσπαθώντας να θυμηθεί, στον εαυτό της)
Χιόνι, κρύο, νύχτα… κι εγώ πονεμένη και κρυώνοντας να μην ξέρω ούτε πώς βρέθηκα εδώ… Φοβάμαι!.. Έκανα σκι… και είδα μπροστά μου εκείνο το έλατο… και μετά; Πώς βρέθηκα εδώ; Ποιος με έφερε εδώ; Και θα με βρει κάποιος ή εδώ θα πεθάνω; Αυτή η νύχτα θα έχει τελειωμό;.. Ποιος… τι με έφερε εδώ… και τι είναι εδώ; Φοβάμαι… κι όμως, νερό… ψωμί… η λάμπα… κάποιος ζει εδώ… Θεέ μου… ποιος-τι είναι που με έφερε εδώ;
(σηκώνεται απότομα και με μανία αρχίζει να χτυπάει με τα χέρια της τους τοίχους του δωματίου φωνάζοντας ταυτόχρονα πανικόβλητη)
Είναι κανείς εδώ; Ποιος με έφερε εδώ; Εμπρός! Ας ακούσω κάποιον… Είναι κανείς εδώ; Εμπρός…

ΑΝΤΡΑΣ (ΑΝΤ)
(σιγά, στον εαυτό του)
Άργησε αλλά να την η γυναίκα.
(δυνατά, περιπαιχτικά)
Καλώς τηνε.
 (η γυναίκα στριμώχνεται φοβισμένη σε μια γωνία. Σιωπή.)

ΓΥΝ
Ποιος είναι;.. Ποιος μιλάει;..

ΑΝΤ
Μήπως θέλεις να σου συστηθώ κιόλας;

ΓΥΝ
Ποιος είσαι;.. Πού είμαι;..Τι έγινε;..

ΑΝΤ
Τι πολλές ερωτήσεις!

ΓΥΝ
Σας παρακαλώ… πέστε μου…

ΑΝΤ
Ω! Έχουμε και παρακάλια! Λοιπόν είμαι αυτός που δεν σε θέλει, είσαι εκεί που δεν πρέπει να είσαι και έγινε ότι σε βρήκα ετοιμοθάνατη μέσα στο χιόνι. Και τώρα φύγε. Η πόρτα είναι ανοιχτή όπως είδες. Και φύγε γρήγορα.

ΓΥΝ
…Να φύγω;..

ΑΝΤ
Ναι-δεν το άκουσες; Να φύγεις όπως ήρθες!

ΓΥΝ
Μα δεν βλέπετε τι γίνεται έξω;.. πώς να φύγω;..

ΑΝΤ
Όπως ήρθες! Όπως ήρθες να φύγεις! Έτσι ξαφνικά και γρήγορα. Πάρε πάλι αυτά τα βρωμοσύνεργά σου και φύγε.

ΓΥΝ
Δεν γίνεται να φύγω τώρα. Μ’ αυτή τη χιονοθύελλα ούτε πενήντα μέτρα δε θα προλάβω να κάνω. Θα πέσω πάλι. Θα χαθώ. Ύστερα νιώθω πολύ αδύναμη. Και πονάει η πλάτη μου.
(σιωπή)
Σας ευχαριστώ που με σώσατε… Μα… πού είστε;.. Ποιος είστε;..
(σιωπή)
Με ακούτε;..

ΑΝΤ
(στον εαυτό του)
Καταραμένη χιονοθύελλα! Κι εσύ εναντίον μου δουλεύεις…
(Δυνατά)
Να έχεις το νου σου-όταν καλυτερέψει ο καιρός να φύγεις. Ετοιμάσου από τώρα.
(Η γυναίκα ξεσπάει σε κλάματα. Ο άντρας μουγκρίζει ενοχλημένα. Σε λίγο, δυνατά)
Σταμάτα!
(τα κλάματα σταματούν. Σιωπή)

ΓΥΝ
(Μέσα σε αναφυλλητά)
Πώς να φύγω;.. Και κοντεύει να νυχτώσει… Εσείς με φέρατε εδώ;.. Εσείς με σώσατε;.. Και τότε γιατί με διώχνετε αφού πάλι έτσι θα με σκοτώσετε;.. Και με ποιον μιλάω;.. Γιατί κρύβεστε;.. Τι είναι εδώ;.. Γιατί μου φέρεστε έτσι;..
(σιωπή. Ήρεμα και αποφασιστικά)
Πρωί πρωί θα φύγω… Ότι καιρό και να κάνει… Μα μη με διώχνετε τώρα… Φοβάμαι εδώ που με φέρατε… εσείς ή όποιος άλλος… μα αν φύγω τώρα, το κρύο και η νύχτα θα είναι σίγουρος θάνατος για μένα…
(σιγά)
Όποιος κι αν είστε… σας παρακαλώ…

ΑΝΤ
(ήρεμα, καθησυχαστικά)
Καλά.
(δυνατά, απειλητικά)
Μα κλείσε το στόμα σου. Και μην κάνεις θόρυβο. Ώσπου να φύγεις να είναι σαν να μην υπάρχεις. Κατάλαβες;..
(σιωπή)
Κατάλαβες;

ΓΥΝ
(φοβισμένη)
Κατάλαβα.
(αθόρυβα σηκώνεται, πηγαίνει κοντά στο τζάκι, απλώνει τα χέρια της να ζεσταθεί. Ψάχνει με τα μάτια τριγύρω. Περπατάει πάνω κάτω στο δωμάτιο. Ακουμπάει τις παλάμες της στον τοίχο που χωρίζει το δωμάτιό της από το δωμάτιο του ΑΝΤΡΑ και πλησιάζοντας τα χείλη της στον τοίχο, σιγά)
Μ’ ακούτε;

ΑΝΤΡΑΣ
(δυνατά)
Τι πάλι καταραμένο πλάσμα;

ΓΥΝ
Το τζάκι σβήνει… και διψάω…

ΑΝΤ
Βγαίνοντας αμέσως δεξιά είναι ένα υπόστεγο. Θα βρεις στοιβαγμένα κούτσουρα.

(η γυναίκα βγαίνει. Στο μεταξύ  άντρας γεμίζει με νερό ένα κύπελλο, βγαίνει από το δωμάτιό του και μπαίνει στο άλλο. Αφήνει το νερό στο πάτωμα. Βλέπει γύρω με δέος και με λαχτάρα. Μυρίζει στον αέρα. Για μια στιγμή κλείνει τα μάτια απολαμβάνοντας. Συνεπαρμένος)
Γυναίκα!
(Συνέρχεται, βλέπει προς την πόρτα, βγαίνει γρήγορα κλείνοντάς τηνε πίσω του. Μπαίνει στο δωμάτιό του κλειδώνοντας την πόρτα πίσω του)
Καταραμένη!...
(μπαίνει η ΓΥΝΑΙΚΑ στο δωμάτιό της φέρνοντας ξύλα. Κλείνει την πόρτα. Στέκεται για λίγο βλέποντας το νερό. Βάζει τα ξύλα στη φωτιά, πίνει μια γουλιά νερό.)

ΓΥΝ
(Προς τον φεγγίτη με ευγνωμοσύνη)
Όποιος κι αν είσαι, σ’ ευχαριστώ.
(ακούγεται ένα μούγκρισμα από το δίπλα δωμάτιο. Σιωπή. Η γυναίκα βολεύεται όπως όπως σε μια γωνιά κοντά στο τζάκι. Σιωπή. Τα φώτα σβήνουν.)

ΤΈΛΟΣ ΤΗΣ ΠΡΏΤΗΣ ΣΚΗΝΉΣ









                        ΣΚΗΝΉ ΔΕΎΤΕΡΗ

(Ίδιος τόπος δυο ώρες αργότερα. Η ΓΥΝΑΙΚΑ βηματίζει. Ένας θόρυβος απέξω από την πόρτα την τρομάζει. Στρέφει προς τον φεγγίτη.)

ΓΥΝ
 Με ακούτε;
(δυνατότερα)
Με ακούτε;

ΑΝΤ
Είναι η τρίτη φορά που με ξυπνάς… Τι θέλεις πάλι;

ΓΥΝ
(δυνατά)
Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Φοβάμαι. Επιτέλους κάνετε κάτι.

ΑΝΤ
Τι φταίω εγώ καταραμένη αν εσύ φοβάσαι; Και δεν είμαι εγώ που χάθηκα μέσα στα χιόνια παίζοντας…

ΓΥΝ
Εσείς όμως με σώσατε. Θα είχα πεθάνει εκεί έξω.

ΑΝΤ
Και πάψε να μου μιλάς με το σεις-δε σε φτάνουν τόσες άλλες προσποιητές συμπεριφορές στη ζωή σου;

ΓΥΝ
Πώς ξέρεις αν προσποιούμαι; Πώς το ξέρεις; Με ξέρεις;

ΑΝΤ
Όλες οι καταραμένες οι γυναίκες ίδιες είσαστε.


ΓΥΝ
(στον εαυτό της)
Μισογύνης!..
(δυνατά)
Τι είσαι;.. Αν είσαι κάτι… Μόνο μια φωνή ακούω!..
(σιωπή)

ΑΝΤ.
Δε θα με αφήσεις να ησυχάσω απόψε λοιπόν;

ΓΥΝ
Η λάμπα έσβησε, είναι νύχτα και εγώ έχω να μείνω ολομόναχη φυλακισμένη μέσα σε τούτη τη φυλακή. Δε θέλω να σας ενοχλώ μα δεν μπορώ να κάνω αλλιώς… Φοβάμαι…

ΑΝΤ
Μα είμαι εδώ, δίπλα σου καταραμένη. Και σ’ έσωσα. Τι φοβάσαι από μένα; Και σταμάτα αυτό το «σας».

ΓΥΝ
Ότι είμαι μ’ έναν άγνωστό μου άντρα δίπλα μου στην μαύρη ερημιά δεν με ησυχάζει καθόλου.

ΑΝΤ
Και τι θέλεις να γίνει; Να φύγω εγώ βγαίνοντας στο κρύο και στο χιόνι για να ησυχάσεις εσύ; Ησύχασε επιτέλους. Αν φοβάσαι εμένα κλείσε την πόρτα σου. Κλειδώνει από μέσα.

ΓΥΝ
Δεν καταλαβαίνεις. Η κατάσταση, αυτή η ίδια στην οποία βρισκόμαστε, αυτή είναι που περισσότερο απ’ όλα με φοβίζει. Γιατί δεν εμφανίζεσαι; Γιατί μένεις μακριά μου; Με έσωσες από το θάνατο όπως λες. Που θα πει με έφερες στη ζωή από την ανυπαρξία που με περίμενε…

ΑΝΤ
Ανυπαρξία… φιλοσοφημένα πράγματα βλέπω… Λοιπόν τι; Μήπως να σε προικίσω κιόλας; Μα τι διάβολο; Δε σε φτάνει που γλίτωσες το θάνατο εξαιτίας μου, που σου έδωσα ένα μέρος προστατευμένο από τη χιονοθύελλα για να κοιμηθείς… φαί… νερό;.. Πρέπει να με βασανίζεις κι από πάνω γυναίκα με τις αηδίες σου; Θεέ μου, δε γλιτώνει λοιπόν ποτέ κανείς από σας; Τι θέλεις από μένα τέλος πάντων;

ΓΥΝ
Θέλω να σε δω μόνο για λίγο. Ίσα για να δω ότι είσαι άνθρωπος. Και μάλιστα χωρίς να έρθεις εδώ-να υπήρχε τρόπος μόνο να ανέβω κάπου και να σε δω για μια στιγμή από τον φεγγίτη. Να δω για μια στιγμή το πρόσωπό σου. Και μετά ας είμαστε πάλι όπως τώρα. Όμως αυτό που τώρα συμβαίνει είναι ακατανόητο. Και κάθε τι που δεν καταλαβαίνω με φοβίζει.

ΑΝΤ
Κουταμάρες. Αν δεν ήμουν άνθρωπος πώς θα σε κουβαλούσα ως εδώ; Πώς θα σου έφερνα νερό; Μήπως με νομίζεις πνεύμα;

ΓΥΝ
Και που το ανάφερες μόνο τρέμω. Γι αυτό σε παρακαλώ άσε με να σε δω.

ΑΝΤ
Άκουσε γυναίκα, στρώσου κοντά στο τζάκι και κλείσε τα μάτια σου ώσπου να σε πάρει ο ύπνος. Αν εσύ θέλεις να με δεις εγώ δε θέλω να δω ούτε εσένα ούτε καμία άλλη. Κατάλαβες;

ΓΥΝ
Αυτό το έχω καταλάβει, όμως θέλω να σε δω. Μόνο τότε θα ησυχάσω.

ΑΝΤ
( Ο άντρας αποφασιστικά σηκώνεται, φοράει γρήγορα ένα παντελόνι και ρίχνει μια κάπα στους ώμους του.  Σιγά.)
Που να σε πάρουνε δώδεκα διαβόλοι νυχτιάτικα!..
(Δυνατά)
Έρχομαι.
(Βγαίνει από το δωμάτιό του και μπαίνει στο δωμάτιο της γυναίκας. Κλείνει την πόρτα και στέκεται στο μέρος που αφήνει σκιερό η λάμπα )
ΑΝΤ
Με βλέπεις τώρα;

ΓΥΝ
Βλέπω το σχήμα του κορμιού σου. Δε βλέπω πρόσωπο και μάτια.
(ο άντρας μετακινείται)

ΑΝΤ
Ησύχασες τώρα;

ΓΥΝ
Και ναι και όχι.

ΑΝΤ (δυνατά)
Που να σε πάρει και να σε σηκώσει, αύριο έχω δρόμο να κάνω. Δε θα με κρατήσεις ξάγρυπνο όλη νύχτα…

ΓΥΝ
Αν δεν ησυχάσω πάλι θα φοβάμαι. Και θα ησυχάσω αν δω το πρόσωπό σου. Μπορεί να είσαι…

ΑΝΤ
(διακόπτοντας)
Τι να είμαι;  

ΓΥΝ
Μπορεί να είσαι ένας παλιάνθρωπος.

ΑΝΤ
Μα σ’ έσωσα καταραμένη…

ΓΥΝ
Αυτό δε θα πει πως είσαι καλός άνθρωπος. Ύστερα ούτε ένας καλός λόγος δε βγήκε από το στόμα σου από τότε που μου μίλησες. Κάθε ένας θα έσωζε κάποιον που κινδυνεύει. Εγώ θέλω να ξέρω πώς φέρεσαι όταν δεν είμαι σε κίνδυνο.

ΑΝΤ
Θα με τρελάνει ετούτη. Αφού σου λέω να κοιμηθείς-τι άλλο θέλεις; Δεν το βλέπεις; Αν ήθελα να σε σκοτώσω δε θα το είχα κάνει;
(Θόρυβος απέξω)

ΓΥΝ
(τρομαγμένη)
Αυτό! Τι είναι;

ΑΝΤ
Ο σκύλος έριξε έναν τέντζερη δίπλα στην καλύβα-αυτό είναι. Βούλωσε τ’ αυτιά σου να μην ακούς. Ξάπλωσε. Κοιμήσου κι άσε κι εμένα να κοιμηθώ.

ΓΥΝ
Έχω χτυπήσει τον ώμο μου…

ΑΝΤ
Και λοιπόν;

ΓΥΝ
Πονάει.

ΑΝΤ
Δεν έχω παυσίπονα. Τρίψ’ το να περάσει.
(πηγαίνει προς την πόρτα)

ΓΥΝ
Μη φεύγεις… Φοβάμαι…

ΑΝΤ
(απαυδισμένος)
Αν συμβεί κάτι δίπλα είμαι-φώναξέ με. Μα μόνο όταν συμβεί κάτι.

ΓΥΝ
Εσένα φοβάμαι!

ΑΝΤ
Τι; Και τώρα που με είδες ακόμα φοβάσαι;

ΓΥΝ
Ναι. Δεν είδα το πρόσωπό σου.

ΑΝΤ
Τι φοβάσαι που να σε πάρει και να σε σηκώσει;

ΓΗΝ
Δεν ξέρω, όμως φοβάμαι.

ΑΝΤ
Άντε να χαθείς παλιόπραμα… Μένω εδώ για να είμαι μακριά σας. Μακριά από σας, τις καταραμένες τις γυναίκες-και συ μου ζητάς να μείνω κοντά σου; Και δε θέλω να τους κάνω ούτε καλό ούτε κακό-μόνο να μην τις βλέπω μπροστά μου… και συ θέλεις να με δεις…

ΓΥΝ
Μισογύνης! Καλά το είπα!

ΑΝΤ
Καλά το είπες. Κοιμήσου τώρα.
(Βγαίνει κλείνοντας την πόρτα. Η γυναίκα προσπαθώντας να μην κάνει θόρυβο, την ξανανοίγει αμέσως και βγαίνει πίσω του. Η πόρτα του δωματίου του άντρα ανοίγει, ο άντρας μπαίνει και αμέσως πίσω του, πριν αυτός να προλάβει να την εμποδίσει, μπαίνει και η γυναίκα)

ΓΥΝ
Θέλω να δω το πρόσωπό σου!
(Ο άντρας για λίγο στέκει ακίνητος, ύστερα γυρίζει έτσι ώστε να φαίνεται το πρόσωπό του στο φως)

ΑΝΤ
Με είδες;

ΓΥΝ
Ναι. Είσαι καλός άνθρωπος, δεν κινδυνεύω από σένα. Τώρα μπορώ να γυρίσω στο δωμάτιό μου να ησυχάσω.

ΑΝΤ
Επιτέλους. Είδες το πρόσωπό μου και ησύχασες; Είχες δεν είχες τα κατάφερες. Τράβα τώρα.

ΓΥΝ
Ναι.  Τώρα ξέρω πως δεν κινδυνεύω από σένα.

ΑΝΤ
Θες να πεις ότι πάνω στο πρόσωπό μου διάβασες όλες τις σκέψεις μου;

ΓΥΝ
Δεν μ’ ενδιαφέρουν οι σκέψεις σου.

ΑΝΤ
Αλλά χωρίς αυτές τίποτα δεν ξέρεις. Και αν ακόμα ήσουν φυσιογνωμίστρια πάλι δεν θα με είχες μάθει. Το πρόσωπο που δεν έχει φτάσει τα σαράντα χρόνια, δύσκολα δείχνει το χαρακτήρα του ανθρώπου που το φορεί.

ΓΥΝ
Εγώ τα ξέρω πια όλα για σένα.

ΑΝΤ
Αφού είναι έτσι, πες μου, γιατί μένω εδώ, μακριά από τους ανθρώπους;

ΓΥΝ
Το είπες ο ίδιος-για να είσαι μακριά από τις γυναίκες.

ΑΝΤ
Σου αρκεί αυτό για να πεις ότι ξέρεις όλα για μένα;

ΓΥΝ
Ναι.

ΑΝΤ
Δεν νομίζω. Γι αυτό μιας κι ήρθες στο κονάκι μου, θα σου πω για κείνα που δε διάβασες στο πρόσωπό μου.

ΓΥΝ
Θα έφευγα…

ΑΝΤ
Για να πας στην κάμαρά σου που με μια μου κλωτσιά αν ήθελα θα έσπαζα την πόρτα της; Ή για να μπεις στη χιονοθύελλα όπου σε περιμένει σίγουρος θάνατος πριν ακόμα ο ήλιος φανεί;

ΓΥΝ
Δε θα μου κάνεις κακό…

ΑΝΤ
Εξαρτάται πώς εννοείς το κακό.
(επιτακτικά)
Κάτσε κάτω!
(η γυναίκα ακόμα στέκει όρθια. Δυνατά)
Κάτσε!
(η γυναίκα κάθεται σε μια καρέκλα. Ο άντρας περπατάει αργά από τη μια άκρη του δωματίου ως την άλλη περνώντας  μπροστά από τη γυναίκα κάθε φορά. Παίρνει ένα μήλο από το τραπέζι και τρώει. Τέλος στέκεται μπροστά στη γυναίκα)
Ώστε από το πρόσωπο θα με γνώριζες… Ξέρεις εσύ πόσα πρόσωπα έχω εγώ; Όχι! Το υποπτεύεσαι τουλάχιστον από όσα είδες σε μένα μέχρι τώρα; Αν έχεις λίγη εξυπνάδα θα το υποπτεύτηκες.
Ώστε μισογύνης λοιπόν! Μισογύνης… Λες και αυτός να μην είναι ο ορισμός του άντρα… Λες και υπάρχει άντρας που αγαπάει τις γυναίκες…
(σιωπή. Της τείνει το μήλο που τρώει)
Φάε λίγο! Δες τι ωραίο που είναι! Για σκέψου-η ιστορία του ανθρώπου από την ανάποδη… Ο άντρας δίνει το μήλο στη γυναίκα… Κάτι αφύσικο και ασυνήθιστο. Γιατί και της φύσης τα καμώματα μια συνήθεια είναι. Έτσι άρχισε, έτσι συνηθίστηκε, κανείς δε σκέφτηκε να το αλλάξει… Μα ας είναι, σ’ αυτή την κατάσταση πρέπει να ζούμε και να κινούμαστε. Με παρακολουθείς ή το μυαλό σου είναι ακόμα σε φόνους και μαχαιρώματα;

ΓΥΝ
Ακούω.

ΑΝΤ
Μισογύνης λοιπόν… μα όταν κάτι το θέλεις πολύ και δεν το έχεις τι μένει άλλο από το να το μισείς;

ΓΥΝ
Γιατί να μην το έχεις; Τόσες γυναίκες…

ΑΝΤ
Ναι. Τόσες γυναίκες. Γυναίκες με φούστες μόλις λίγο πιο κάτω από το γοφό. Γυναίκες με παντελόνια που τονίζουν αντί να κρύβουν τις καμπύλες τους. Γυναίκες με τα στήθη έξω μέχρι τη θηλή. Γυναίκες που περπατώντας κουνιόσαστε πέρα δώθε σα χέλια αρπαγμένα στα δίχτυα. Γυναίκες που διαλαλείτε το εμπόρευμά σας με όλα τα μέσα που μπορείτε να εφεύρετε-αρώματα, βαψίματα, μυρωδικά, στολίδια, ρούχα μικροσκοπικά… Ναι! Γυναίκες!
Κι όταν κανείς απλώσει το χέρι του στους θησαυρούς που παρελαύνουν μπροστά του, παίρνει ένα «όχι» που είναι όλο δικό του. Και όταν μόνο σας μιλήσει κάποιος, η περιφρόνηση είναι η πληρωμή του για το «θράσος» του. Γιατί θράσος θεωρείτε να ζητήσει κανείς να μιλήσει έστω για λίγο μαζί σας. Και για να σας κοιτάξει ακόμα κανείς πρέπει να μηχανευτεί χίλια δυο τεχνάσματα.
Και όταν κάποτε, σπάνια, δεχτείτε κι εσείς να κάνετε έρωτα μαζί του, αρχίζουν οι τσιριμόνιες: «όχι τώρα…» γιατί όχι τώρα; Τι θα αλλάξει αν γίνει αργότερα;  «όχι εδώ»… γιατί όχι εδώ; Γιατί «μπορεί να μας δούνε»…
Και πάτε και κρύβεστε πίσω από τέσσερις τοίχους για να κάνετε εκείνο για το οποίο τόσο έχετε ετοιμαστεί και το οποίο τόσο επιθυμείτε.  
Και όταν μένετε έγκυες τριγυρνάτε δείχνοντας περήφανα την φουσκωμένη σας κοιλιά. Τότε όσοι σας βλέπουν δεν ξέρουνε τι κάνατε για να μείνετε έγκυες;  Ή υποθέτουν ότι γκαστρωθήκατε με ένα λουλούδι;
Και αν κάποια από σας πέσει με κάποιον στο κρεβάτι, τότε είναι που αρχίζει η δυστυχία για τον ταλαίπωρο τον άντρα: η γυναίκα τον θέλει δικόν της για πάντα-σκλάβο της. Γιατί; Ποιος ξέρει… Παραβίασε κανένα ιερό και πρέπει ο άντρας αυτός να πληρώσει; Έκανε κάτι χωρίς τη θέληση της γυναίκας και πρέπει να δικαστεί; Επειδή έκανε ότι κάνουν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί πάνω στη γη πρέπει να υποφέρει σε όλη του τη ζωή; Και όμως, έτσι είναι! Τιμωρία! Μα πού είναι το έγκλημα παλιοβρώμα;
(Η γυναίκα κάνει να μιλήσει μα δε μιλάει)
Μίλα… πες, τι θέλεις να πεις;

ΓΥΝ
(θαρρεμένη)
Να! Λες ότι γυμνωνόμαστε και φκιασιδωνόμαστε και ύστερα δε θέλουμε ούτε να μας αγγίξετε. Είναι γιατί θέλουμε να τραβήξουμε τον άντρα-γι αυτό το κάνουμε.

ΑΝΤ
Κι όταν ο άντρας σας προσέξει και σας θέλει, τότε γιατί τον διώχνετε;

ΓΥΝ
Γιατί  θέλουμε τον ικανότερο και αυτόν περιμένουμε-και στα ζώα ο ισχυρότερος δεν παίρνει το θηλυκό;

ΑΝΤ
Εκείνα είναι ζώα. Εμείς είμαστε λογικά όντα.

ΓΥΝ
Ακριβώς. Και η λογική μας έχει αντικαταστήσει τη σωματική δύναμη με την οικονομική. Θέλουμε ο άντρας να μας εξασφαλίζει καλοπέραση και να ικανοποιεί τα πιο παράξενα γούστα μας.

ΑΝΤ
Και δε σκεφτόσαστε ότι έτσι που γδυνόσαστε θα τραβήξετε και την όρεξη αντρών που δεν είναι πλούσιοι; Δε σκεφτόσαστε πως αυτοί θα υποφέρουν όταν σας θέλουν και δεν μπορούν να σας έχουν;

ΓΥΝ
Και πώς αλλιώς θα κάναμε για να τραβήξουμε τον πλούσιο άντρα εκτός από το να προσπαθούμε να του γίνουμε επιθυμητές με όλα αυτά που κάνουμε;

ΑΝΤ
Έτσι κάνετε εσείς, όμως κι εμείς θέλουμε να έχουμε μερίδιο στο φαγοπότι που απλώνεται μπροστά μας.

ΓΥΝ
Πολλές φορές ελκόμαστε και από τα χαρίσματα μόνον ενός άντρα. Και πηγαίνουμε μαζί του. Όμως τότε για λίγο. Για το κέφι μας.

ΑΝΤ
Και οι άντρες που δεν έχουν ή δεν τους βρίσκετε εσείς χαρίσματα τι θα κάνουν;

ΓΥΝ
Δε θα λύσουμε εμείς τα προβλήματα των αντρών.

ΑΝΤ
Γι αυτό λύνουν αυτοί τα προβλήματά τους βιάζοντάς σας. Παίρνοντας δηλαδή με τη βία ότι δεν τους δίνετε εσείς με το καλό.

ΓΥΝ
Ναι, πολλοί κάνουν αυτή τη χυδαία και αποτρόπαιη πράξη.

ΑΝΤ
Είναι αυτό χυδαίο και αποτρόπαιο και δεν είναι χυδαίο και αποτρόπαιο να μας προκαλείτε γυρίζοντας γυμνές μπροστά μας; Μισογύνης-ναι. Μισώ τις γυναίκες.

ΓΥΝ
Μήπως νομίζεις πως εμείς οι γυναίκες αγαπάμε τους άντρες; Η ανάγκη μας σπρώχνει κοντά σας. Και γι αυτό σας μισούμε-σας μισούμε γιατί χωρίς εσάς δεν μπορούμε να ζήσουμε. Από ανάγκη είναι που παλεύουμε να σας κερδίσουμε. Είναι που δεν έχουμε ούτε την σωματική ούτε την ψυχική δύναμη για να ζήσουμε μόνες μας.
Εσείς θέλετε να σας εκτιμούν, να σας δέχονται και να σας εμπιστεύονται.
Εμείς, οι γυναίκες, έχουμε ανάγκη να μας αγαπούν, να μας φροντίζουν, να μας σέβονται και να μας καταλαβαίνουν.
Θέλουμε να μας αγαπάτε.
Και αν για τη δική μας αγάπη για σας, το κριτήριό είναι τα συναισθήματά μας, για τη δική σας αγάπη βεβαιωνόμαστε από τον τρόπο που μας φέρεστε, εφόσον δεν μπορούμε να ξέρουμε την κάθε στιγμή τι νιώθετε για μας.
Αξίζουμε κάτι μόνον όταν μας αγαπάτε.
Και τότε είμαστε ικανές να θυσιαστούμε για σας.
Όμως εσείς είσαστε κτήνη. Κάνετε το κέφι σας και ύστερα πέρα παν οι άλλοι.
Απαιτούμε σεβασμό από σας.
Προσφέρουμε τον εαυτό μας σε σας αν σέβεστε τις ανάγκες, τα συναισθήματα, τα δικαιώματά μας. Τότε γινόμαστε παιχνίδι στα χέρια σας.  Αν δεν μας σέβεστε, τότε παύουμε να σας αγαπάμε για να ξαναβρούμε τον εαυτό μας.
Μα ούτε κι αυτό σας πειράζει. Λέτε: τι θα κάνει; Όταν θέλει λεφτά θα ξανάρθει κοντά μου παρακαλεστικά.
Ζητάμε από σας τουλάχιστον κατανόηση, δηλαδή να μοιραζόσαστε την άποψή μας, να έχετε την διάθεση να ανακαλύψετε την πραγματικότητα με τον τρόπο που εμείς τη βλέπουμε χωρίς να μας επιβάλετε έναν άλλο τρόπο.
Μα τίποτα τέτοιο από σας.
Μας επιβάλλετε τις δικές σας απόψεις για το κάθε τι.
Και όταν εμείς συμπεριφερόμαστε σαν όντα αυτόβουλα, τότε είμαστε για σας ανυπάκουες και χαζές.
Έχουμε διαίσθηση, έχετε λογική. Αλλά εσείς καθόλου δεν υπολογίζετε την διαίσθησή μας σαν ισάξια της λογικής σας ικανότητας για εξαγωγή συμπερασμάτων. Και μας ειρωνεύεστε γι αυτήν.
Και μάθε, για τη γυναίκα, τα μικρά πράγματα που ο άντρας μπορεί να της δώσει, μετράνε περισσότερο. Όπως να περνά χρόνο μαζί της, να θυμάται τις επετείους της, να ντύνεται ωραία μόνο γι αυτήν, να τη φιλάει καμιά  φορά έτσι, χωρίς λόγο, να χορέψει μαζί της…
Έτσι κερδίζονται οι γυναίκες. Μα εσείς θυμόσαστε μόνο πότε βγάλατε το πρώτο σας δοντάκι και ποιο ήτανε το ομορφότερο παιχνίδι που σας χάρισαν όταν ήσασταν μικροί.

ΑΝΤ
Μου δίνεις μαθήματα πώς να κερδίζω γυναίκες; Μα δεν έπρεπε πρώτα να έχω σπουδάσει ψυχολογία για να σε καταλάβω; Και μήπως θέλεις και πληρωμή για το μάθημά σου; Παλιογύναικο! Κάπου θα έχεις σπουδάσει τις ανθρώπινες βλακείες βέβαια για να λες τέτοια πράγματα. Ε λοιπόν, εγώ όλα αυτά τα πετάω στα άχρηστα.
Γυναίκες… Ξέρετε όλα αυτά, μα ξεχνάτε να ταγίσετε το κορμί. Βλέπετε κείνα που φτιάχνει ο άνθρωπος και τυφλωνόσαστε σαν είναι να δείτε τι διατάζει ο δημιουργός του.
Και καθόλου με ότι άκουσα δεν άλλαξα ιδέα για σας-τα βρωμοθήλυκα. Εγώ ξέρω ότι θέλω γυναίκα και παίρνω αντίς της ειρωνεία.
Και συ τα ίδια όπως όλες κάνεις. Βγαίνεις έξω, προκαλείς τους άντρες, τους βασανίζεις και μετά πηγαίνεις με όποιον έχει λεφτά. Γιατί μου τα είπες όλα αυτά άραγε; Για να σε λυπηθώ;
(περπατάει πάνω κάτω)
Και τι αλλάζει για μένα με όσα είπες-τώρα θα με δεχόσαστε εσείς, οι γυναίκες, όταν σας το ζητάω; Όχι βέβαια. Λοιπόν γιατί κουράζεσαι να λες άσκοπα λόγια; Θέλεις να με κάνεις να σας καταλάβω; Ευκολότερα καταλαβαίνω μια πέτρα παρά μια γυναίκα!
 (γελάει)
Αφού δεν έφυγες αμέσως σκέφτηκα πως ήτανε μια ευκαιρία να σου τα ψάλλω.
Με την επιμονή σου να με δεις μου έξυσες τη μέσα μου πληγή-τον ανικανοποίητο έρωτα.
Ναι, αν μπορούσα να σκοτώσω όλες τις γυναίκες της γης με μια μαχαιριά, θα το έκανα.
Μα με ρώτησες αν θέλω να σε βιάσω. Η βία δεν είναι μέσα στο σακούλι με τα ερωτικά μου φαντάσματα. Ό,τι ανάμεσα σ’ έναν άντρα και σε μια γυναίκα γίνεται με τη βία, με απωθεί όπως ο θάνατος .
Να μη σ’ έβλεπα θα ’τανε το καλλίτερο για μένα.
Μα τώρα που επέμενες να με δεις και που σε είδα, το καλλίτερο είναι να φύγεις από μπροστά μου το γρηγορότερο.
Κι άλλη φορά όταν κάνεις σκι, να παίρνεις πρώτα όλα τα μέτρα για την περίπτωση που θα πάθεις κάποιο ατύχημα, ή τουλάχιστον να φροντίσεις να είσαι πάντοτε με κάποιον μαζί σου να σε βοηθήσει μιας κι είσαι τόσο μυγιάγγιχτη. Γιατί πολλά μπορούν να συμβούν όταν κάνεις σκι. Γιατί τι περιμένεις;  Πώς εσείς οι σκιέρ το θέλετε το χιόνι; Να πέφτει παντού εξόν από επάνω σας; Και τον αέρα να φυσάει μόνο για να σας δροσίζει; Πως εραστές σας είναι το χιόνι και ο έρωτας ώστε μόνο δώρα να περιμένετε από αυτούς;

ΓΥΝ
Έχεις κοντά σου μια γυναίκα ύστερα από καιρό που βρίσκεσαι εδώ πάνω μόνος σου και θα την αφήσεις να φύγει-και τη διώχνεις μάλιστα;
Όμως εγώ όχι μόνο δε θα φύγω μα θα σου δείξω πως οι γυναίκες δεν είμαστε τα εγωιστικά και όλο απαιτήσεις όντα που εσύ νομίζεις.
Όχι όλες τουλάχιστο.
Γιατί να! Εγώ, θεληματικά και χωρίς να περιμένω άλλο κάτι από σένα-εγώ, θα κάνω έρωτα μαζί σου.

ΑΝΤ
Μπα! Μόνη σου το αποφάσισες; Δεν πρέπει να θέλω κι εγώ; Ή μήπως σκέπτεσαι να βιάσεις εσύ εμένα;

ΓΥΝ
Δεν θα μπορούσα. Είσαι ο πιο δυνατός.

ΑΝΤ
Αν ήμουν ο δυνατός, θα καθόμουνα εκεί, κοντά σας. Και θα είχα όσες ήθελα από εσάς. Μα είμαι ο αδύναμος. Και ό,τι ο δυνατός δίνει στον αδύναμο είναι ελεημοσύνη.
Ευχαριστώ, θα μείνω άνθρωπος.
Φύγε.

ΓΥΝ
(τον κοιτάζει παραξενεμένη από τα λόγια του, Μετά, σαν όλα αυτά να ήτανε αστεία)
Έλα, άσε τα λόγια και γείρε στο κρεβάτι.
(τον πιάνει από το χέρι)
 Εμπρός! Έλα…
(ξαπλώνει στο κρεβάτι)

ΑΝΤ
(σιγά και ήρεμα)
Νομίζεις ότι είμαι μηχανή; Μα αν δεν κάνω έρωτα με γυναίκες είναι που σας σιχαίνομαι. Γιατί σας θέλω, όμως όχι όπως μας θέλετε εσείς-σαν ρομπότ. Σας θέλω σαν άνθρωπος. Γι αυτό και σιχαίνομαι και τον τρόπο που κάνετε έρωτα και εξαιτίας αυτού κι εσάς τις ίδιες. Σήκω λοιπόν από κει και φύγε. Είσαστε ίδια απωθητικές και για τα κόλπα που κάνετε για να μας τραβήξετε, και για το πώς συνεχίζετε όταν μας κερδίσετε. Όπως απωθητική είσαι τώρα εσύ για μένα. Απωθητική και σιχαμένη. Σε σιχαίνομαι. Χάσου από μπροστά μου.
(της ανοίγει την πόρτα περιμένοντάς την να βγει. Η γυναίκα την κλείνει. Αρπάζει τη μασιά από το τζάκι και στέκεται ξαφνικά άγρια και απειλητικά απέναντί του)

ΓΥΝ
Εσύ σιχαίνεσαι εμένα-και τολμάς να μου το λες; Και αρνείσαι τον έρωτά μου και μου το λες; Εμένα που οι άντρες με κοιτάζουν μόνο και λιποθυμάνε;  Μόνο να κατηγορείς τις γυναίκες ξέρεις; Άνθρωποι σαν και σένα ευχής έργο θα ήτανε να λείψουν από τη γη. Αν σε μάχη είναι πάντοτε ο άντρας και η γυναίκα-στη δουλειά, στο σπίτι, στο κρεβάτι, σε κάθε τους αντάμωμα-, μα εκείνες είναι μάχες με λόγια, με εργαλεία, με αναστεναγμούς, με κανόνες που η κοινωνία έχει βάλει στο παιχνίδι. Εδώ όμως θα παλέψουμε με όπλα. Θηλυκό ενάντια σε αρσενικό-να πόλεμος μια φορά! Με λύσσα θα σε πολεμήσω όπως λέαινα λιοντάρι που θέλει να της φάει τα λιονταρόπουλα. Εδώ θα παιχτεί το πραγματικό δράμα, το χωρίς θεατές. Συγγραφέας και ηθοποιοί και σκηνοθέτες δεν χρειάζονται. Όλα είμαστε εμείς. Ο άντρας και η γυναίκα. Άντρας να περιφρονεί τον έρωτά μου! Για σκέψου! Κι αν σε σκοτώσω, μετά δε θα με νοιάξει να πεθάνω από το κρύο είτε πέφτοντας σε καμιά χαράδρα ή χτυπημένη από κάποια χιονοθύελλα. Κι αν με σκοτώσεις, μα θα έχω υπερασπίσει το φύλο μου όπως θα έκανε κάθε γυναίκα. Εμπρός λοιπόν! Έλα, πάρε κανένα χοντρόξυλο, βγάλε κανένα μαχαίρι- αγωνίσου, περιμένω!

ΑΝΤ
Αν εσείς οι γυναίκες δε μου είχατε πάρει και το γέλιο, θα έσκαζα στα γέλια με όσα μου λες.
Γιατί η γυναίκα γεννιέται στο μυαλό του άντρα κάθε στιγμή, έτσι που θα πεθάνει μόνον όταν και ο τελευταίος άντρας στη γη επάνω πάψει να υπάρχει.
(την βλέπει στα μάτια)
Τα μάτια σου λάμπουν από τις φωτιές της Κόλασης που μέσα σου όπως κάθε γυναίκα κουβαλάς.
Γι αυτό και όποιο κακό κι αν κάνεις, δε φταις. Όμως σε μένα ακριβώς αυτό, μόνο εμετό μου φέρνει. Βάλε τη μασιά στη θέση της και τράβα να κοιμηθείς διαολόπραμα. Φύγε. Πήγαινε να συνεχίσεις τη ζωή σου. Δε θέλω τον τέτοιο έρωτά σου. Φύγε.
(Εκείνη τον χτυπάει με όλη της τη δύναμη με τη μασιά. Η μασιά τον βρίσκει στη ράχη του. Ένα δεύτερο χτύπημα τον βρίσκει στο κεφάλι. Ο άντρας πέφτει κάτω με το πρόσωπό του γεμάτο αίματα και μένει ακίνητος)

ΓΥΝ
(Η Γυναίκα στέκει από πάνω του, νομίζοντας πως είναι νεκρός. Τον φτύνει)
Αντρικό γουρούνι!...
(ο άντρας ανοίγει αργά τα μάτια του και κάνει μια προσπάθεια σαν να θέλει να σηκωθεί)

ΑΝΤ
(αδύναμα)
Πόρνη…
(η γυναίκα στέκοντας από πάνω του, σηκώνει τη μασιά, σημαδεύει και με δύναμη τον χτυπάει πάλι στο κεφάλι. Ο άντρας μένει ακίνητος . Η γυναίκα βεβαιώνεται πως είναι νεκρός. Πετάει τη μασιά δίπλα του.
ΓΥΝ
Έτσι. Δικαιοσύνη. Και η γυναίκα πάντοτε ο δικαστής.
(Πηγαίνει προς την πόρτα. Απ’ έξω ακούγεται θόρυβος. Η γυναίκα μισανοίγει την πόρτα  και βλέπει μακριά πυρσούς να πλησιάζουν μέσα στο σκοτάδι)

ΦΩΝΗ ΧΩΡΙΚΟΥ
(από μακριά)
Κυρία Έρηηηηη….  Κυρία Έρηηηηηη…
(Η Γυναίκα στέκει για λίγο ακίνητη. Κατόπιν ρίχνει μια γρήγορη ματιά στο δωμάτιο, ξεσχίζει την μπλούζα της και με ένα τράβηγμα στο παντελόνι της σπάζει όλα του τα κουμπιά. Ανοίγει την πόρτα και πέφτει σαν μισολιπόθυμη στο άνοιγμά της. Οι δαυλοί πλησιάζουν. Κάποιος τρέχει κοντά της)

ΧΩΡΙΚΟΣ
Κυρία Έρη… είσαστε καλά;
(Εκείνη δεν απαντάει. Ο χωρικός στρέφοντας το κεφάλι πίσω, δυνατά)
Ελάτε! Τη βρήκα! Βοηθείστε να την πάμε μέσα…
(πλησιάζουν άλλοι δυο χωρικοί, σηκώνουν στα χέρια τη γυναίκα και την αποθέτουν στο κρεβάτι. Βλέπουν τον άντρα. Σιγουρεύινται πως είναι νεκρός. Στρέφουν ερωτηματικά προς τη γυναίκα)  
ΓΥΝ
(μισανοίγει τα μάτια της.προσπαθώντας να δείξει ταραγμένη. Αδύναμα)
Μου επιτέθηκε για να με βιάσει...
(κλείνει τα μάτια και γέρνει το κεφάλι όπως σε λιγοθυμία)


                               ΑΥΛΑΙΑ