(από τα «ΠΑΛΑΙΘΕΤΑ»)

ΦΟΒΟΣ

Πρωί ώρα πέντε. Κοιμάται η γάτα
κι εγώ συλλογιέμαι τα χρόνια φευγάτα.
Η μέρα να τρέχει δεν έχει αρχίσει
και ξύπνιονε μ' έχει ο φόβος κρατήσει.

Σχεδόν έχουν φύγει οι σκιες-απομένει
μια μόνο-κυνήγι την έχω παρμένη.
Μ' αυτή με γελάει. Μου κρύβεται, παίζει,
στον τοίχο ακουμπάει, πηδάει στο τραπέζι.

Φωνή βγάζω: "μαύρο πουλί, φύγε τώρα
ξεκούραση να 'βρω στou ύπνου τα δώρα..."
Μα όσο αν πασκίσω ξυπνόν θα μ' αφήσει  
και μάτι θα κλείσω μονάχα ως φωτίσει.