ΤΑΛΙΜΠΑΝ.
Είναι από τις λίγες φορές που συντάσσομαι με τα δυτικές δημοκρατίες που ανησυχούν για την τύχη των κοριτσιών και των γυναικών του Αφγανιστάν. Των κοριτσιών που δεν θα πάνε στο σχολείο, και των γυναικών που δεν θα μπορούν να δουλέψουν.
Αν τα κορίτσια δεν πάνε στο σχολείο, πώς θα μάθουνε να διαβάζουν τα περιοδικά μόδας, πώς θα εξοικειωθούν με τις Μεγάλες Αλήθειες που συνιστούν τις Δημοκρατίες, ότι ας πούμε πως για να αποκτήσουν όσα διαφημίζονται στα Μέσα Μαζικής Διαφήμισης θα πρέπει να πουλήσουν το κορμί τους, ότι είκοσι πέντε χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα στον κόσμο, πώς θα μάθουν ότι τα παιδιά κάνουν ότι θέλουν σήμερα στην οικουμένη και ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να τους στερήσει αυτό το δικαίωμα ατιμωρητί, ότι αν τους δώσει μια ξυλιά ο πατέρας ή η μητέρα τους μπορούν με ένα τηλεφώνημα να τους στείλουν στη φυλακή, ότι έχουν το δικαίωμα να κάθονται μπρος στην κοπέλα του φαστφουντάδικου για όσην ώρα επιθυμούν ζητώντας να μάθουν πριν αποφασίσουν τι θα παραγγείλουν τι έχει μέσα η σάλτσα που συνοδεύει το τάδε φαγητό, τι σχήμα ακριβώς έχουν τα ζυμαρικά που χρησιμοποιούνται στο δίπλα αναγραφόμενο μενού, ποιο φαγητό από όλα συνοδεύονται με δωράκια τυλιγμένα στο πλαστικό αυγό, τι έχει μέσα κάθε αυγό, και πολλά άλλα τέτοια, ενώ η μαμά και ο μπαμπάς τους προσπαθούν να δώσουν απάντηση σε όλες τις απορίες του, τη στιγμή που πίσω τους δέκα πέντε άνθρωποι περιμένουν τη σειρά τους να παραγγείλουν το φαγητό τους.
Πώς θα μάθουν πώς να ντύνονται προκλητικά, πώς να μαλώνουν με τα άλλα κορίτσια για το ποια έχει το τελευταίας μόδας κινητό τηλέφωνο και τον πιο όμορφο «γκόμενο», πώς από την τελευταία τάξη του δημοτικού θα παίζουν τον έρωτα μέσα στα καμπινέ του σχολείου στα διαλείμματα;
Και το χειρότερο είναι ότι μη πηγαίνοντας θα μάθουν να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού και πώς να μεγαλώνουν τα παιδιά τους.
Ως για τις γυναίκες που δεν θα εργάζονται, τρομερό! Να μαγειρεύουν! Φρίκη. Να ξεσκονίζουν, να σκουπίζουν, να πλένουν πιάτα,,, Τι ανατριχίλα! Τι αποτροπιασμός! Τι αηδία!
Μα το κυριότερο δεν θα μπορούν να αλλάζουν φίλο κάθε τόσο! Και πια τέρμα η ευτυχία.
Να γιατί με νοιάζει η κυριαρχία των Ταλιμπάν: χαλάει την τάξη του κόσμου μας!