ΚΩΣΤΑΚΗΣ

Πάχος που τονε κάνει να βαδίζει
με ανοιχτά τα πόδια, μη και πέσει΄
Στενό σακάκι που ασφυκτιά στη μέση
απ’ την κοιλιά που πλούσια το γεμίζει.

Και πάντοτε σκυφτός πάει λιγάκι
σαν έτοιμος κάθε στιγμή να ορμήσει
καθώς η λέαινα όταν συναντήσει
λαφίνα κάποια…ένα ζαρκαδάκι…

Με ύφος Χίτλερ, με στυφό το στόμα,
πάντα, μιλώντας, τη φωνή σηκώνει
σαν όλη την Ελλάδα να μαλώνει
κι όταν καλός να δείξει θέλει ακόμα.

Γλοιωδώς στον ισχυρό μπροστά γελάει
λυσσώντας  ν’ αποσπάσει μια ματιά του,
ενώ αδύναμους σα δει μπροστά του,
τους τρώει, τους λιανίζει, τους μασάει.

Και πονηρός καθώς η αλεπού,
και ύπουλος σαν ύαινα και σα φίδι
μπράβους μονάχα έχει εν κτακλείδι:
φίλοι γι αυτόνε να βρεθούνε πού;