ΒΡΕ!

Βρε τ’ ήτανε ο πόλεμος
ετούτος που μας βρήκε!
Και τι ζημιές μας έκανε
Κι ακόμα θα μας κάνει…

Ογδόντα χρόνια ύστερα
που είχαμε ξεχάσει
Τ’ είναι ντουφέκι, τ΄ είναι τανκς
Τ’ είναι πολιορκίες,
Ξάφνου αρχίσαν γύρω μας
να πέφτουνε οβίδες.

Βρε τι κακό που γίνεται
Πέρα στην Ουκρανία!
Τι «πέρα» λέω-στη γειτονιά,
Δίπλα μας-στην Ευρώπη.

Πάει η παγκοσμιοποίηση,
Πάει και η Ενέργεια,
Τα σιτηρά κιωθήκανε,
Το ηλιέλαιο εχάθη,
Κι οι ρώσοι και οι ουκρανοί
Αλληλοντουφεκιώνται.

Πώς ξαφνικά μας πρόκυψε
Αυτό το νταβαντούρι;
Πώς απ΄ τη μια στην άλληνε
αυτό μας έχει γίνει;

Η λογική εχάθηκε,
Πάει και το εμπόριο,
Λιγνίτες πάλι καίγονται,
το όζον πανηγυρίζει,
και όλοι χάνουν και κανείς
δε μοιάζει να κερδίζει.

Να πεις ότι δεν ήξερε
Το ΝΑΤΟ τι θα γίνει
Κι ότι ο θείος δεν είχε Σαμ
Τάχα πληροφορία
Για το κακό που ερχότανε…

Οι μυστικοί οι πράκτορες
Δεν ξέραν πως ο Πούτιν
Για πόλεμο ετοιμάζονταν;`-
Αυτοί που ξέρουν τώρα δα
Ένα κουμπί αν πατήσουνε,
Ότι εγώ σκυμμένος
Απάνου στον κομπιούτερ μου
Στις δυο η ώρα νύχτα
Τους στίχους γράφω ετούτους δω,
Δεν ξέραν πως ο Πούτιν
Για πόλεμο ετοιμάζονταν;

Και τάχα δε σκεφτήκανε
Πως έτσι που κλεισμένον
Από παντού τον είχανε
Εκείνος θ’ αντιδρούσε;
Ή μη δεν είχαν τάχα δει
Τι έκανε στην Κριμαία,
Και στη Γεωργία λίγο πριν;

Θαρρούσαν πως θα κλείσουνε
Όλες του τις διεξόδους
Και θα τον αποκόβανε
Τελείως απ’ την Ευρώπη
Χωρίς αντίδραση απ’ αυτόν;

Κι έναν εβάλαν ηθοποιό
Να παίξει στο έργο «ΝΑΤΟ»,
Ενώ υπόσχεση είχανε
Δοσμένη στη Ρωσία
Ότι ποτέ δε θα ’μπαινε
Στο ΝΑΤΟ η Ουκρανία.

Κι ο ηθοποιός δε σκέφτηκε
Το δόλωμα πως ήταν
Ώστε να μην υποδυθεί
Του θύματος το ρόλο;

Και τώρα πάει και ζητάει
Και περκαλεί γα όπλα.
Και ήρωα τώρα τον λεν.
Δε λέω. Μπορεί και να ’ναι.
Μα όλα αυτά θα μπόρειγε
Να τα ’χε αποφύγει
Πρόεδρος αν δεν δέχοντταν
Να γίνει, ή, πρόεδρος όντας
Σε ΝΑΤΟ κι ΗΠΑ αν έλεγε
«συγνώμη φιλαράκια,
Αλλά τη χώρα μου εγώ
Δε βάζω σε μπελάδες.
Αν θέλετε ΝΑΤΟϊκή
να γίνει η Ουκρανία,
βάλτε άλλονε στη θέση μου-
Εγώ δεν θα το κάνω».

Αλλά εδέχτηκε κι αυτός
να παίξει στο παιχνίδι.

Και θα μου πείτε: όλα αυτά
Πάει, είναι γινωμένα.
Αλλά κι ο Πούτιν θα ’πρεπε
Τον πόλεμο ν’ αρχίσει;

Μα στην ερώτηση αυτή
Απάντηση να δώσω
Δεν το  μπορώ. Όποιος μπορεί,
Σ’ αυτό ας απαντήσει.

Το θέμα είναι όμως πια
Πως υποφέρουμε όλοι.
Η Ουκρανία πρώτη μαθές
Που ρημαδιό έχει γίνει,
Η Ευρώπη που επιάστηκε
Σε ύπνο Σουλπικίου,
Αλλά κι οι ΗΠΑ. Εκτός και αν
Σχέδιο δικό τους ήταν
Όσα ως τώρα έγιναν.
Γιατί απ’ τον πόλεμο, αυτή
Μόνο είναι που κερδίζει
Απ’ όσα ως τώρα έγιναν.

Το θέμα είναι με όλα αυτά
Ότι αλλάζει ο Κόσμος.
Κάτι καινούργιο έρχεται.
Κι ας ευχηθούμε μόνον
Να μην είναι χειρότερο
Απ’ ό.τι τώρα είναι.