Τετάρτη, 18 Φεβρουαρίου 2015
Είπε ο Σόιμπλε: «Λυπάμαι τους έλληνες γιατί ψήφισαν μια κυβέρνηση ανεύθυνη.»
Και η κυβέρνηση φρύαξε.

Ο Τσίπρας του απάντησε ότι πρέπει «να λυπάται τους λαούς που βαδίζουν με σκυμμένο κεφάλι».
Ενώ οι έλληνες βαδίζουν με το κεφάλι ψηλά! Απόδειξη ότι για δεκαετίες: εκλέγουν πολιτικούς που τους κλέβουν, καταπίνουν τα σκάνδαλα των πολιτικών τους, ανέχονται τη Διαπλοκή, ανέχονται την ανυπαρξία ελληνικού Κράτους. Είναι για λύπηση τέτοιος λαός κύριε Σόιμπλε;
Όμως ο «κουμουνιστής» Τσίπρας, θεωρεί ότι όταν ένα ποντίκι βάζει κόκκινες γραμμές στη γάτα αυτό είναι υπευθυνότητα και όχι γελοιότητα. Και όταν εκλιπαρείς λίγα ευρώ για να επιβιώσεις ότι δεν είσαι αξιολύπητος.
Τι μπορεί να λέει και τι να θεωρεί ένας άνθρωπος όταν μέσα στο κεφάλι του έχει αέρα…
Έμμετρα εκφρασμένη είναι η άποψή μου αυτή στο παρακάτω δείγμα-απόσπασμα, για το πώς ζητιάνευαν όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις μας από την Αμερική.
Το ίδιο κάνει σήμερα και η «αριστερή» κυβέρνησή μας από την Ευρώπη.

……………………………………………………
Γι αυτό σας λέω-λίγα ευρώ δώστε μου πρόεδρέ μου
να διαψευστούν οι δεξιοί σφοδροί επικριταί μου
που άπρακτος στη χώρα μας διαδίδουν πως θα πάω-
δώστε μας για να φαν κι αυτοί αλλά κι εγώ να φάω.

Και μη ποτέ νομίσετε λέξεις ότι θ’ αρθρώσω
από τας λίαν δουλοπρεπείς εκείνας-να μη σώσω.
Είμαστε υπερήφανος λαός και επαιτούμε
όχι σαν άθλιοι ζήτουλες, αλλά σαν ν’ απαιτούμε.
Όταν με χέρι απλωτό οικτρά διακονιαρίζομεν
την κεφαλή έχουμε ψηλά και πόρρω ατενίζομεν.
Κι όταν γυρίσουμε μετά κι άδεια παλάμη δούμε
τότε αυτόν αφήνουμε κι από άλλονε ζητούμε.
Και ούτε λέμε «τον πτωχόν, άρχοντα, ελεήστε»,
παρά «θα ημπορούσατε κύριε να μας δανείστε…»
Αισθάνεστε την διαφοράν του «άρχοντα» απ’ το «κύριε»΄
Ανάμεσά των εγωισμού φωναί ηχούνε μύριαι.
Και την αξιοπρέπειαν που κλείει το «δανείστε»
Δεν ημπορείτε βέβαια να μας την αγνοείστε.
…………………………………………

Ή μήπως και όταν τρώγαμε τα δανεικά ή όταν δεν τολμούσαμε να μιλήσουμε όταν τα έτρωγαν οι άλλοι, ήμασταν και τότε  αξιοπρεπείς;
Ψωμολίμασμα  λέγεται το σημερινό. Και ας αφήσουμε τον σπερματοπότη να μιλάει για αξιοπρέπεια και για ξεζουμίσματα.
Εμετός μου έρχεται βλέποντας τους «υπεύθυνους» έλληνες να ξημεροβραδιάζονται στις πλατείες χαζεύοντας, και ακούγοντας το «στήριγμά μας ο λαός μας» του «κουμουνιστή» γελοίου πρωθυπουργού μας.

*
Ο Τσίπρας λέει ότι «η δύναμη της Αριστεράς ήταν πάντα οτι αυτή δεν διεκδικούσε τα αξιώματα για τον εαυτό της. Διεκδικούσε έμπνευση».
Γι αυτό και έκανε τον Παυλόπουλο Πρόεδρο Δημοκρατίας.
Όπως για παράδειγμα ο Λένιν, όταν κατάκτησε την εξουσία με την Οχτωβριανή Επανάσταση, έκανε Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ τον Τσάρο. Έτσι ο Λένιν βρήκε την έμπνευση που διεκδικούσε.

*

Ο αντιμνημονιακός Τσίπρας και το αντιμνημονιακό κόμμα του, έκανε πρόεδρο έναν μνημονιακό!, λένε οι διαρκώς διαμαρτυρόμενοι. Όμως όχι φίλοι μου, μπορεί να ψήφισε όλα τα μνημόνια ο Παυλόπουλος, όμως είπε με μεγάλη σαφήνεια και με στεντορεία φωνή ότι είναι αντισυνταγματικά! Λίγο το έχετε αυτό;
Μα καλά, θα ρωτήσουν οι αφελείς, ο πολέμιος των μνημονίων Προεδροδημοκρατικοποιεί έναν υπέρμαχό τους; Αχ, ως πότε θα ζω να σας μαθαίνω; Διαλεκτική φίλοι μου! Σου λέει ο Τσιπρας: μνημονιακός ο Παυλόπουλος, αντιμνημονιακός εγώ, η σύνθεση θα είναι ένα απεχθές μνημόνιο! Όπερ και απεδείχθη επί των ημερών μας και να που τώρα ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να πολεμάει ένα απεχθές μνημόνιο.

*

Θέλετε και ένα άλλο σκέλος της αξιομνημόνευτης αντιμνημονιακότητας του κυρίου Παυλόπουλου; Αντί να απολύει διόριζε επί υπουργείας του! Μάλιστα! Εναντιωνόταν έτσι στο μνημόνιο πριν αυτό ζητήσει απολύσεις! Και προβλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν κυβέρνηση σύντομα, διόριζε νεοδημοκράτες στο Δημόσιο, γιατί σου λέει ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει όλον το χρόνο δικό του για να διορίζει δικούς του. Σοφία δέρνει τον άνδρα.

*

Μα καλά, είναι όλοι αυτοί λόγοι ικανοί να κάνουν τον Τσίπρα να κάνει Πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν βαμμένο δεξιό;
Μη μιλάτε: ο Τσίπρας εμπνέεται!..

*

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα ζητήσει παράταση! Δηλαδή συνέχιση του Μνημονίου! Τότε γιατί όλο αυτό το θρίλερ; Γιατί δεν τη ζήταγε από την αρχή να τελειώναμε; Άγνωστοι αι βουλαί του ΤσιπρΥψίστου.

*

Στο τέλος τέλος όμως ο Παυλόπουλος έχει ένα μεγάλο προσόν. Να μην υποχωρεί σε ό,τι δεν λέει ή δεν κάνει. Απαραίτητο προσόν για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας εν τη μεταπολιτευτική Ελλάδι.
Μονο, λέω, λυπάμαι όταν σκεφτώ ότι ο κύριος Παυλόπουλος αγαπάει τόσο πολύ τη δουλειά του που θα σώσει την Ελλάδα θυσιάζοντας γι αυτό την άλλη μεγάλη του αγάπη, την καθηγεσία.
Μα υπάρχει λύση ώστε να μείνει και ο λύκος-Δεξιά χορτάτος και η πίτα-ΣΥΡΙΖΑ ακέρια: να κόψουν το δεξί χέρι του Παυλόπουλου,να κολλήσουν μια αυτοτροφοδοτούμενη πέννα στα δάχτυλά του και να καθίσουν το χέρι αυτό στην Προεδρική καρέκλα να υπογράφει. Και ο υπόλοιπος Παυλόπουλος να διδάσκει. Και μη θαυμάζετε, η επιστήμη κάνει θαύματα σήμερα.

*

Πάμε για δημοψήφισμα λοιπόν ή για εκλογές δημοψηφισματικές, αφού αυτό θέλει η αποφασιστικότητα, η αξιοπρεπεια και η περηφάνεια του "κουμουνιστή" Τσίπρα.
*

Οι στίχοι μου "ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ" άλλαξαν τη γνώμη του Τσίπρα για
Πρόεδρο Δημοκρατίας Αβραμόπουλο.

 ΜΕ ΤΟΝ ΔΑΝΔΗ ΠΡΟΕΔΡΟ

Μ’ ένα πόδι δεξιό
κι ένα πόδι αριστερό
πώς μπορεί πάνω στη γη
μια πατρίς να περπατεί;

Μ’ έναν πρόεδρο δανδή
Και πρωθυπουργό παιδί
Τι χαϊρι να ιδεί
Η πατρίδα η καψερή;

Κι είναι πρόοδος μια τέτοια
Που μας μέλει περιπέτεια;
Τι ο πρωθυπουργός φοβάται
Και τα τέτοια μηχανάται;

Αλλά έτσι Τσίπρα έρμε
Είτε θέλουμε ή δε θέμε
Ούτε πίσω ούτε μπροστά
Η Ελλάς θα προχωρά,

Παρά ακίνητη θα μένει
Σαν να είναι πεθαμένη
Αφού λίγο αν κινηθεί
Σωριασμένη θα βρεθεί.

Κρίμα στην αριστερή
Που πρεσβεύεις τακτική.
Την πατρίδα θες τ’ ανέμου;
Άλλαξε όνομα κανέμου,

Και σε όλους φώναξέ το
Να σε λέμε από φέτο
Όχι όπως ήσουν: ΣΥΡΙΖΑ
Μα όπως θα ’χεις γίνει: ΣΥΝΔΡΙΖΑ.