ΚΑΤΑΡΑ...

Άν ο Εθνικός μας Ύμνος άραγε
είχε σκοπό και λόγια άλλα
ακούγοντάς τον θα λαχτάραγε
πάλι η ψυχή έτσι μεγάλα;

Πάλι το δέντρο εντός μας θα ΄κανε
του έθνους σύγκορμο να τρέμει
σα με μανία να το χτυπάγανε
χίλιων Αιόλων οι ανέμοι;

Πάλι οι ρίζες του θα τράνταζαν
σαν να γυρεύαν να πετάξουν;
Πάλι οι χυμοί του θ΄αφροπλάνταζαν
να βυζαχτούνε... να διδάξουν;

Και μεις, το θύμα ενός πρωτάκουστου
θεριού που τρώει τα παιδιά του-
ζούδια μιαρά πάνω στους κλάδους του,
θα το σωριάζαμε και πάλι κάτου;..