ΟΠΩΣ ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Η μέρα αυτή με άγγιξε σαν ήχος μιας αιθέριας μουσικής.
 Ότι να δω ποθούσα
μόνο του μπροστά μου ήρθε και στάθηκε.
Με κύκλους που όλο και μεγάλωναν
τ’ αρχαία μυστήρια μου αποκαλύφτηκαν του κόσμου.
Με φως οι αισθήσεις μου όλες πλημμυρίσανε
κι ανάμεσα στη Γνώση και στο νου  
μόνο ένας τοίχος λεπτός τόσο
που στο λογισμό μου συνευρίσκονταν
ο κεραυνός κι η σκέψη του θεού κι η νεροστάλα.

Σαν δέντρο μέσα μου εβλάστησεν η μέρα αυτή.
Κι ως η εσπέρα της λιποθυμούσε
Όπως το άνθος την ψυχή
Έτσι κι αυτή εμένα με τραβούσε.