Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ

-Έφτασε το τέλος λοιπόν.
-Το οριστικό τέλος αυτή τη φορά.
 -Όλα κάποτε τελειώνουν.
-Κοινότυπο, όμως αληθινό. Αυτός ο κάπρος...ωραίος... ζωντανός... τον θέλεις; Παρ’ τονε, σου πρέπει.
-Όχι. Πράγματα εκεί… μπορείς όλα να τα πάρεις...
-Αυτό το αρκουδάκι;... στο έδωσα την ημέρα που πήγαμε στο σπήλαιο...
-...Κάτι θυμάμαι...
-Τότε που έχασα την πιάστρα των μαλλιών μου.
-Τη χτένα σου είχες χάσει.
-Ναι, τη χτένα μου... Κι αυτός ο Νίκος... σήμερα βρήκε να κάψει τα χόρτα του... όλο μου δακρύζουν τα μάτια...
-Απ’ αυτό είναι; Μια στιγμή... έχω ένα χαρτομάντηλο-να στα σκουπίσω... γύρισε...  έτσι... έχεις δει τα χείλη σου στον καθρέφτη από κοντά; Έχουν τόσες πολλές μικρές χαραματίτσες...
-Αγάπ... Σάκη! Σε παρακαλώ καλέ μου! Βρεθήκαμε εδώ για ν’ αποχαιρετιστούμε. Αγαπάς μιαν άλλη, αγαπώ έναν άλλον. Χωρίζουμε! Και συ με τα υποκοριστικά σου... αφού το ξέρεις ότι... σε παρακαλώ αγά... σε παρακαλώ καλέ μου...
-Γωγώ μου, εσύ ξέρεις το πάθος μου με τις λέξεις: Πρέπει να λένε ό,τι νοούν!
-Κι όταν αυτές λένε ό,τι νοούν, εγώ τότε δεν νοώ τι λέω και τι κάνω... Μόνο για σήμερα δε θα μπορούσες να παρατούσες το συνήθειο σου αυτό; Όχι υποκοριστικά, σε παρακαλώ... πρέπει να χωρίσουμε Σάκη!
-Όμως σωστό είναι όπως το είπα. Δεν είναι ούτε χαράδρες ούτε χαραγματιές. Είναι ακριβώς αυτό: χαραγματίτσες!
-Σάκη!... Λέω να πάρω κι αυτή σου τη φωτογραφία...
-Κι εγώ ετούτη...
-Να και το ρουζ! Αυτό πια είναι δικαιωματικά δικό μου!
-... Θυμάσαι που έβαφες μ' αυτό τις ελίτσες σου;
-Αγάπη μου! Αγάπη μου! Αγάπη μου!... τι σε παρακάλεσα μόλις;
-Συγνώμη. Ήδη τρέμεις... συγνώμη... μα γιατί στέκεις έτσι-κάτι σκέπτεσαι;
-Ξέρεις... ξαφνικά νιώθω πως δεν τον αγαπώ και πάρα πολύ αυτόν τον άντρα...
-Χμ! Κι εγώ... θα έλεγα... δηλαδή νομίζω... πως ναι, θα μπορούσε να ένιωθα κάτι παραπάνω γι αυτή τη γυναίκα...
-… Ας συνεχίσουμε. Πάρε συ το κασετόφωνο. Κι αυτές τις κασέτες.
-Θα ’θελα μόνο τούτο το κορδελάκι...
-Πάλι;!;!..
-Κοίτα γλυκιά μου, κάνω ήδη πολλές προσπάθειες. Δε σου μίλησα καθόλου τόσην ώρα για τα ποδαράκια σου, για κείνο το δαχτυλάκι σου, για τη μεσούλα ή τ’ αυτάκια σου. Ούτε για το περιστεράκι… τι κάνεις;..
-Σβήνω το φως. Αναβάλλουμε το χωρισμό μας μέχρι να πάθεις λαρυγγίτιδα. Αγαπημένε μου!
-Γλυκιά μμμμμμμμμμμμμμ