ΤΩΡΙΝΑ ΤΙΝΑ

Α.
ΟΙ ΣΑΛΤΙΜΠΑΓΚΟΙ
Όλοι οι λαοί έχουν εναν εθνάρχη
Μια εθνική σταρ
Και διάφορα  ινδάλματα.

Κι εμείς για εθνάρχη έχουμε τον Καραμανλή
Για σταρ μας εθνική τη Βουγιουκλάκη
Για εθνικό κωμικό μας τον Σεφερλή
Λατρεύουμε Σαββόπουλους και Σάκηδες
Οι τηλεοράσεις μας γεμάτες είναι από ……….νεαρές
κι από …… μορφονιούς.
Κι οι κινηματογράφοι μας γεμάτοι από ταινίες-κακή μίμηση
κακών ξένων προτύπων.

Γιατί τέτοιοι που είμαστε τέτοιοι μας πρέπουν.

Και καλά που οι ευρωπαίοι
έχουν ανάγκη από σαλτιμπάγκους
και μας ανέχονται.  


Β.
ΣΥΡΙΖΑ
Στην επιστράτευση το 74 βρέθηκα στον Έβρο.
Εκεί είχα στο ιατρείο μου έναν στρατιώτη-νοσοκόμο, τον Σεραφείμ.
Αυτός όταν δεν είχε δουλειά να κάνει, τριγύριζε στα χωράφια και όταν γύριζε από εκεί, έφερνε σχεδόν πάντοτε μαζί του πράγματα που έβρισκε τυχαία στον δρόμο του. Άλλοτε ένα κουτί, άλλοτε ένα κομμάτι σπάγκου, καλώδια, εξαρτήματα από πεταμένα μηχανήματα.
Όταν τον ρωτούσα τι τα θέλει όλα αυτά, μου απαντούσε σταθερά «για μια ώρα ανάγκη κύρ-λοχαγέ».
Τον άφηνα να τα βάζει σε μια γωνιά.
Μερικές φορές όμως, εκεί, στην «εξορία» του Αδάμ, μας χρειάστηκαν κάποια από τα «ευρήματα» του Σεραφείμ.
Έτσι και η Δεξιά στην Ελλάδα, από χρόνια τώρα, αφήνει να βρίσκονται σε μια γωνιά μικρά πολιτικά κόμματα και αποκόμματα «για μια ώρα ανάγκη κύρ-Λοχαγέ».
Ένα από τα αποκόμματα αυτά ήταν και ο ΣΥΡΙΖΑ, με το ποσοστάκι του τού τρία τοις εκατό.
Όταν λοιπόν η Δεξιά έπρεπε να στείλει κάποιον στην Ευρώπη να «διαπραγματευτεί» την καταστροφή μας, πήρε αυτό το κομματάκι, το ανέβασε στο τριάντα τοις εκατό και το έστειλε στην Ευρώπη να φάει όλες τις βρισιές και τα χτυπήματα.
Τώρα που δεν το χρειάζεται, το πέταξε.
Και ό,τι βλέπουμε τώρα να διαδραματίζεται στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο θόρυβος που κάνουν τα άχρηστα πια αντικείμενα, όταν, αφού  πάψανε πια να τους είναι χρήσιμα, τα πετάνε.
Αυτή είναι με δυο λόγια η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ. Ιστορία που μάλιστα «συμπίπτει» με την άνοδο της Δεξιάς στην Ευρώπη-θα αφήνανε να υπάρχει ένα αριστερό –τρομάρα του-Κόμμα στην Ελλάδα;
(Θα μου πείτε και το ΚΚΕ πώς το αφήνουν να υπάρχει; Το αφήνουν για να το βλέπουνε και να ευωχούνται με την κατάντια του κουμουνισμού.)


Β.
Ο Σαμαράς και ο Καραμανλής βγήκανε στην πιάτσα για να πούνε στο λαό ότι ο Μητσοτάκης, με τις συζητήσεις και με τις επισκέψεις του στην Τουρκία προετοιμάζει το έδαφος για να  δώσει στην Τουρκία «γην και ύδωρ», δηλαδή κομμάτια γης και θάλασσας.
Και ας πούμε ότι ο Μητσοτάκης θα συγκρατηθεί από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς, και θα πάψει να έχει την πρόθεση να «δώσει» αυτά τα κομμάτια που θέλει η Τουρκία.
Θα το αφήσει να το κάνει κάποιος άλλος.
Γιατί κάποτε αυτό θα γίνει, θέλεις «με το καλό», θέλεις με πόλεμο ή απειλή πολέμου.
Γιατί;
Να γιατί:

1. ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ
Η Τουρκία έχει πείρα κοσμοκράτειρας χώρας για τετρακόσια χρόνια.
Η Τουρκία έχει τον δεύτερο σε ικανότητες Υπουργό Εξωτερικών επί της γης-με πρώτο τον Εγγλέζο συνάδελφό του. Ποιος έλληνας Υπουργός Εξωτερικών θα τον ανταγωνιζόταν με επιτυχία;

2.
ΜΕ ΠΟΛΕΜΟ Ή ΜΕ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΛΕΜΟΥ
Όσο για την περίπτωση του πολέμου ή της απειλής πολέμου, ποια Ελλάδα θα τολμούσε να τα βάλει με μια Δύναμη όπως την Τουρκία;
-Που έχει ογδόντα εκατομμύρια κατοίκους και όχι εννέα;
-Που έχει τον δεύτερο στρατό του ΝΑΤΟ;
-Που την σέβονται όλα τα κράτη της γης;
-Που έχει βιομηχανία-και φτιάχνει ό,τι φανταστείς;
-Που παράγει ό,τι χρειάζεται για να τρέφει το λαό της;
-Που μιλάει με Ανατολή και Δύση;
-Που έχει τη στρατηγική θέση που έχει;
-Που ελέγχει όλη τη Μέση Ανατολή και όλο τον ισλαμικό κόσμο;
Θέλετε κι άλλα;