ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΧΤΥΠΗΜΑ
ΣΤΟ ΡΟΝΤ  ΑΪΛΑΝΤ

Τρεις χιλιάδες  μίλια μακριά..
Πώς  μίκρυνεν ο κόσμος.  
Τρεις χιλιάδες μίλια μακριά, και όμως
Σήμερα στο μαγαζί
Μπαίναν αμίλητοι οι πελάτες.
Χωρίς να βλέπουν τις τιμές ψωνίζαν
Και   "paper"  όταν ρωτιούντανε  "or plstic?"
Δεν απαντούσανε-δε γνοιάζονταν.

Σφιχτές ψυχές
Χείλη  σφιχτά σαν νούφαρα του Αδη.
Σε κάθε  τους ανάσασμα η έκρηξη ακουγόνταν-
Με ξεκούφαινε-
Η έκρηξη που αθώους σκότωσε ανθρώπους
Που πλήγωσε το σκώτι της Αμερικής
Και  της εμούδιασε όλα της τα νεύρα.

Κλαίνε οι απαλόθρηνες Γαλλίδες.
Οι  Αμερικάνες κλείνουν την καρδιά τους.
Η γη απολυμαίνει τον αέρα της
για να μπορέσει να δεχτεί και αύριο τον ήλιο-
για τους ζωντανούς.

Σφουγγίζουμε τα μάτια και τα στρέφουμε
στη ματωμένη θάλασσα του νέου Λονγκ Αΐλαντ-
του ύστερα απ’ τη φρίκη.
Και  βλέπουμε το πρόσωπό μας όλο ένα στόμα
Που πελιδνό και  άφωνο κραυγάζει μ'  όση δύναμη:
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!
Αυτό όμως άραγε αρκεί;