Ακούω μερικούς να λένε ότι δεν ξέρουν πώς να εξηγήσουν τη δημοσιογραφική  επιτυχία του Χατζηνικολάου.
Νομίζω ότι αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι ο Χατζηνικολάου έχει επενδύσει στη βλακεία του έλληνα. Δηλαδή παριστάνει τον σοβαρό-γιατί οι έλληνες θέλουν να τους παίρνουν οι άλλοι στα σοβαρά. Παριστάνει ότι κάνει ερωτήσεις που φέρνουν σε δύσκολη θέση τον συνομιλητή του, ενώ με το ύφος που κάνει την ερώτηση έχει αθωώσει κιόλας τον συνομιλητή του από όποιο αμάρτημα η απάντησή του φανερώσει. Όπως όλοι οι "μεγάλοι" δημοσιογράφοι, σκαλίζει θέματα που η χαμέρπεια ή η αμορφωσιά του έλληνα ζητάει, αντί να προβάλει τα πραγματικά προβλήματα και τα πραγματικά ενδιαφέροντα το Λαό νέα, μορφώνοντας έτσι τον ελληνικό Λαό και όχι διαμορφώνοντας τις τάσεις και τις ορέξεις του. Χρησιμοποιεί τις σχέσεις που έχει με τα "μεγάλα" ονόματα όχι για το καλό της δημοσιογραφίας αλλά για το δικό του καλό. Επιπλέον έχει το φυσικό χάρισμα να υποτάσσει τις προσβολές που δέχεται από συναδέλφους του στο συμφέρον-συμφέρον που καθοδηγεί τα βήματά του ανάμεσα στη δυστυχία του ελληνικού λαού, την οποία μεταποιεί σε ευτυχία για κείνον.