Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ
Ο Τσίπρας έπρεπε να έχει παραιτηθεί πριν αναλάβει πρόεδρος κόμματος. Μιας και ανέλαβε, έπρεπε να έχει παραιτηθεί αμέσως μετά τη «δουλειά» των Πρεσπών για την οποία και τον έκαναν πρωθυπουργό-συν για να «χειριστεί»-τρομάρα του-την δύσκολη οικονομική θέση της χώρας, ώστε να αποτύχει όχι η Δεξιά που δημιούργησε το χρέος, αλλά ο ηλίθιος αυτός δοτός.
Και όλοι κάνουνε σαν να μην ξέρανε τότε και σαν να μην ξέρουνε και σήμερα, ότι όλα όσα έκανε ο άμοιρος πολιτικής αυτός τύπος, ήταν φτιαχτά και προδιαγεγραμμένα από ΕΞΩ (Ευρώπη και Αμερική), με την σύμπραξη των ΜΕΣΑ (των μέσα δεξιών).
Ένας βουτυρομπεμπές που αναλύει την πολιτική κατάσταση ρητορεύοντας από το βάθος κάποιας κάθε φοράς πολυθρόνας.
Είναι, είπε, ο πρώτος αριστερός πρωθυπουργός της Ελλάδας (λίγο ακόμα και θα μας έλεγε ότι ήταν ένας Κιμ Γιονγκ Ουν ή ένας Κάστρο! )
Όμως ήταν τόσο αριστερός όσο ένα ποντίκι είναι ελέφαντας.
Διηύθυνε-τρομάρα του-έναν θίασο όπου κάθε ένας έπαιζε όποιον ρόλο ήθελε.
Εκμεταλλεύτηκε με τον χειρότερο τρόπο την βλακεία του ελληνικού λαού Και όχι ότι είχε σκοπό να την εκμεταλλευτεί. Όχι. Δεν ήταν ικανός ούτε γι αυτό. Γιατί τότε θα λέγαμε ότι ο τύπος έχει μυαλό, έστω και κακοποιό.  Απλά έκανε ό,τι του έλεγαν οι έξω, εκείνοι που του έδωσαν την αρχηγία του Κόμματος.
Μια κόκκινη ντομάτα στην πρωθυπουργία θα έκανε κάτι αριστερό. Αυτός τι αριστερό έκανε; Μα, ό,τι ακριβώς διατάχτηκε από την Ευρώπη και από την Αμερική: Πρέσπες και αυτοφθορά μέσω Μνημονίων κλπ παρόμοιων.
Ένας ηλίθιος που αγνοεί την ηλιθιότητά του.
Ένας χρήσιμος Ηλίθιος, αυτό ήταν όλο κι όλο ο πολύς (πολύς και λόγω ακόμα  πλαδαρότητος και λόγω πάχους και μόνον) Τσίπρας.
Πολύς καυγάς για το τίποτα.
Το διαμάντι του Αντώναρου!
Ένα διαμάντι κάνει το όχι ναι;
Ένα διαμάντι κακολογεί και ειρωνεύεται εκείνους που από αυτούς εξαρτάται η καλή έκβαση της υπόθεσης που έχει αναλάβει να φέρει σε αίσιο πέρας;
Αν ήταν διαμάντι, τότε δεν βγήκε από το όστρακό του.
Ένας πλαδαρός και ανεγκέφαλος τύπος ήταν ο τύπος που παραιτήθηκε.
Αν αποκτούσε μυαλό έστω και τώρα, θα έπρεπε να διαλύσει το Κόμμα. Ό,τι κι αν κάλυπτε το κενό που θα άφηνε η ηλιθιότητα αυτού του Κόμματος, θα ήταν καλλίτερο από ένα αλλοπρόσαλλο χαμαιτυπείο με μια χαζοχαρούμενη τσατσά που ήταν όλο κι όλο αυτό.
Βέβαια δεν γινόταν κάποιος πολιτικός να έκανε κάτι άλλο από αυτό που ορίζουν οι ΗΠΑ. Πάντοτε μέσα στα πλαίσια που οι ΗΠΑ ορίζουν και επιτρέπουν, κινήθηκαν και πάντοτε θα κινούνται οι έλληνες πολιτικοί. Ο τύπος που πρόσφατα παραιτήθηκε ήταν ο χειρότερος από όλους-δεν ήξερε ούτε πώς να υποταχτεί, πώς να υπηρετήσει.
Στη χώρα που την ίδρυσαν ξένοι, στη χώρα που την διαφεντεύουν ξένοι, θα ήτανε ανοησία έστω να διανοηθεί κάποιος ότι μία αριστερή κατ’ όνομα χούφτα άοπλων ανθρώπων μπορεί να αφεθεί να κυβερνήσει.
Γι αυτό και η Δεξιά πρωτοστατεί στη ζωή της Ελλάδας από την ίδρυσή της.
Όπως έγινε και με τις εκλογές αυτές.
Τίποτα δεν άλλαξε, αναστατώσεις στα τρωκτικά δεν υπήρξαν, όσοι έτρωγαν θα εξακολουθήσουν να τρώνε. Όλα εντάξει.
Και τι θα αντικαθιστούσε τον ΣΥΡΙΖΑ-ένα ψοφοδεές Κόμμα;
Πρώτα θα έπρεπε να έχει έναν αρχηγό σοβαρό. Που θα πει έναν αρχηγό χωρίς νταούλια-τρομάρα του-, χωρίς Ολαντρέου, χωρίς «δεκαεφτά ώρες διαπραγματευόμουν», χωρίς «θα σώσω την Ευρώπη», Έναν ΑΡΧΗΓΟ και όχι έναν Γαργαντούα για Πρόεδρο. Πρέπει να έχει έναν Πρόεδρο που να μην γελάει κάθε δευτερόλεπτο, έναν Πρόεδρο με συμμαζεμένα και  όχι κρεμάμενα και φαταούλικα χείλη. Έναν Πρόεδρο που να μην χρειάζεται να αναπηδά όταν μιλάει για να δείχνει ψηλότερος, έναν Πρόεδρο όχι ασουλούπωτο, όχι ασυμμάζευτο, όχι «ακαλούπωτο», που τον πάει ό,που θέλει κάθε στιγμή του Χρόνου, αντίς αυτός να ορίζει τον Χρόνο σε όλες τις στιγμές του, έναν Πρόεδρο τέλος όχι δοτό για να έλξει τάχα τις δεσποινίδες και τους νέους με την «ομορφιά» του -τρομάρα του-, ένα Πρόεδρο ΣΟΒΑΡΟ και όχι ένα τσογλάνι της γειτονιάς.
Οι ίδιοι άνθρωποι αυτοί που απάρτιζαν τον ΣΥΡΙΖΑ θα φτιάξουν ένα νέο, ένα «αριστερό»-τρομάρα τους- Κόμμα;
Ποιο πραγματικά αριστερό Κόμμα θα είχε μέλλον αν ιδρυόταν;
Βλέπουμε το ΚΚΕ που το πρώτο κάππα του είναι ένας ταύρος που τον ζεύξανε με δυο ποντίκια για να οργώσει… άραγε τι;  Ποιο χωράφι; Μάλλον τη λεία φαιά ουσία των σημερινών κουμουνιστών για να της δώσει κάποτε αύλακες.
Όταν τα Κουμουνιστικά Κόμματα είναι σήμερα ανύπαρκτα στη Δύση, θα φτούραγε ένα Κόμμα ελληνικό «αριστερό»; (ούτε τα εισαγωγικά δεν μπορείς να βγάλεις από τη λέξη [αριστερό]  όταν μιλάς για τον εικοστό πρώτο αιώνα και για την Ελλάδα (πλην εννοείται όταν μιλάς για τα κουμουνιστικά κράτη...)
Από τέτοια «αριστερά» κόμματα στην Ελλάδα, προτιμώ ένα ειλικρινές και σύμφωνο με όσα η παράταξή του πρεσβεύει δεξιό Κόμμα, με έναν αρχηγό που, κι αν ξεχνάει καμιά φορά να πληρώσει τα Γραμμάτια των αγορών του στη Ζήμενς, όμως στη Δημόσια του ζωή και στις προς τον λαό διαβεβαιώσεις και υποσχέσεις του, είναι ευθύς, σοβαρός, ειλικρινής.
Μας λέει: Θα σας ρέψω στην ακρίβεια! Μας λέει: οι άρρωστοί σας θα ψοφάνε πριν τους δει καν γιατρός! Μας λέει: Θα τρώνε εγώ μόνον και οι δικοί μου-για σας τους άλλους μην περιμένετε ούτε ψίχουλο!
Ξέρουμε τουλάχιστον πού βαδίζουμε!

Μα ο λόγος εδ είναι  για το Κόμμα του παεραιτηθέντος Ηλίθιου.
Αν λοιπόν δεν έχει αυτό το Κόμμα την τσίπα να αυτοδιαλυθεί, και αν εκλέξει πάλι αρχηγό, θα ήθελα να είναι αυτός η Αχτσιόγλου. Έτσι θα μάθουμε ίσως, όχι αυτό μόνον που, ακκιζομένη μπροστά στις κάμερες μας είπα προεκλογικά το 2019, ότι δηλαδή έχει γκόμενο τον Τζανακόπουλο, αλλά και σε ποια στάση το κάνουν.