ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ

Σαν άνθος το πρωί πρωτανοιγμένο
θωρεί το κοριτσάκι σαστισμένο.
Μυστήριο ειν' ο κόσμος και μαζί του
μυστήριο και η ύπαρξη η δική του.

Με μάτι γερακιού και λύκου στόμα
οι γύρω θεωρούν τ' άγουρο σώμα.
Και με χαμόγελο ευθύς οπλίζουν
τη δράκινη μορφή που μόνο ορίζουν.

…Με άγνοια φορτωμένη και με ήθος
η ρόδινη μορφή μες στ' άγριο πλήθος
δεν ξέρει τι να κάνει τόσο κάλλος.
Και, βέβαια, θα τη μάθει κάποιος άλλος.