Ο Θεοδωράκης κηδεύτηκε. Θεός σχωρέστονε.
Από μουσική δεν έχω ιδέα.
Ήρωας και πατριώτης όμως επιπλέον λένε ήταν ο Θεοδωράκης.  
Ήρωας γιατί; Τόσοι και τόσοι άλλοι αγωνίστηκαν, υπόφεραν και βασανίστηκαν.
Πατριώτης γιατί; Μήπως γιατί γύρισε ‘όλα τα Κόμματα υπουργοποιούμενος κιόλας από αυτά;
Εργάστηκε λένε για την ενότητα των ελλήνων.  Πώς; Φέρνοντας τον Καραμανλή μετά τη δικτατορία; Ή, μετά από αυτόν, βοηθώντας τον Παπανδρέου να γίνει κυβέρνηση; Ίσως γιατί βόηθησε τους μισούς έλληνες την πρώτη φορά και τους άλλους μισούς την δεύτερη (μισό και μισό ίσον ένα);     
Την υψηλή μουσική του την αφήνω στους επαϊοντες.
Μήπως όμως ένωσε τους έλληνες με την άλλη μουσική του;
Αυτό που έκανε με τη μουσική του λαού δεν ήταν ένωση ή ψήλωμα καν, αλλά γκρέμισμα. Έβαλε το μπουζούκι στη «μουσική» του λαού ώστε να ακούμε τον Ζαμπέτα να κάνει «Άλα» για τριάντα χρόνια, ώστε να έχουμε τον Τσιτσάνη και τους άλλους ρεμπέτες(!;) να τραγουδάνε στα καταγώγια για το χασίσι, για τα κουτσαβάκια, για τα ραδίκια, ώστε με ένα λόγο να κατεβάσει το λαό ως τα τάρταρα του υποκόσμου με τις χυδαιότητες αυτές.
Και έμαθε όλο τον κόσμο να χορεύει συρτάκι‼ Τι υπέροχο! Τι θαυμάσιο! Η Ελλάδα γνωστή σε όλο τον κόσμο. Όπως ας πούμε είναι γνωστή σε όλο τον κόσμο μια χώρα της Νότιας Αμερικής (μου διαφεύγει το όνομά της) για την διακίνηση των μεγαλύτερων ποσών χασίς παγκόσμια.
Έβαλε την ποίηση στο στόμα των ελλήνων, λένε. Τη φτύασανε όμως όλοι φαίνεται γιατί σήμερα όταν ακούνε ποίηση τους πιάνει αλλεργία και φτύνουνε τον κόρφο τους.
Όλοι ήθελαν έναν ήρωα μιας και μόνον με «ήρωες» τρέφεται η Ελλάδα. Και τον έχουν πια τον «ήρωά» τους.
Έτσι όλοι είναι ικανοποιημένοι. Και οι Μικρασιάτες, και οι Κρητικοί, και η Δεξιά, και η Αριστερά, και το ΚΙΝΑΛ, ως και ο Βελόπουλος!
Και θα μείνει πράγματι αξέχαστος ο Θεοδωράκης.  Γιατί τα τραγούδια που έγραψε, ή που βοήθησε άλλους να γράψουν, ή που με την παρότρυνσή και με τον ενθουσιασμό του για την δυνατότητα απασχόλησης του έλληνα με σκουπίδια έγραψαν άλλοι, θα «διασκεδάζουν» (αποκοιμίζουν) τους έλληνες, αφήνοντάς τους αδιάφορους για την εκμετάλλευσή τους από τους θαυμαστές του Θεοδωράκη, οι οποίοι αφήνοντας τους έλληνες στον θαυμασμό τους αυτόν, εκείνοι τους ληστεύουν και τους σκοτώνουν. Το κατάστημα «ΕΛΛΑΣ» γέμισε με κονσέρβες. Ας τρώει ο έλληνας τα συντηρητικά, τις ορμόνες που έχουν όλα τα βλαβερά για την υγεία κονσερβοποιημένα σκύβαλα (τα τραγούδια), και ας μην ακούει ζωντανές λέξεις και ζωντανά λόγια.  Ας πίνει νερό από μουχλιασμένες λίμνες και από έλη, αντί από τα γάργαρα ρυάκια του ζωντανού Λόγου, που θα τον έκαναν άξιο να μάθει τη γλώσσα του και να γευτεί το ζωογόνο της νάμα, δηλαδή να ζήσει μια ανθρώπινη ζωή.
Με τραγούδια εγκριμένα από τον Θεοδωράκη έχουν γεμίσει τα ράφια τους οι εκατοντάδες ραδιοφωνικοί σταθμοί της Ελλάδας. Και όποιον από δαύτους ανοίξεις ακούς τα κονσερβαρισμένα λόγια μόνον και μόνον. Ο λόγος, όπως και ο Λόγος, απαγορευμένο είδος στην Ελλάδα του Θεοδωράκη, του Μητσοτάκη, του ΣΥΡΙΑ και όλων των υπόλοιπων Κομμάτων και Αποκομμάτων της δόλιας πατρίδας.
Ας έχει χώμα ελαφρό ο Θεοδωράκης. Ας έχει χώμα ελαφρό όπως ας έχει χώμα ελαφρό και όποιος άνθρωπος κατάφερε να επιζήσει στον πλανήτη αυτόν για όσα χρόνια.