ΣΑΝ ΝΑ ΗΤΑΝ

Σαν να ήταν τη στερνή Κοινωνία να πάρει
σαν να ήταν το αίμα του Αεί να πιει  
και σαν πέρα από το Χρόνο να ’ταν
με του Νου τη βάρκα ν' ανοιχτεί
κι ως να μη του κόσμου αυτού
όλες οι συγνώμες
του ήσαν αρκετές,
σαν αισχρές σαν ένοχες πέρα τις σκορπά
κι από σκιές ανάστατες κι άστατες
και πελαγοδρόμες,
για όσες αμαρτίες του
έχει καμωμένα,
τη Συγνώμη τη Μεγάλη-
τη Μεγάλη Άφεση ζητά.

Αλλά, Αμαρτιών Βουερό Κοπάδι,
τη Συχώρια ποιο,
τόσο Μεγαλόψυχο
θα βρεθεί ένα Πνέμα
που σε σας θα δώσει,
ω! Φαντασίες;