ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΠΕΠΕΡΙ
Ο έλληνας πολίτης ακούει κάθε μέρα από τους πολιτικούς του τι «ΠΡΕΠΕΙ» να γίνει κάθε φορά που ένα πρόβλημα ζητάει τη λύση του. Και αν και το πρόβλημα παραμένει άλυτο, ο πολίτης ξέρει πια ότι ο πολιτικός ξέρει τι «ΠΡΕΠΕΙ» να γίνει σε κάθε περίπτωση. Και ησυχάζει.
Το «ΠΡΕΠΕΙ» επίσημα δεν είχε εισαχθεί στον σημερινό Προεδρικό Μέγαρο
Βέβαια ανθρώπινο είναι ο κάθε Πρόεδρος Δημοκρατίας να λέει σε κάποιον από το προσωπικό ας πούμε «πρέπει να βρίσκομαι στις οχτώ στην εξέδρα της παρέλασης». Τέτοια καθημερινά «πρέπει» είναι φυσικό να λέγονται, εξάλλου ό,τι εύχονται να γίνει πραγματοποιείται, γιατί πρόκειται για ευτελή καθημερινά «πρέπει» και γιατί όλοι φροντίζουν για την ευόδωση της πρόθεσης που εκφράζουν.
Στο Προεδρικό Μέγαρο δεν είχαμε ακούσει όμως το πολιτικό και ουδέποτε ακολουθούμενο από πράξεις «ΠΡΕΠΕΙ».
Το ακούσαμε να λέγεται από τον Μητσοτάκη σην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.  

«…Σε κάθε περιοχή, ΠΡΈΠΕΙ να γίνουμε καλύτεροι στο πώς αντιμετωπίζουμε τα φαινόμενα αυτά στο μέλλον. Είναι σαφές και γνωστό και σε σας, ότι υπάρχει μια ενοχλητική επικάλυψη αρμοδιοτήτων μεταξύ διαφόρων κρατικών φορέων. Η δέσμευση προσωπικά η δική μου -και πριν χτυπήσει η κακοκαιρία- ήταν ότι το ζήτημα αυτό ΠΡΈΠΕΙ να επιλυθεί στα πλαίσια ενός νόμου-πλαίσιο γι΄ αυτό το οποίο αποκαλούμε πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, ώστε να ξέρει ο καθένας πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη του, ώστε να μπορεί και να υπάρχει η ανάλογη λογοδοσία…»
Και μάλιστα δύο φορές μέσα σε έξη αράδες!
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ηλίθιος ελληνικός λαός έμεινε απόλυτα ικανοποιημένος που ο πρωθυπουργός του όχι μόνον ξέρει τι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει, αλλά το λέει κιόλας στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας!
Η Πρόεδρος όμως, επειδή διαβάζει το σάιτ μου, δεν χρησιμοποίησε αυτή την καταστροφική της Ελλάδας και των Ελλήνων λέξη.
Χρησιμοποίησε την έκφραση «είναι  καλό να μπορεί», και κατέληξε «Είναι σημαντικό ειδικά αυτά τα θέματα να ξεκαθαρίσουν.» Με άλλα λόγια δηλαδή είπε στον Μητσοτάκη να ταχτοποιήσει το ζήτημα.
Και πολύ σωστά.
«…Ο κρατικός μηχανισμός είναι καλό να μπορεί να προλαμβάνει σε αυτές τις περιπτώσεις. Θυμάμαι και από την πορεία μου σαν δικαστή, αυτή τη σύγκρουση και σύγχυση αρμοδιοτήτων με συνέπεια στην κρίσιμη στιγμή κανείς να μην θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Είναι σημαντικό ειδικά αυτά τα θέματα να ξεκαθαρίσουν .»
Εγώ ο άξεστος ο βίαιος και ο ιταμός τι θα έκανα αν ήμουν στη θέση της Προέδρου αν ρωτάτε, θα φώναζα στο μάγειρα: «Κώστα», (ας πούμε, δεν ξέρω πώς τον λένε το μάγερα), «πιπέρι!» Και όταν ο Κώστας έφερνε το πιπέρι, θα έλεγα στον Μητσοτάκη: «Βγάλε τη γλώσσα έξω!» και θα του έβαα πιπέρι με τη χούφτα στη γλώσσα του, έτσι ώστε να μάθει να μην λέει ποτέ τη λέξη «ΠΡΕΠΕΙ» όσο είναι πολιτικός.
Και θα έλεγα στον Μητσοτάκη εις επήκοον όλων των ελλήνων: «Σε ένα μήνα από σήμερα θα μου φέρεις να υπογράψω το διάταγμα (εννοείται το περί ευθυνών κλπ), αλλιώς παραιτούμαι».
Χρόνια και χρόνια φωνάζω γι αυτό το ΠΡΕΠΕΙ-που ακολουθείται από ευκτική. Και χρόνια και χρόνια περιμένω να ακούσω έναν παρατατικό της ενεργητικής φωνής. Το: «ΕΚΑΝΑ», «ΕΦΤΙΑΞΑ»,  «ΚΑΝΑΜΕ», «ΧΤΙΣΑΜΕ», ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ», «ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΑΜΕ»…
Δεν είναι καθόλου παράξενο που το ΠΡΕΠΕΙ θέλει πιπέρι, Γιατί και τα δυο αποτελούνται από τα ίδια γράμματα. Με αναγραμματισμό του ΠΡΕΠΕΙ έχουμε το ΠΕΠΕΡΙ, όπως το έλεγε η γιαγιά μου-ΠΕΠΕΡΙ.
Το ένα ζητάει το άλλο.
Και τα δύο καίνε. Το ένα τη γλώσσα και το άλλο τον ελληνικό λαό.