Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Είχαν καιρό να ιδωθούν.
Συναντήθηκαν τυχαία.
Γέρος κι αυτός κι αυτή.
Γνωρίζονταν από παιδιά.

Εκείνη μισοτρέμοντας
Με πρόσωπο ρυτιδιασμένο
Και περπατώντας να τήνε βοηθούν γαμπρός και κόρη.
Εκείνος δύσκολα κρατώντας μιαν ευπρέπεια
Και μιαν αξιόπρεπη τάχατες στάση.

Γεια σου-τι κάνεις
Καλά, εσύ;
Καλά. Για ψώνια;…
Ναι.. τι άλλο;..
Γεια σου.
Γεια σου.

Δεν τόλμησαν να πουν
Ο ένας στον άλλο
«Πώς έτσι καταντήσαμε;..»
Μόνο σαν νάτανε όχι γέροι
Και σαν ζωή ακόμα να είχαν μέσα τους,
Χαιρετηθήκαν.

Ποιος ξέρει αν πάλι θα ιδωθούν...