ΣΥΓΥΡΙΣΜΑ

Τις νύχτες που ησυχάζουν τ' αυτοκίνητα
η μοναξιά βγαίνει στο τσίρκο της ζωής
και συγυράει τη φύση.

Ο νιος εδώ, εδώ η νια
εδώ το πέλαγο το πεντατρύφερο
εδώ ο γαμπρός με τα κλεμμένα λεμονάνθια.

Εκεί τα όρη με τα πεύκα και τις καστανιές
και οι πηγούλες που δεν ξέρουν τι να κάνουν το νερό τους.
 
Πέρα τα λουλουδάκια.
Απλησίαστα.

Κι οι κοιμισμένοι ανθρώποι
με ανάμεσα στα μυρωμένα τα μαλλιά τους
το χέρι διάφανο του θάνατου να πλέκει.

Ψηλά τ' αστέρια τα ήσυχα και κάτω
οι σκιές τους στον χωμάτινο καθρέφτη.