ΣΤΟ  ΓΡΑΦΕΙΟ

Στο γραφείο εντύπωση προκαλεί ο τρόπος

που όλα συμπλέκονται και αλληλοεξαρτώνται.

Ο χαρτοκόπτης συνουσιάζεται με τη γομολάστιχα.

Το σφουγγαράκι του νερού γεμάτο υγρή κόλλα.

Ο διακορευτής αξύπνητος ακόμα.

Οι καρφίτσες αιμάσσουσες,

και όλο το γραφείο μέσα στο δεξί του συρτάρι.

Πάνω απ'  όλα η φωτογραφία σου.

Με τις δύο εξουσιαστικές στήλες φωτός

λάμπουσες πλήρως πριν καλυφθούν

από το αρχόμενο και ερχόμενο σκότος

της υφασμάτινης ευωχίας.

Η εργασία αρχίζει από το τέλος ως συνήθως.

Το αναμενόμενο γίνεται παρόν και το παρόν

μετατίθεται προς τις τρεις το μεσημέρι.

Εκεί πρέπει να βιαστώ

γιατί αν δεν το προλάβω

στις τρεις και πέντε θα συνθλιβεί.

Αν και (όπως σε κάθε αρχή) όλα μεγεθύνονται

γρήγορα σε διαπεραιώνω.

Προς τις δώδεκα

ίσως κουρασμένη πια, νυστάζεις.

Ένα φλιτζάνι καφέ σε ανανήπτει.

Και μου φέρνεις το συνηθισμένο έγγραφο.

Διαβάζω: SHERRY ορχουμένη.

SHERRY δονούσα.

SHERRY ωδίνουσα.

SHERRY ακραγγίζουσα πόθω.

SHERRY αλγούσα.

SHERRY ασθμαίνουσα.

SHERRY ομιλούσα.

SHERRY κορυβαντιώσα εν οροπεδίω.

SHERRY σφύζουσα μνημών απαρεγκλίτων.

Το υπογράφω ταχύτατα και το αρχειοθετώ.

Νόημα δεν έχει η πράξις σου

όμως πάντα τέτοιαν ώρα

παίρνεις τη μεγάλη αστροφεγγιά

τινάζεις τα ετοιμόρροπα αστέρια και πλησιάζεις

αγέρωχη και κρατούσα.

Η ανένδοτη επιφάνεια των ενδυμάτων μου

καλύπτεται από ψήγματα χρυσού και αργύρου

αβαρή και αδιάσειστα.

Νήχεσαι εντός τους προς όλες τις κατευθύνσεις.

Από παντού αλλού χάνεσαι.

Σε ξαναβρίσκω όταν σε κάποιαν απότομη κίνηση

όλα αυτά πέσουν.