Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ

Σήμερα θα' ρθω όχι όπως πρώτα
με ρόδα και με δάφνες στολισμένος.
Σήμερα θα 'ρθω με τα χνώτα
του μίσους και του σκότους τυλιγμένος.

Δε θα 'χω σήμερα γιρλάντες
πλεγμένες από φως κι από λουλούδια
και του θανάτου τις μπαλάντες
θα λέω αντίς χαρούμενα τραγούδια.

Σήμερα θα 'χω της ελπίδας
το σάπιο το κορμί στην αγκαλιά μου
κι ούτε το φως μιας ηλιαχτίδας
δε θα φωτίζει τα μαλλιά μου.

Το στόμα θα 'χω σφραγισμένο
με κρύα νεκροφιλήματα και θα 'χω
επάνω στ' όνειρό μου το θαμμένο
κυλήσει του χαμού το μέγα βράχο.

Και τότε εγώ να δω ποια θλίψη-
ποια λύπη θα μπορεί να με πληγώσει-
ποια θύελλα θα μ' έφτανε στα ύψη
που η Παραίτηση μ' έχει ανυψώσει.

Και τότε εγώ να δω ποιο κάλλος
μπορεί να συγκριθεί με το δικό μου
και τότε εγώ να δω ποιος άλλος
μισεί όσο εγώ το εαυτό μου.