ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ

Είπα να εκδώσω τα άπαντά μου.
Μα το μεγάλο πρόβλημα:
Ποιους στίχους μου να εκδώσω-ποιους ν’ αφήσω!

«Αυτό το ποιηματάκι είναι καλό!», ας πούμε.
Όμως την άλλη τη στιγμή: «τι λέω ο βλάκας…»
Πάλι μετά από ένα ξαναδιάβασμα: «Καλό είναι»
Σε λίγο: «τα χάλια του έχει-όχι!»

Αποφάσεις… αποφάσεις…
Δεκάδες κάθε μέρα.
Αν κάποιος ήθελε να μου αποσπάσει κάτι
την ευκαιρία του θα ’χε τούτο τον καιρό
έτσι που αδύναμος μ’ αυτά και ζαλισμένος είμαι.

Αχ! Και να ’χα γράψει όσα εμπνέομαι
τις ώρες που ο τόπος και ο χρόνος
να γράψω δεν μ’ αφήνει…
τότε όλα
και μάλιστα ανεξέταστα θα μπαίνανε!

Έτσι μου ’ρχεται να εκδώσω δέκα τόμους
με τα φύλλα τους λευκά!