ΤΑ ΠΟΡΝΙΔΙΑ

Για τα πορνίδια θέλω απόψε να μιλήσω
των ζαχαροπλαστείων και των «καφέ»
που ένα κουτάλι του γλυκού μυαλό κρατάνε
και που ως το τρία ξέρουν μόνο να μετρούν.

Που όταν δούνε ότι κάθισες
έρχονται κουνιστά και λυγιστά
κι αμίλητα κι αλλού κοιτώντας στέκουνε μπροστά σου
σταλιάζοντας σαν παλιοπροβατίνες.

Εσύ να υποθέσεις τοτε πρέπει
ότι αυτό το πράγμα η σερβιτόρα είναι,
και στην αιδοιότητά της υποκλινόμενος,
και παραβλέποντας την αλλοτρίωσή της,
να παραγγείλεις.

Το ανθρωπόμορφο τότε στοιχειό
μεταβολή κάνει
και ξαναπάει στον χώρο τον οικείο της
που κόκκινα φωτάκια τον φωτάν.

Την μπουρδελοσυζήτηση εκεί
με τον προστάτη του θα συνεχίσει,
ή αραχτό τα νύχια του θα φτιάξει
ως να ετοιμαστεί ότι παραγγέλθηκε.

Και κάποτε
ξαναπροβάλλει το πορνίδιο μ’ ένα δίσκο
σε πλησιάζει αναιδώς
κι ότι ο δίσκος πάνω του έχει
στο τραπέζι σου πετάει.

Και μερικά απ’ αυτά τα εξμβλώματα της ηθικής
πετάν στα μούτρα σου κι ένα «καλή απόλαυση»!

Απόλαυση…
σ’ ένα χαμαιτυπείο-τι ν’ απολαύσεις από δαύτο;

Α1 Σερβιτόρες αμερκάνες!
Που εύχαρεις ερχόσαστε κοντά μας
μ’ έναν πηγαίο σας χαιρετισμό
με μια καλή από καρδιάς κουβέντα σας
κι ένα χαμόγελο όχι ετικέτας,
έτσι που αν δεν είχαμε,
μας δίνατε τη διάθεση
για να χαρούμε πάλι τη ζωή.

Καλά να είστε πάντοτε ευπροσήγορες κοπέλες-
μιας χώρας κάτοικοι όπου εντός της
η διάθεση η καλή
και το ανθρώπινο το φέρσιμο οικούν.