SHERRY   ΚΑΙ  ΦΩΣ

Ως στήλη υψώνεσαι έσωθεν φέγγουσα.

Αδιάθλαστες οι αείφωτες ακτίνες προς τα νεφελώματα εκφεύγουν.

Επίπλαστος χρόνος την αιωνιότητά σου σηματοδοτεί κλεψιτύπως.

Διατράνωσις γιγαντιαίων δημιουργημάτων οι αντίπερα ενοικούσες ρίζες σου

(η διαφάνειά σου δικαιώνει την παρομοίωση).

Κενά διευρυνόμενα αναμένουν την πλήρωση του αίματός σου.

Ρόδινο φέγγος δακτύλων ενσκήπτει σε κάθε ενατένισή σου.

Δια μέσου του σεπτού σου σώματος τα αντικείμενα απαστράπτουν.

Κλειστή αιχμή διαρκείας αναπαράγει το στήθος σου

κάθε φορά που αυτό φωτεινά αναλώνεται.

Ευωχία ανεκφράστως συντηρουμένη και αναιτίως αλγούσα

η ενθύμησις των πρώτων σου ερώτων

όταν, μόνον, μηδέν ήσουν.

Παιδί ελαφροντυμένο γεννούσες σφαδάζοντα σύμπαντα.

Μετρούσες από το δύο έως την έξαψη

και ενέσκηπτε το μέχρι τότε ανύπαρκτο.

Οι κόσμοι οφείλουν σε σε την απρόσκοπτη πανδαισία τους

και κάθε γυμνός γαλαξίας αντλεί τη σπαργή του

από την αστείρευτη ανακαίνισή σου.

Ιδού ο αλάθητος νεανίας

της διαστίκτου από κηλίδας φωτός νυκτός

τα όρη περιέρχεται

προς συνάντησιν του πρώτου αστέρος.

Διανθίζουσαι τας σελίδας ψυχρών βιβλίων

φαιαί αποχρώσεις υπεισέρχονται.

Κράσπεδα ισορρόπου πτώσεως και ανόδου διαπλέουν το μάγμα δακρύοντα.

Στην άρνηση μέσα όλα αντιστρέφονται και σε διανθίζουν

Περίβλεπτη Ερωμένη.

Ανήκουστοι περιπαικτικοί μονόλογοι

υμνούν τη στρογγυλή μαλθακότητα των γλουτών σου.

Στρωματοβάμονες κλεψίτυποι αλγηδόνες σε προκαλούν

χωρίς ελπίδα όμως.

Διαχεομένη δέχεσαι όλα τα ερχόμενα

και προσβλέπουσα

κρύπτεσαι υπό το σεληνόφως.